samengesteld

hoofdstuk 16

"Hm. Je voelt niet te warm aan, maatje. Ik ga wat paracetamol voor je halen en dan kijken we of dat helpt, goed?"

Koen voelt zich vreselijk, zowel lichamelijk als emotioneel. Zijn hoofd bonst en zijn maag draait, zijn ogen zijn zwaar en moe, maar vooral voelt hij zich schuldig omdat hij nu tegen zijn papa heeft gelogen nu de boosheid naar de man is weggeëbd.

Hij kan het niet over zijn hart verkrijgen om naar de man op te kijken terwijl hij naast hem op het matras zit, een hand rustend op zijn schouder, zijn gezicht iets naar het kussen gedraaid en mompelend als antwoord.

Papa beweegt een paar seconden niet, zijn hand beweegt om zijn te lang geworden haar zachtjes achter zijn oor te stoppen en blijft even tegen zijn wang liggen voordat hij zucht. "Het spijt me dat je je zo beroerd voelt, maatje," zegt hij zacht.

Koen slikt de brok van misselijkheid weg, want hij heeft ook spijt. Hij heeft spijt dat hij dronken is geworden en tegen zijn papa heeft gelogen, en hij heeft spijt dat hij niet gewoon meteen eerlijk is geweest over zijn papa die hem de eerste keer een bericht stuurde, want nu voelt het op de een of andere manier ingewikkelder.

Het matras beweegt een beetje als de man opstaat en stil de kamer uit loopt, zachtjes de deur achter zich sluitend. Hij luistert een tijdje naar het zachte gezoem van stemmen in de woonkamer/keuken, zijn ogen sluitend en proberend de bonzende pijn in zijn schedel te negeren. Als dit is wat alcohol met een persoon doet, dan zal hij dat spul nooit meer aanraken.

Uiteindelijk tast hij naar zijn telefoon en hijst zichzelf op een elleboog, zijn ogen samengeknepen om door zijn berichten te lezen.

De groepschat met zijn vrienden wordt bijna overspoeld, en het maakt hem alleen maar schuldiger.

Jenna

>> stuur even wat zodat we weten dat je left man

>> ik vermoord je anders zelf als je nog een keer overgeeft op mij

Hij kreunt bij dat idee, en laat zich vervolgens op het bed vallen. Heeft hij overgegeven op haar? Dat kan toch niet waar zijn. Hij kan zich niet herinneren dat dat is gebeurd.

Als hij erover nadenkt, herinnert hij zich eigenlijk niet veel van de avond ervoor. Te veel nadenken erover maakt zijn hoofdpijn alleen maar erger, dus hij geeft het op.

James

>> leef je?

>> zo niet, dan heet ik nu Rob en kom ik bij ej inwonen

>> want je familie is ziek rijk

>> jk stuur even iets zodat we weten dat je niet bent gestikt

Ruben

>> asshat

>> je bent echt geweldig als je drunken bent

>> doe het alleen nooit meer

Hij zucht, schaamte kleurt zijn wangen rood terwijl hij snel een antwoord typt.

>> sorry, ben niet dood

Jenna reageert meteen

Jenna

>> moron

Dat doet hem op zijn minst een beetje glimlachen, al is het maar van korte duur wanneer hij ziet van wie de rest van de berichten zijn. Of beter gezegd, hij ziet het niet omdat het nummer weer een onbekende is.

Hij kan zich er niet toe brengen om ze deze keer te lezen, zijn maag draait van wat hij niet denkt dat alleen maar een kater is, legt zijn telefoon naast zich op bed en rolt op zijn rug, zijn handen over zijn gezicht wrijvend en een diepe zucht slakend.