ငါကနေ့တိုင်းအချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့

chapter 68

Chapter 68
January 04, 2024
🍬Chapter 68

------------

အချိန်ဇယားဘုတ်၏အရှေ့တွင်ရပ်နေကာ၊ စာရွက်လေးများတွင်ရေးထားသော စာကြောင်းစတ်ကြောင်းစီတိုင်းကို အသေအချာဖတ်ရှုပြီးနောက် မျက်နှာထက်အပြုံးတစ်ပွင့်နှင့် ချီချန်အန်းက သူ၏လက်ကိုမြှောက်ကာ စာလုံးလေးများကို လက်ဖြင့်အသာအယာဖွဖွပွတ်သပ်ကြည့်နေမိသည်။

သူ ထီးကိုကိုင်လိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း သူ့အတွေးထဲပေါ်လာတဲ့လူကလည်း သူ့အကြောင်းကို စဉ်းစားနေခဲ့တဲ့ပုံပဲ။ ညဘက် ထိုသူ့‌အကြောင်းစဉ်းစားလိုက်တိုင်း သူအိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့သလို ထိုလူကလည်း သူ့အတွက်ကြောင့် မအိပ်နိုင်ဘဲ လူးလှိမ့်နေရသည်တဲ့။

ပြတင်းပေါက်အပြင်တွင် တဖွဲဖွဲနှင့် မိုးစက်လေးများက ထပ်မံရွာသွန်းလာပြန်သည်။ ချီချန်အန်းက စာရွက်နှင့်ဘောပင်ကိုယူကာ တစ်ခုခုရေးရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း၊ ဘောပင်၏ထိပ်ဖျားက စာရွက်မျက်နှာပြင်ကို ထိမိသွားချိန်တွင် ပထမဆုံးစာလုံး၏ စုတ်ချက်ကိုပင် သူမရေးဆွဲနိုင်ခဲ့ပေ။

အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည့်အခါ ရွှီလော့ယန်မြင်လိုက်ရသည်က ထိုမြင်ကွင်းပင်။ သူက အစတည်းက အရမ်းကြီးမူးမနေခဲ့တဲ့အပြင် ကားထဲမှာ အိပ်လာပြီတဲ့နောက်မှာ အိပ်တစ်ဝက်နိုးတစ်ဝက်ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ယခုလေးတင်ပဲ မိုးရွာသည့်အသံကြောင့် သူက နိုးလာခဲ့ကာ သူ့ကိုလာကြိုပြီး အိမ်သို့ပြန်ခေါ်လာသည့်လူက ချီချန်အန်းဖြစ်မှန်း သတိရသွားသည်။ သို့နှင့် သူက အလျင်အမြန်အိပ်ယာထဲမှထွက်ကာ၊ ထိုသူ့ကိုရှာရန်ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူရေးရေးလေးမှတ်မိနေသည့် မှတ်ဉာဏ်က ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေမိမှာ သူကြောက်မိသည်လေ။

သို့သော်လည်း ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်တာ မဟုတ်ခဲ့ပေ။

အချိန်ဇယားဘုတ်ပေါ်မှာ သူကပ်ထားသည့်စာများကို ချီချန်အမ်းဖတ်နေသည်အား သိလိုက်ရသောအခါ၊ ရွှီလော့ယန်က တုန်လှုပ်သွားပြီး အပြေးလေးသွားတော့သည်။

သို့သော် ချီချန်အန်း၏အကြည့်များနှင့် ရင်ဆိုင်လိုက်ရသည့်အခါ၊ သူက ရှက်သွားပြီး "မင်း မြင်ပြီးသွားပြီပေါ့ ငါ....ငါက ဒီအတိုင်းလေးပဲ ရေးလိုက်တာ။"