{Unicode}
... တစ်ဦးစနေက အရမ်းခိုက်တယ်လို့ပဲ ကြားဖူးတာ..
အခုတော့ ကိုယ့်ကို ရူးနေအောင် လုပ်နေတာက..
ကြာသပတေးနံလေး...။
***
(N- စာကြောင်းကို နုစေချင်လို့နော်... တော်ကြာ စနေသခင်ကြီးတွေက ငါတို့က ဘာလုပ်နေလဲ လာပြောမှာစိုးလို့...🙃)
***
ဒီနေ့...
ပျိုးငယ်လေး ပိတ်ရက် ကုန်လို့ ဟိုကို ပြန်ရမယ့် နေ့ပင် ဖြစ်သည်...။ ပျိုးငယ်အတွက် လိုအပ်သည်များကို ပျိုးငယ်လေး သိမ်းတာမျိုးက ရှားသည်...။
အခုလဲ ပျိုးငယ်လေးက ငဦးရဲ့ အဝတ်အစားများနှင့် အိပ်ရာက စောင်ကအစ လျှော်ဖွပ်ပေးပြီး ခြောက်အောင် အဝတ်လှန်းပေးနေတာ ဖြစ်သည်...။
ငဦးကတော့ ဒီနေ့ နည်းနည်း အလုပ်များနေသည်...။ မြို့က သူအသိများနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေတာပင်...။ ဒါပေမယ့် ငဦး အကြည့်များက ပျိုးငယ် သွားရာနောက်ပင် လိုက်ကြည့်နေသည်....။
ပျိုးငယ်လေးဆိုသည်မှာလည်း စိတ်မချချင်စရာပင်...။ ရေချိုးပြီးကာစမို့ သစ်လွင်မှုအပြည့် မွှေးပျံ့နေသည်...။
ပုလဲနှစ်ရောင် ထ နေသည့် ပါးနှစ်ဖက်မှာ သနပ်ခါးဝါဝါလေးက မခြောက်တစ်ခြောက်နဲ့ တင်ကျန်နေသည်...။ ခေါင်းလျှော်ပြီးကာစမို့ ရှည်လျားနေသည့် ဆံပင်များကို ဒီအတိုင်း ကျောပြင်၌ ချထားသည်...။
မိမိလည်း သားဖြစ်သူ အဖြစ်အပျက်ကို မမြင်နိုင်သည့် အဆုံးမှာတော့... အငယ်လေးရှိရာသို့ သွားလိုက်ပြီး...
"ပျိုးငယ်... အငယ်လေး..."
"ဟုတ်ကဲ့ အရီးလေး..."
"ငဦး မသိခင် ပြန်သွားမလားဟင်? အရီးလေး စီစဥ်ပေးမယ်...။ ငဦးကို တစ်ခြားနေရာကို လွှတ်လိုက်မယ်..."
အရီးလေးရဲ့ ထိုစကားအဆုံးမှာတော့ ကျွန်တော် အရီးလေးကို အံ့သြစွာ ကြည့်လိုက်မိသည်...။
အရီးလေးက သားဖြစ်သူရဲ့ အမူအရာ အကုန်လုံးကို အသိဆုံးပင်...။ အခါတိုင်း သားအနား မခွာဖို့ ပျိုးငယ်ကို ပြောပေမယ့် အခုက ဘာဖြစ်လို့...
