💕 - 47

539 27 0
                                    

✍️ Unicode

" ညီမလေးရေ… လာ‌တော့ဟ… ကျောင်းသွားရတော့အောင်ပါဆိုမှဘာ‌တွေလုပ်နေတာလဲ… "

နေ့လည်ထမင်းစားပြန်လာရာက ကျောင်းပြန်သွားဖို့အပြင်ကနေ သားငယ်အော်ခေါ်နေပေမဲ့ သမီးကသူ့အစ်ကိုအော်တာလောက်ကိုဂရုမစိုက်။ကျောင်းကိုယူသွားဖို့မုန့်ထုပ်တွေကိုလွယ်အိတ်ထဲထည့်တုန်း။

သမီးရဲ့အကျင့်ကမုန့်ကိုသူတစ်ယောက်တည့်မစားတတ်။သူ့သူငယ်ချင်းတွေအကုန်လုံးကိုဝေမျှပေးလိုက်ရမှ။ဒီတော့‌စာသင်ကျောင်းကိုမုန့်ယူရင်တစ်ခုနှစ်ခုနဲ့မရ။တစ်ခါယူရင်လေးငါးဆယ်ထုပ်။

မုန့်ကိုလည်းမနက်ကျောင်းသွားတဲ့အခါရော၊နေ့လည်ကျောင်းသွားတဲ့အခါရောယူတာပဲ။သားငယ်ကတော့မုန့်ယူလေ့မရှိ။အိမ်ကဝအောင်စားသွားတာ။သားငယ်ကယောက်ျားလေးဆိုတော့ စားဖို့ထက် ကစားဖို့ပဲအားသန်တဲ့သူကိုး။

" ညီ မ လေး… "

သားငယ်အသံကဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်။

" လာပြီ…. ဖေဖေတို့ရေ သမီးတို့ကျောင်းသွားပြီနော်… "

သမီးကသူ့အစ်ကိုကိုလှမ်းအော်ရင်း နေမင်းခန့်တို့ကိုလည်းနှုတ်ဆက်လိုက်သေး။အပြင်ထွက် စက်ဘီး‌နောက်ကခုံပေါ်ကားယားခွထိုင်လိုက်ပြီးမှ သူ့အစ်ကိုခါးကိုဖက်လို့။

" ဖေဖေရေ သားတို့ကျာင်းသွားပြီနော်… "

ငါးတန်းကျောင်းသားသားငယ်က သုံးတန်းကျောင်းသူသမီးငယ်ကို စက်ဘီတင်နင်းရင်း နေမင်းခန့်တို့ဘက်ကိုလက်ပြသွားသေးတာ။နေမင်းခန့်နဲ့မောင့်ကို မြင်ရရ မမြင်ရရ သားငယ်ကဒီလိုပဲလက်ပြနေကြ။

ရာသီတွေပြောင်းပြီးနှစ်တွေကြာညောင်းလာတာနဲ့အတူ သားငယ်နဲ့သမီးတောင်အရွယ်ရောက်လာကြပြီ။သားငယ်ကအရပ်အမောင်းရုပ်ရည် နေမင်းခန့်နဲ့ဆင်ပြီး သမီးကတော့မောင်နဲ့ခပ်ဆင်ဆင်။

သမီးနဲ့မောင့်မှာတော်တော်တူတာကမျက်လုံးလေးတွေ။ဝိုင်းစက်နေတာကစ သမီးနဲ့မောင်တစ်ထေရာတည်း။ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်းချောတာကတော့ သားငယ်။

💕 မင်း ချစ်တဲ့ မောင်Where stories live. Discover now