✔Sexlessons ft. L.H✔

24. Operation?

"Je bent eng"

POV Cato
Ik werd langzaam wakker. Ik hoorde gesnurk. Joey of Luke? Joey! Hij lag te slapen tussen zijn broodjes. Daarna zag ik Luke. Hij lag zo vredig te slapen. Zo lief. Ik ging ontbijten. Alleen was er geen brood. Ik pakte vijf van Joey's broodjes. Ik hoefde er toch maar een. Hun allebei 2. "WAKKER WORDEN" schreeuwde ik met de borden in mijn hand. Ze schrokken op. "Goeiemorgen" zei ik en gaf hun allebei een bord. "Hee babe" zei Luke en gaf me een zoen. "Ik probeer te eten, kap eens met elkaar af te lebberen" zei Joey lachend. "Joey, waar zijn alle broodjes?" Vroeg ik. "Opgegeten" zei hij schuldig. "Deze vijf broodjes heb ik gepikt van jou" zei ik. Hij keek gespeeld boos. "MIJN broodjes" gilde hij. We schoten in de lach. "Hoe zou het met die ene man afgelopen zijn?" Vroeg ik. "Halfdood, koppijn denk ik" zei Luke. Ik glimlachte. "Zijn we niet te ver gegaan?" Vroeg ik. Luke gaf me een knuffel. "Je weet nog wat hij jou aangedaan had?" Vroeg hij. "Oh ja, dat vergeet ik nooit" zei ik. "Hij verdient het" zei Joey. Toen we klaar waren met eten ging ik naar Kaj. De jongens gingen voetballen. Een bewaker ging mee. Met Kaj was er niks veranderd. Ik mis hem. "Please, stay alive. I can't live without you" fluisterde ik. De dokter kwam nog. Hij vertelde dat pap en Sanne ook ingelicht zijn. En mam ook. "Als er niks veranderd de komende week moet je na gaan denken over een gevaarlijke operatie" zei de dokter. "Waarom ik?" Vroeg ik. "Er moet familie in de buurt zijn" zei de dokter. "Waarom moet ik beslissen?" Vroeg ik. "Jij bent de enige familie die hier in de buurt is" zei de dokter. "De operatie zorgt ervoor dat hij sneller reageert op prikkels zodat hij ontwaakt. Maar dat zit in de buurt bij zijn hart en dat is gevaarlijk" zei hij. "Wat is de overlevingskans?" Vroeg ik. "35%" zei de dokter. "Maar waarschijnlijk als je het niet doet gaat hij het sowieso niet redden" zei hij. Ik zakte tegen de muur in elkaar. De dokter haalde een zuster voor me op te vangen. Ik hyperventileerde van het huilen. Ze liet me in een zakje blazen. Redelijk snel werd het weer normaal. "Blijf kalm" zei ze. "Mijn broer gaat dood" huilde ik. "Bij kinderen is de kans dat dat gebeurt veel kleiner" stelde ze me gerust. "Hij is wettelijk volwassen, 18" zei ik. "Dat is nog jong" zei ze. "Dankuwel" zei ik. Ze knikte en liep weg. Ik gaf Kaj een zoen op zijn koude wang. En liep de kamer weer uit. De bewaker liep met me mee naar het hotel. Ik ging naar onze kamer. Eindelijk weer eens tijd om te skypen met Zoë.

Zoë: Heeee, hoe is het?

Ik: primaaa, bij jou

Zoë: weet je nog die keer dat ik vertelde dat ik met mijn ouders naar Sam ging.

Ik: jaa, wat gebeurde er?

Zoë: per ongeluk hebben we het toen weer gedaan. We zijn weer bij elkaar.

Ik (lachend): per ongeluk?

Zoë: ja, maar we zijn bij elkaar

Ik: das wel fijn

Zoë: waar zijn jullie met de lessen?

Ik: les 7 is gedaan, bij 8 duss

Zoë: oeh

We schoten in de lach.

Zoë: dan gaat het dus bijna gebeuren, eah?

Ik: jep

Zoë: ben je nog steeds bang?

Ik: jep

Zoë: vertel meis

Ik: toen die man me bijna verkracht had. Hij had een vinger in me gestoken. Dat deed pijn. Dus ik ben bang dat het teveel pijn doet

Zoë: na een tijdje went het

Ik: denk je?

Zoë: dat weet ik zeker, gek

Ik: okee