☑ Chapter 8: Consequence

10.9K 439 13
                                    

Hi!

Sa mga naghihintay sa edited version, I'm sorry for the late updates. May inuuna pa kasi akong gawin. I hope you guys be patient with me. :D

Enjoy!


* * *

Zypher's POV

Walking on the hallway, I stared at the floor as I concentrated on fixing my hair. I don't think I've mastered the look I need to achieve in this get-up yet.

Bumuga ako ng hangin. As long as people don't start shouting my real identity, I think this would work.

Sighing again, inangat ko ang tingin sa harap. But that's when I bumped into something hard. Napakunot ang noo ko. That kinda hurt.

"Watch where you're walking." Malalim ang boses na sabi ng taong naka bangga ko. Naiangat ko nang tuluyan ang tingin ko dahil sa tono na ginamit niya. He is so tall, I have to crane my neck to meet his dark gazes. "Pasensya na." Kalamdo kong usal. At agad na rin akong nagpatuloy sa paglalakad.

"Kung nakatakas ka sa akin kagabi, hindi ka na makakatakas sa akin ngayon." Makahulugang sabi ng prinsipe ng apoy. Yes, I bumped into Zach again. Tsk. As if the scenes we've already made weren't enough. Huminto ako at napabuga lang ng hangin.

I knew he had something in mind last night while we were in the cafeteria. Ramdam ko ang titig ng mga kasama niya sa akin buong gabi. Lalo na ang nag-uumaapoy niyang presensya at mga mata na nakatutok sa akin. And what Jill did added to my assumption. Pawang naramdaman din niya na may binabalak nga ang spoiled na prinsipe na ito sa akin.

Nang hindi na siya muling nagsalita, nagpatuloy lang ako sa paglalakad, pero doon naman sumulpot ang fiancee kuno niya na agad ay masama na ang tingin sa akin nang lamapasan ko siya. I felt her bump on my shoulder. Pero imbes na huminto, nagapatuloy pa rin ako just to avoid the drama. But it seems like she likes keeping the dramatics when I felt a hand on my shoulder, stopping me from walking further. Now, what?

"Bilib din talaga ako sa'yo. You dare to bump me and you didn't even stop." Nanggagalaiting sabi sa akin ni Megan. Nahulog kasi ang clutch bag niya sa sahig. Napabuga na naman ako ng hangin. The hunger for drama of this girl is unbelievable. It's bordering to stupid.

Kalmado ko rin siyang hinarap at sinabing, "Pasensya na." Tiningnan ko ang kamay niyang nasa braso ko at pawang napapaso na kinuha niya ang kamay niya doon. For a moment, I saw a flash of intimidation in those foxy eyes, but it was gone in a snap. Bumalik na naman ang pagiging maldita niya.

"You think I'll just let you leave after scraping my worth a million bag? And look!" Tinuro niya ang mga gamit niyang nasa sahig na nga. Napatingin na rin ang mga tao sa paligid namin doon. "You broke my phone! That was the latest model! And you're planning just to walk away? You can't even pay me for that!"

Walang emosyon ko lang na tinitigan ang mga gamit niyang sinasabing kay mahal mahal. Totoo nga namang mahal ang bag niya at bago ang model ng phone niya. I even saw it in the latest comercials in TV. And yes, the screen broke a little. Pero it was obvious that she purposely bumped me. She did that to her things, not me.

"Babayaran kita. Hindi man ngayon, pero babayaran kita balang araw." Sinabi ko nalang para wala ng gulo. I head her scoff.

"And how? You're just a maid. You can't even afford a decent outfit for yourself and you're saying you can pay me a million for both my bag and phone? My bag alone costs more than all your things. If you think you can pay me, then masyado kang mayabang." Doon na ako napatingin ulit sa kaniya. And I saw her almost take a step back at the intensity of my gazes. Pinag-iinit talaga ng babaeng to ang ulo ko. Ke aga-aga. Ito agad ang bungad. Walang kwenta naman ang gustong pag-awayan.

21st Century GoddessWhere stories live. Discover now