Tüm dünyam gözümün önünde yok olurken, tek başımaydım. Cızırtılı sokak lambalarının altında yürürken orada, karanlıkta ses çıkarmadan beni izlediklerini biliyordum. Daha doğrusu, hissediyordum. Ara sıra bana zarar vermeye niyetleniyorlardı, fakat bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~
Saat 05:54... 55... 56.... 06:00
Akrep ve yelkovanın birbirini kovarken çıkardığı ses düşüncelerimi darmadağın ederken, ruhum her bir saniyeye isyanlarını sunuyordu.
Tik- tak...
Göz kırpmadan gözümle saniye kolunu takip ederken geri çıkamayacağım anaforlara dalmış gibiydim. Göz kırpma eylemi dahi zor gelirken yakında hiç akmayan göz yaşlarım tarafından kör edilecektim.
O garip, deli saçması rüya yüzünden göz kırpmaya dahi ürker olmuştum. Saatin her bir tik tak evresinde daha da kendime gelirken, saat işlemeye devam ediyor ve hava iyice aydınlanıyordu. Bulunduğumuz odaya siyah perdenin sakladığı camdan mavi gün ışığı süzülürken, kırdığı havadaki tozlara ev sahipliği yapıyordu.
Boylu boyunca yattığım yataktan aniden doğruldum ve sıkkınca oturmaya başladım. Etraftaki sessizliğe bir göz attığımda oda olduğundan daha küçük görünmüştü gözüme.
İlerideki ranzaların en sonunda Rüzgar, onun bir yanındakinde de Kaçık uykuya teslim olmuştu. Kaçık tamamen yorganın altına gömülmüşken, Rüzgar dirseğini kırmış tek elini başının altına koymuş, sırt üstü bir şekilde yatıyordu. Yatağın içine bile girmeyişi uykunun aniden bastırdığını gösteriyordu.
Tekrar önüme döndüğümde botlarımı ayağıma geçirip yavaşça yataktan kalktım. Aynı ranzada yukarı katta yatan Kübra'ya bir bakış attığımda, gayet huzurlu bir uyku uyuduğunu gördüğümde biraz olsun rahatlamıştım.
Ben de uykumu yeterince aldığımdan mütevellit, hazır ortalıkta kimse yokken binayı gezebilirdim. Bu fikirle keyfim daha da yerine gelirken yüzümde oluşan sinsi bir tebessümle Kaçık ve Rüzgar'ın yattığı yatakların yanından geçip, kendimi odadan dışarı attım.
Binayı gezmeye bulunduğum kattan başlamaya karar verdiğimde, mutfak olduğunu bildiğim odanın yanındaki kapıyı kestirmiştim gözüme. İlerleyip kapının önünde durduğumda izinsiz girdiğim için bir gram pişmanlık duymadan kapı koluna asıldım. Kapı aralandığında, elimde kapı koluyla öylece kalakaldım.
Burası bir oda değildi. Oda olması için gereken dört duvar koşuluna bakarsak burasına oda demeye bin şahit isterdi.
Tam karşımda, duvar olması gereken yerde muhteşem bir boşluk vardı. Yalnızca üç duvara sahip olan bu oda tadilatı bitmemiş bir terası andırırken muhteşem bir manzaraya sahiplik ediyordu.
