ငါကနေ့တိုင်းအချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့

🍬Chapter 40

------------

ဖေဖော်ဝါရီ တစ်ဆယ်ရက်နေ့ပြီးသည့်အချိန်တွင် ရိုက်ကူးရေးကွင်းထဲရှိ အခြေအနေမှာ အနားပင်မယူနိုင်ကြပေ။ ရွှီလော့ယန်က မှန်ရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်နေပြီး စတိုင်လစ်များနှင့် လက်ထောက်များက သူ့အပေါ်သံချပ်ကာကို ဝတ်ဆင်ပေးနေကြသည်။ ဝတ်စုံက အင်မတန်လေးလံလှသည်ဖြစ်ရာ ဘေးနားတွင် လုတိကပါ ဝိုင်း၍ကူလုပ်ပေးနေရသည်။

လုတိ၏အကြည့်ကို မြင်သည့်အခါ ရွှီလော့ယန်ကချောင်းဟန့်ကာ ပြုံးပြလိုက်ပြီး "ဖန်းကျဲ၊ နှစ်သစ်ကူးမတိုင်ခင် တစ်ပတ်လောက်ပဲလိုတော့တာဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ကို နှစ်သစ်ကူးအားလပ်ရက်တော့ ပေးမှာပါနော်" ဟုမေးပြီးနောက် စိတ်လှုပ်ရှားနေဟန်က သူ့မျက်နှာတွင် အထင်းသားပေါ်လွင်နေကာ အဖြေကိုစောင့်ဆိုင်းနေလေ၏။

ထန်ဖန်းက ‌သဘောကျမှုတစ်ဝက်နှင့် စကားအလှသုံးကာ၊ "အရင်တုန်းက အတွေ့အကြုံတွေအရတော့ အားလပ်ရက်မရှိလောက်ဘူး"

ချူးဝေ့ကောက နိုင်ငံတွင်းရော၊ နိုင်ငံပြင်ပ၌ပါ ရိုက်ကူးရေးလုပ်ကာ၊ အဖွဲ့သားများ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်စေရန် အချိန်ကိုလျှော့ချပြီး ထိရောက်မှုတိုးတက်စေရန် သူ၏ကိုယ်ပိုင် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့တစ်ခု ဖွဲ့ထားသည်။ ထန်ဖန်းကဲ့သို့စတိုင်လစ်မှာ၊ ချူးဝေ့နှင့် ထုတ်လုပ်မှုပေါင်းများစွာကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရာ၊ သူက ဒါရိုက်တာ၏အကျင့်စရိုက်များကို ကောင်းစွာ သိနားလည်လေသည်။

ဤကဲ့သို့သော အဖြေကိုကြားလိုက်ရသည့်အခါ၊ လုတိနှင့်ရွှီလော့ယန်တို့က တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်မိကာ သူတို့၏နှလုံးသားများကမူ ရှစ်မွှာမျှ ကွဲကြေသွားရသည်။

သို့သော် ရိုက်ကူးရေး၏ပြင်းထန်သောဖိအားအောက်တွင် ရွှီလော့ယန်က အဝတ်လဲခန်းမှ ထွက်လျှင်ထွက်ချင်း နွေဦးပွဲတော်အတွက် ပိတ်ရက်မရရှိသည့်အပေါ် သူ၏ဝမ်းနည်းမှုကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်ရသည်။ မနက်စောစောအချိန်၊ ဘုရင့်တဲတော်‌အပြင်ဘက်ရှိ မီးတုပ်များမှာ နီရဲနေပြီး သံချပ်ကာများနှင့်သရုပ်ဆောင်များသည်လည်း နေရာတွင် အသင့်ရှိနေကြသည်။ ဒါရိုက်တာချူးက တစ်မီတာမျှမြင့်သော ခုံပေါ်သို့တက်ကာ၊ သူ့ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းများကို နေရာချနေလေသည်။