✔Sexlessons ft. L.H✔

23. Escaped

"Joey, koekjes werken niet bij mij"

Nieuw hoofdstukje... veel leesplezier! Ik heb al een heel aantal hoofdstukken vooruit geschreven. Bij 10 comments nieuw hoofdstuk :). Nogmaals veel leesplezier!

Oh sorry mensen. The Man Is Back

POV Cato
Ik zat te huilen naast Luke. Luke begon te panieken. En hij rende door de kamer. Joey at een broodje. Henry kwam binnen. Hij liep naar me toe. Ik voelde zijn handen op verkeerde plekken. Mijn borst en mijn kruis. Luke zag het en werd woest. Joey had zijn broodje op. "Doe iets" gilde ik. Henry drukte zijn lippen op de mijne. Ik hield mijn lippen stijf op elkaar. En ik stampte met mijn hak op het midden van zijn voet. Hij gilde het uit. Ik vloog de badkamer in en deed de deur op slot. Ik hoorde Luke schreeuwen. Er werd op de deur geklopt. "Ik ben Joey, laat me erin" zei hij. Ik deed de deur open en trok hem aan zijn trui de badkamer in. "Waar is Luke?" Vroeg ik. "Meegenomen" zei Joey. "Wat?" Vroeg ik. Ik barstte in huilen uit. Hij gaf me een knuffel. "Luke is bewusteloos, door een of ander sterk goedje op een doekje" zei hij. "Chloroform" zei ik. "Dat, en hij is meegenomen door Henry. "Nu zijn ze allebei weg" zei ik. "Allebei?" Vroeg Joey. "Mijn broer Kaj ligt in coma, ongeluk gehad" zei ik. Hij gaf me weer een knuffel. Er lag een brief.

Cato,
Als je je vriendje terug wilt weet je wat je moet doen. Kom naar het hotel tegenover dat van jullie. Kijk eens uit je raam.
Groet Henry.

Ik keek uit het raam. Ik zag Luke vastgebonden op een stoel zitten. Ik moest huilen. Hij ook. "In de koelkast ligt een brief" zei Joey die weer een broodje at.

Lieve Caat,
Doe niks wat hij je zegt. Ik red me wel. Ik heb deze brief heel snel geschreven. Ik wist dat jullie hem zullen vinden omdat Joey al ons voedsel opeet.
xLuke

Ik moest weer huilen. En lachen door die ene opmerking. En weer troostte Joey me. "Ik heb een plan" zei Joey. "Je moet hem bezighouden, dan kan ik Luke losmaken. En dan maken we hem samen af" zei hij. "Afmaken gaat een beetje ver" zei ik. "Bewusteloos meppen?" Vroeg hij. Ik knikte. Ik werd gebeld. LUKE!

Luke: ik mocht een telefoontje plegen

Ik: ik mis je

Luke: ik jou ook. Doe niks voor hem.

Ik: we hebben een plan

Luke: vertel

Ik: we gaan nu de tassen inpakken. Morgen komen we je redden. Ik houd hem bezig. Joey komt jou losmaken en dan maken hem jullie hem samen af. Maar dat mocht niet van mij. Dus bewusteloos meppen.

Luke: denk je dat het werkt zonder dat hij je met een vinger aanraakt?

Ik: jawel, maar dan moet Joey die broodjes wegleggen. *verdorie Joey, dat was mijn ontbijt*. Sorry, en als je gered ben zitten we in een hotel vlak naast het ziekenhuis. Heb al geboekt.

Luke: oke, maar moet dat morgen pas? Ik heb honger. En ik kan je niet missen.

Ik: als we nu de tassen inpakken kunnen we over een uur komen

Luke: dan zie je zo wel, succes

Ik hing op. "JOEY, TASSEN INPAKKEN, NU" Schreeuwde ik. Hij kwam uit de koelkast en rende door de kamer met allerlei spullen. Dat pakje van Luke's verjaardag had ik nog. Dat komt wel van pas dacht ik. Ik verdween in de badkamer. Onder mijn kleren had ik dat aan. Zo hield ik hem wel bezig. Joey was klaar met inpakken. We liepen naar buiten. Joey en ik legden de tassen in de auto. "Naar dat hotel" zei Joey. Hij wees naar het hotel. Hij betaalde de man om te wachten tot we terugwaren. We liepen naar binnen. "Wat heb je daaronder aan?" Vroeg Joey. "Iets" zei ik. Hij lachte. We vroegen aan de receptioniste waar Henry's kamer was. We stapten in de lift. Het lift muziekje was weer erg irritant. We kwamen aan op de verdieping van die man. Hij stond al te wachten. "Ben jij haar pooier?" Vroeg Henry. Joey keek hem raar aan. "Ja" zei ik. Joey keek me aan. Ik knipoogde als teken dat hij zijn mond moest houden. Hij begreep het. "Ik wacht hier wel" zei Joey en wees op de deur. Henry knikte. Hij deed de deur open en ik zag Luke op zijn bed liggen. Hij sliep. Ik veegde een traan weg. "Dame, kom maar mee" zei hij. Ik begon langzaam mijn kleren uit te doen. Hopelijk lukte het Joey.

POV Joey
Luke wakker maken was al een hele klus. "Luke, ik heb koekjes" zei ik. Het werkt niet. Hij werd langzaam wakker na een tijdje. "Joey, koekjes werken niet bij mij" zei hij. Ik lachte. "Cato is nog bezig, we moeten opschieten" zei ik. Luke was klaarwakker. Ik besefte dat ik Cato's naam had moeten zeggen om hem wakker te maken. De touwen gingen vrij snel los. De deur ging langzaam open.

POV Cato
Zijn broek knelde. Ik doe dit voor Luke dacht ik. Ik had dat ene pakje nog aan en bewoog op de muziek. Hij zat zichzelf wat te trekken. Alweer. Joey, schiet nou op.

POV Luke
Cato deed dit voor mij. Schuldgevoel, alweer. Ze zat op schoot bij Henry. Ze zag me om de hoek en knipoogde. "Ik mis je" zei ze geluidloos. Ik glimlachte. Joey had een koekenpan uit de keuken gehaald. En een broodje ham. Ik schudde mijn hoofd. Cato stond op en draaide hun om. Wij liepen richting de twee. Joey had de koekenpan boven zijn hoofd. "Goodnight" zei Cato en hij kreeg een klap op zijn kop. Hij viel voorover. Bewusteloos. Het eerste wat ik deed was Cato omhelzen. "Ik wil je niet meer kwijt" zei hij. Ze deed haar kleren weer aan. "Alleen dat pakje was ook goed" grijnsde ik. "Nu niet" zei ze. Joey had de zak broodjes meegenomen. Ik schoot in de lach. "Joey, foei" zei ze. We renden naar de taxi en reden richting een ander hotel vlakbij het ziekenhuis. We liepen binnen. "Kamer 14" zei de receptioniste. We renden ernaartoe en ploften alledrie op het bed neer. "Ik ben moe" zei Cato. "Ik ook, zullen we gaan slapen?" Vroeg ik. "Ja" gaapte Cato. "En Joey?" Vroeg ze. "Ik slaap wel op de grond" zei Joey. "Joey, wij slapen op de grond" zei ik. Cato knikte. "Je mag het bed voor een nacht" zei ze. We pakten een kussen en een laken. Op de mat legden we dat neer. We kleedden ons om. Ik smeekte haar om dat pakje aan te houden. Ze giechelde. "Als we weer met twee zijn" zei ze. "Joey, is super, hij mag blijven zolang ie wil" zei ze. Ze deed haar oversized voetbalshirt aan. Dat stond haar goed. "Opgewonden as fuck" zei ik. Ze glimlachte. "Hou het in." zei ze. Mijn ogen werden groot. Ze grijnsde. We liepen terug. En gingen op de mat liggen. Ze nestelde zich op mijn borst. "Je was nog geen drie uur weg en ik miste je al" zei ze. "You love him" zei Joey vanuit het bed. Ik viel maar niet in slaap en kon ook niet bewegen anders zou Cato wakker worden. Ik kon alleen maar aan Henry denken. Twee keer bewusteloos gemept door een jongen. Ik voelde me opeens weer beter. Toen viel ik snel in slaap.

A/N
Luke was ontvoerd. :(

Gelukkig is hij terecht. Hopelijk is ie weg nu.

Byeeexxx