ငါကနေ့တိုင်းအချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့

🍬Chapter 43

------------

ယခုကဲ့သို့သော ဒါရိုက်တာမျိုးကို ရှားနန်ယခင်က တစ်ခါမျှမကြုံဖူးသည့်အတွက် သူကအနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးနေသည်။ သို့သော် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာသရုပ်ဆောင်လာသည့် သူ၏အတွေ့အကြုံများက အခြေအနေနှင့် အလျင်အမြန် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်စေကာ၊ သူသိပ်ပြီးမမှတ်မိသည့် စာသားအနည်းငယ်ကို ရေရွတ်လိုက်သည်။

ချူးဝေ့အသံကိုကြားသည့်အခါမှ သူတို့က သရုပ်ဆောင်နေသည်ကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ဒါရိုက်တာထံမှ မှတ်ချက်အားစောင့်ဆိုင်းနေလိုက်သည်။

ချူးဝေ့က သနားကြင်နာသည်ဟူသည့် စကားလုံး၏ဆိုလိုရင်းကို ဘယ်သောအခါကမျှ နားမလည်ခဲ့သူဖြစ်သည်။

သို့နှင့် သူက အသံပြတ်ပြတ်နှင့်သာ "သရုပ်ဆောင်တဲ့အခါ မင်းရဲ့အနေအထားကတော့မဆိုးပါဘူး ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့ စာသားတွေကတော့ လုံးဝကောင်းမနေဘူး ငါမင်းကို နှစ်ရက်အချိန်ပေးမယ် အဲ့ဒီအထိ မင်းရဲ့စာသားတွေကို မမှတ်မိနိုင်ဘူးဆိုရင်တော့ ကိုယ့်အထုတ်ကိုယ်ထုပ်ပြီး ပြန်ပေတော့"

သူ့နံဘေးတွင်ရပ်နေသော ရွှီလော့ယန်က ကြမ်းခင်းအဆင်တန်ဆာတို့ကိုသာ ငုံ့ကြည့်နေမိသည်။ ဒါရိုက်တာ၏စကားလုံးများက နှလုံးသားတည့်တည့်သို့ လာမှန်သောမြှားကဲ့သို့ဖြစ်ကြောင်း တွေးနေမိသည်။ ထို့နောက် ရုပ်ရှင်အဖွဲ့ထဲ သူပထမဆုံးရောက်လာစဉ်အချိန်ကို ပြန်သတိရသွားမိသည်။ ဒါရိုက်တာချူးက သူ့အား ဝိတ်အနည်းငယ်ချရန်ပြောခဲ့လေသည်။ ယခုအကြိမ်နှင့်ယှဉ်လိုက်ပါက ထိုအချိန်ကသူ့လေသံမှာ နွေဦးကဲ့သို့ နွေးထွေးပေသည်။

သို့နှင့် နေ့လည်စာစားချိန်၌ ရှားနန်က ဇာတ်ညွှန်းစာအုပ်ကိုကိုင်ကာ ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခန်းအကြောင်း မေးမြန်းရန်လာစဉ်၊ သူရုပ်ရှင်အဖွဲ့ထဲ ရက်အနည်းငယ်သာရှိနေစဉ်က ဇာတ်ညွှန်းဖတ်၍သူ၏စာသားများကို မှတ်နိုင်ရန် တစ်ညလုံးမအိပ်ဘဲနေခဲ့ရတာကို ပြန်တွေးမိပြီး ၊ ရွှီလော့ယန်က ကူညီရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ကာ မငြင်းဆိုတော့ပေ။

သူ့နံဘေးရှိထိုင်ခုံတွင်ထိုင်ရင်း၊ အလွန်လျှင်မြန်သည့်အရှိန်နှင့် ရွှီလော့ယန်တစ်ယောက် မက်ဆေ့များပို့နေတာကို မြင်သည့်အခါ ရှားနန်က စမ်း၍မေးကြည့်လိုက်သည်။