Chapter (133) Arc 4
မိန်းကလေးရော့ယိုး
ယွင့်ယွဲ့ သူမ၏ နှလုံးသားထဲတွင် လေးနက်သော ချစ်ခြင်း မေတ္တာများဖြင့် အနည်းငယ် ပြုံးလိုက်သည်။
"ရယ်စရာ မဖြစ်သွားပါဘူး... ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးပြီး ကောင်းကင်အရက်ကို ထပ်မံ မြည်းစမ်းခွင့်ရတာ ဂုဏ်ယူမိပါတယ်... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထျန်းလုံကျောင်းတော်ကို ဝင်ခွင့်ရတဲ့အတွက် မိန်းကလေးကျောက်ရှင်းကိုလည်း ဂုဏ်ပြုပါတယ်.... ကျေးဇူးပြုပြီး လက်ဆောင်လေး တစ်ခု လက်ခံပေးပါ.... ရေစက်ရှိရင် တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်မှာ ပြန်ဆုံကြတာပေါ့"
လုရွှမ် စကားပြောနေစဉ် သူ့လက်ချောင်းများထဲ ဝိညာဥ်စွမ်းအင်များ စိမ့်ထွက်လာပြီး ကျောက်ရှင်းရဲ့ နဖူးကို ထိလိုက်သည်။ ကျောက်ရှင်းနဲ့ ယွင်ယွဲ့တို့ ကြောင်အပြီး မလှုပ်နိုင်သေးခင် လုရွှမ် သူ့လက်ချောင်းကို ပြန်ဆုတ်၍ သူတို့ဘေးက တိုက်ရိုက် ဖြတ်သန်းသွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
စားသောက်ဆိုင်ထဲက အခင်းအကျင်း ကန့်သတ်ချက်တွေကို ဖြတ်ကျော်ပြီး ပြေးထွက်သွားရာ အမှောင်ထုထဲ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။
"ညီမလေး အဆင်ပြေရဲ့လား?"
နဖူးကို ထိမှန်တာက တစ်ခုခုလုပ်သည် ဖြစ်စေ မလုပ်သည်ဖြစ်စေ ထိုနေရာကို ကျင့်ကြံသူများ အနေနဲ့ တားမြစ်ချက် တစ်ခုအဖြစ် သတိထားရမှာပဲ ဖြစ်သည်။
ကျောက်ရှင်း စကားမပြောဘဲ ရုတ်တရက် တင်ပျဉ်ခွေ ထိုင်လိုက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်လျက် ငြိမ်သက်နေခဲ့သည်။
ယွင်ယွဲ့က လျင်မြန်စွာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကျောက်ဟဲရဲ့ နောက်စေ့ကို ရိုက်ချလိုက်ပေသည်။
"ဟင် ဘာတွေဖြစ်သွားတာလဲ? အစ်ကိုလုရွှမ်ရော?"
"သွားပြီ!"
ယွင့်ယွဲ့သည် ယခင် အဖြစ်အပျက်များကို အလျင်အမြန် ပြောပြခဲ့သည်။ လုရွှမ်က သူ့ညီမငယ်၏ အသိစိတ်ထဲကို စွမ်းအင်တချို့ ထည့်သွင်းလိုက်ကြောင်း ကြားလိုက်သောအခါ ရုတ်တရက် မူးနေရာမှ လန့်နိုးလာပြီး သူ့ညီမလေးကို စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်နေလေသည်။
