✔Sexlessons ft. L.H✔

18. Is It Over?!

"Ik kan niet leven zonder je"

A/N
HAPPY BIRTHDAY LEEYUM. 22 YEARS OF LIAM JAMES PAYNE!!

POV Luke
"Ik weet niet of ik doorga met de lessen" zei Cato. Ik knikte. "Ik begrijp het" zei ik. Ik vond het zeer jammer. Ik wil haar echt helpen. "Wil je het uitmaken?" Vroeg Luke. "Ik had het je geappt" zei ze. Ik opende whatsapp. Aah, de wifi werkte weer. Een vrolijke foto van Cato en mij op de achtergrond deed me pijn. En inderdaad had ik een whatsappje.

Hi Luke,
Ik weet niet of ik je nog kan vertrouwen. Je bent al eens vreemdgegaan. Dat deed erg pijn. Ik weet niet of ik de lessen nog wil doorzetten. Ik maak het uit. Het spijt me, Luke.

Ik moest huilen alweer. Wat een emotioneel mens ben ik vandaag? Vroeg ik me af. "Waar ga je heen?" Vroeg ik. "Nergens" zei Cato. "Ik blijf hier, ik zorg ervoor dat jij jezelf niet verminkt" zei ze. Ik glimlachte. "Vrienden?" Vroeg ik. "Tuurlijk" zei ze en gaf me voorzichtig een knuffel. OMG, ik mis haar lippen, lichaam en karakter nu al. Ze zat naast me. Ik werd gebeld. Kaj? Wat moest hij van me? Ik pakte de telefoon op.

Ik: hi, dit is Luke

Hij: we hebben slecht nieuws, Kaj heeft net een motor ongeluk gehad en ligt in Coma op de Intensieve Care. Kom zo snel mogelijk.

Ik: oke, we komen meteen.

"Wie was dat?" Vroeg Cato. "Just nieuwsgierig" zei ze. "Dat was Kaj's telefoon. Hij ligt in Coma" zei ik. Cato wankelde en ik kon haar nog net opvangen. Ze begon te huilen. "Hoe?" Vroeg ze. "Motor ongeluk" zei ik en trok haar tegen me aan. "We gaan nu meteen" zei ze. We renden de trappen af. "Do you guys want a Taxi?" Vroeg de receptionist. "Yes, please" zei ik. Meteen stond er een taxi. We stapten in. "Where do you have to be?" Vroeg de taxichauffeur. "The Hospital" zei Cato. Ze zat bij me op schoot. Ik troostte haar maar wat. Ik wist niet wat ik moest doen. Haar broer was het belangrijkste persoon in haar leven. "Kaj, kom terug alsjeblieft" hoorde ik haar fluisterend huilen. "Can't live without you" kwam erna. Ik veegde wat tranen weg.

Na tien minuten kwamen we aan bij het ziekenhuis. "Kaj... ligt hier" zei Cato. "I doesn't speak Dutch" zei de receptionist. "My brother Kaj, Intensive Care" zei ze. "Second floor" zei receptionist. "Thank you so much" zei ik. We renden naar de lift. En drukten op de twee. Onze vingers raakten elkaar even. Ik werd rood. Die tinteling, bij iedere aanraking. Ik voelde het gewoon. Cato was helemaal in paniek. "Kaj, room 32" zei ik. Ze liep de kamer in. Kaj was aangesloten op allemaal machines. Hartbewaking, helpen met ademhalen. Cato pakte Kaj's hand.

POV Cato
Ik pakte Kaj's hand. Hij was koud, zo koud. "Ik weet nog wat je altijd tegen me zei, lieverd" zei ik. "Wherever I Go, I will always stay on your side" zei ik huilend. "Ik laat je niet gaan" zei ik. "Je bent sterk, Kaj. Je kunt dit winnen" zei ik. "Ik vecht mee, tot het einde" zei ik. "Ik zal altijd van je houden, wat er ook gebeurt" zei ik. Ik hield zijn hand stevig vast. "Kaj, alsjeblieft, kom terug. Ik kan niet leven zonder je" zei ik. Ik snikte. "Hij had dit in zijn jaszak" zei een verpleegster. Ze gaf me een briefje.

Hi Cato,
Luke houdt van je en zou je nooit wat aandoen, ik heb hem gesproken, Julia valt hem lastig. Ga met hem door en onthoud: ik geef hem een schop onder zijn kont. X Kaj.
P.s. Goodbye my lover, Goodbye my friend.

Ik moest weer huilen. Ik zakte op de grond in elkaar. Luke zat nog steeds in de stoel. "Kaj heeft me ooit verteld dat ik moet zingen op zijn begrafenis" zei ik tegen hem. "Die begrafenis komt er niet, i'm sure" zei hij. "Goodbye My Lover" zei ik. "Dat moet ik zingen". Ik koos You and I van 1D voor nu te zingen.

"You and I, we don't wanna be like them. We could make it till the end, no nothing can come between You and I, not even the gods above, can separate the two of us, no nothing can come between You and I, ooh You and I" zong ik zachtjes voor hem. "Je stem is zo mooi" zei Luke. "Dankjewel" zei ik. "Is dit waar?" Vroeg ik aan hem en gaf het briefje. Hij bloosde. Zo schattig. "Ja, dat is waar" zei hij. Ik wist even niet wat ik moest zeggen. "Ik eh..." zei ik. "Je hoeft niks te zeggen" zei Luke. "Dankje" zei ik. Ik gaf hem een kusje op zijn wang. "Ik ga even koffie halen" zei ik. "Jij ook?" Vroeg ik. Hij knikte. Ik liep naar het cafetaria. En nam twee koffie mee. En twee muffins. "Dankje" zei hij. Er is een duidelijke spanning tussen ons. Dat is ook niet zo gek. "Luke, zijn we vrienden?" Vroeg ik. "Jazeker" zei hij.

POV Luke
Ik hou het niet langer vol. Ik moet het kwijt. "Lieverd, Julia valt me niet meer lastig, ik zweer het en anders geef ik haar aan voor stalkgedrag" zei ik. Cato keek me aan. "Heb jij haar gezoend?" Vroeg ze. "Zij zoende mij" zei ik. "Oke, ik geloof je" zei ze. "Ik moet even een paar mensen bellen" zei ze.

POV Cato
Ik geloof hem. Is dat goed of niet? Ik belde Sanne, mijn vader, Zoë. En Julia.

Julia: met Julia

Ik: hi Julia, dit is Cato

Julia: hoi Cato, wij hebben niks te bespreken.

Ik: Julia, ik wil dat je Luke met rust laat

Julia: waarom zou ik dat doen?

Ik: omdat we vrienden zouden kunnen zijn, maar niet als je mijn vriendje continu lastig valt. We kunnen over jongens kletsen en samen films kijken.

Julia: dat zie ik wel zitten, ik heb geen vrienden hier thuis

Ik: behalve ik nu

Julia: oke, waar zitten jullie?

Ik: in het ziekenhuis

Julia: wat is er gebeurt?

Ik: Kaj heeft een motor ongeluk gehad.

Julia: omg, ik ben er zo

Ik: oke tot zo.

Ik liep terug naar de kamer. "Wie was je aan het bellen?" Vroeg hij. "Julia" zei ik. "Waarom?" Vroeg hij. "Ik zei haar dat ze moest stoppen met jou lastigvallen. We hebben vriendschap gesloten" zei ik. "OMG, wat zei ze?" Vroeg hij. "Ik zei dat je ze mijn vriendje met rust moest laten en dat we dam vriendschap zouden sluiten. Zij had geen vrienden daar en nu een vriendin" zei ik. "Vriendje?" Vroeg hij. Ik bloosde. "Ja, ik wil het nog eens proberen" zei ik. Hij stond op en duwde me tegen de muur en begon me vol passie te zoenen. Hij duwde zijn vriend tegen me aan. "Ik ga door met de lessen" fluisterde ik. Hij knikte en ging door waar hij mee bezig was. De deur ging open. "Hi Cato, Hi Luke" zei Julia. "Hi Juul" zei ik. Ze gaf me een knuffel. "Jullie zijn te cute samen, ik wil er niet meer tussen komen" zei Julia. Ze gaf Luke een knuffel. "Hoe is het met je broer?" Vroeg ze. "Hij ligt in coma" zei ik. "Ach, meis, kom eens hier" zei ze. Ze gaf me een knuffel. "Hij is een knappe broer" zei Julia. "MIJN broer" lachte ik. We wachtten op de dokter. "Hij is binnen levensgevaar" zei de dokter uiteindelijk. "Familie mag blijven" zei hij. "Doctor, I Can't get throught this alone" zei ik. "Your boyfriend can stay, your friend has to wait outside the room" zei hij uiteindelijk. Julia liep de kamer uit. "Sterkte meid" zei ze.

Na nog eens 6 uur viel ik in slaap en zei de dokter dat we beter naar huis konden gaan en dat ze belden als er iets veranderde. Ik zakte haast door mijn benen. "Luke?" Vroeg ik. "Kan je me dragen alsjeblieft?" Zei ik. Hij tilde me op en droeg me naar de taxi.
Onderweg viel ik langzaam in slaap.

POV Luke
Ze lag op mijn schoot te slapen. Heel zachtjes streelde ik haar haren. Ze is weer de mijne. Nu verpest ik het niet. We kwamen aan bij het hotel. Ik maakte haar wakker. "Hey, we zijn er. Kun je lopen?" Vroeg ik. Ze knikte. Samen liepen we naar onze kamer. We kleedden ons om en gingen slapen!

A/N
Weer een hoofdstuk. Yesss. Gelukkig is het weer goed. Nog 1 keer en ik pak je, Luke. *pedoface*.
Byeeexxx