အခန်း ၁၅၉၄ ငါ့ကိုတရားစွဲပါ...
မြင့်မားသောဈေးနှုန်းကို မစ္စရှန်းက လိုချင်ခဲ့တာကြောင့် မဟုတ်ပဲ ပိုက်ဆံအားလုံးကို သူမအား ပေးလိုက်ရလျှင် သူ ဘာမှ မရနိုင်သောကြောင့် ထိုလူက ဒေါသထွက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူက အချိန်တိုင်း ဘတ်ဂျက်၏ သုံးပုံတစ်ပုံကို ယူနေကျဖြစ်သည်။ သို့သော် မစ္စရှန်းက သူ့အပေါ်တွင် ယခင်က အာဃာတများထားခဲ့သောကြောင့် ဘတ်ဂျက်မှ တမင်သက်သက် သူ ပိုယူခဲ့တာဖြစ်သည်။
"ရှင့်ကို အရိုးသားဆုံးပြောရမယ်ဆိုရင် ကျွန်မရဲ့ အိမ်နဲ့မြေက ယွမ်ခြောက်သန်းထက် ပိုတန်တယ်။ ကျွန်မက ဒါတွေကို ယွမ်ခြောက်သန်းဈေးနဲ့ ရှင့်ကို ရောင်းရင် ကျွန်မ အများကြီး ရှုံးမှာ။ ရှင့်မှာ လုံလောက်တဲ့ ဘတ်ဂျက်ရှိတယ်ဆိုတာကို ကျွန်မသိတယ်။ ပြီးတော့ အဲ့ဒီကနေ ပိုက်ဆံတစ်ချို့တစ်လေယူဖို့ ရှင်စီစဉ်ထားတာ ကိုလည်း ကျွန်မသိထားတယ်။" မစ္စရှန်းက အသံကို မြှင့်ကာ ပြောခဲ့သည်။ သူမက ထိုလူကို လုံးဝ မကြောက်ခဲ့ပေ။
"အဓိပ္ပာယ်မရှိလိုက်တာ... အဲ့ဒါ အမှန်မဟုတ်ဘူး။" ထိုလူက အနည်းငယ် ထိတ်ထိတ်ပျာပျာ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"ဒါက မှန်လား မမှန်ဘူးလားဆိုတာကို ရှင်သိပါတယ်။ ကျွန်မက ယွမ်ခြောက်သန်းမရပဲ စာချုပ်ကို လက်မှတ်ထိုးမှာ မဟုတ်ဘူး။" ဟု မစ္စရှန်းက ပြောလိုက်သည်။
"ခင်ဗျားက ခေါင်းမာလွန်းလို့ ခင်ဗျားကို ကျုပ် ထပ်ပြီး ယဉ်ကျေးလို့ရမယ်မထင်တော့ဘူး။ "
ထိုလူက စိတ်မရှည်တော့ပေ။ ထို့နောက် သူ့လူများကို အမိန့်ပေးကာ စားသောက်ဆိုင်ငယ်အား ချက်ချင်း ဖျက်ဆီးပစ်ရန် ပြောလိုက်သည်။
မစ္စရှန်းက ပျော့ညံ့သော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်မဟုတ်မှန်း သူသိထားသော်လည်း သူမကို သူက ပေါ့ပေါ့တန်တန်သာ သဘောထားဆဲ ဖြစ်သည်။
ခဏအကြာတွင် မြင့်မားသန်မာသော လူရှစ်ယောက်က ရှေ့သို့တိုးလာခဲ့ပေမယ့် ဝန်ထမ်းခြောက်ယောက်ကတော့ နောက်မဆုတ်ခဲ့ပေ။
သူတို့က မစ္စရှန်းနှင့် ထူးခြားသော ဆက်ဆံရေးရှိသောကြောင့် စားသောက်ဆိုင်ငယ်၌ ကြီးမားသော အန္တရာယ်ကျရောက်ချိန်တွင် သူတို့က ထွက်မပြေးခဲ့ပေ။
