Chapter (209) Arc 4
တစ်ယောက်ယောက်က အရင်ရောက်နေပြီ
မင်ရှန်တောင်ကြား
၎င်းသည် စိတ်ဝိညာဉ်ကို ဖျက်ဆီးရာ နေရာဖြစ်သည်။
မင်ရှန်တောင်ကြားသည် သူတော်စင်တစ်ပိုင်း ကမ္ဘာတွင် ကျော်ကြားပေ၏။ မီးပင်လယ်အိုင်နဲ့ ငရဲဆိုတာ သူတော်စင်တစ်ပိုင်း ကမ္ဘာထဲကို ဝင်ဖူးသူ တော်တော်များများ ကြားဖူးနားဝ ရှိကြပြီး တောင်ကြားထဲကို နက်နက်နဲနဲ မဝင်ရဲကြချေ။
အမြင်ရဆုံး အရာမှာ မင်ရှန်တောင်ကြား (泯神谷)ဟု စာလုံးကြီးကြီး သုံးလုံးဖြင့် ကောက်ကွေးစွာ ရေးထားသော ကျိုးပဲ့နေသော ကျောက်ပြားတစ်ချပ်သာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် မင်ရှန်တောင်ကြား၏ မူလအစကို လူများစွာဟာ မသိကြသလို အဘယ်ကြောင့် ၎င်းကို မင်ရှန်တောင်ကြားဟု ခေါ်ကြသလဲ ဆိုတာလည်း မသိကြပေ။
"အစ်ကိုကြီးလုရွှမ် မင်ရှန်တောင်ကြားဟာ အရမ်း အန္တရာယ်များပြီး အဲဒီထဲကို ဘယ်သူမှ မဝင်ရဲကြဘူးလို့ ကျွန်မကြားတယ်... ကျွန်မတို့ တကယ် အထဲကို ဝင်ကြမှာလား? ပြီးတော့ ရော့ယိုးရဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်နှစ်ခု ရောဂါကို တကယ်ပျောက်ကင်းအောင် ကုသနိုင်မှာလား?"
လုံယင်သည် သူမ၏ ယခင် အတွေးများကို စွန့်လွှတ်လိုက်နိုင်ကြောင်း ရုတ်တရက် တွေ့ရှိလိုက်ရပြီး သူမ စိတ်ကလည်း ပို၍ ရွှင်လန်းလာခဲ့သည်။
အစ်ကိုကြီး လုရွှမ်လို့လည်း တိုက်ရိုက် ခေါ်လိုက်ပြီ။ အရင်ကနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ရင် သူမဟာ ပိုပြီး ငြိမ်သက်နေတာကို တွေ့ရလေသည်။ တခြားအမျိုးသမီး များကလည်း လှမ်းကြည့်၍ မင်ရှန်တောင်ကြား အမည်ကို ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြားဖူးကြသော်လည်း အားလုံးက အတူတူပင် တွေးမိလိမ့်မည်။
မသွားရဘူး!
လုရွှမ်က အနည်းငယ် ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဟုတ်တယ်... အဲဒီနေရာက တကယ်ကို အန္တရာယ်များတယ်... မီးပင်လယ်ရှိတယ် အပူချိန်က အလွန်မြင့်မားပြီး ကျင့်ကြံသူတွေရဲ့ စိတ်ကို အရည်ပျော်လုနီးပါး ဖြစ်စေတယ်"
"ငါ့ရဲ့ ခန့်မှန်းတာသာ မှန်ရင် အဲဒီမီးတောက်ဟာ အရမ်းရှားပါးတဲ့ နှလုံးမီးတောက် ဖြစ်နိုင်တယ်... ဒါပေါ့ မင်းတို့အဲဒါကို ကံကြမ္မာမီးတောက် လို့လည်း ခေါ်နိုင်တယ်"
