Merhabalarr Canımm Ankalarıım. Çoktak uzun olmayan bir aranın sebebi teknik hatalar. Bunun için çok çok özür diliyorum. Uzatmadan anlatayım, kitabım yayımlandığı halde kendi hesabımda taslak olarak gözüküyordu. Doğal olarak bu bölümü de ne kadar yayınlarsam yayınlayayım taslağa düşüyordu. Bir aralarda hiçbir şekilde yorum yapamıyordum, kendi kendine düzeldi. Yine öyle oldu.
Yani kitaba kaldığı yerden devam. Hatta telafi olsun diye 2.5 bölümlük bir bölüm yayınlıyorum şu an.
Ayrıca kitaptan önce bana birşey olup olmadığını düşünenlere ayrı çok teşekkür ederim. İyiyim çok şükür. Sizlerde iyisinizdir inşallah.
😂
Herneyse daha fazla uzatmadan,
Keyifli Okumalar... :))
~~~
Şaşkın bakışlarla izlerken olan biteni, aralık dudaklarımızdan verdiğimiz tittek soluklar alıp götürmüştü zamanı. Az önce, daha 5 dakika önce etrafa ölümcül bakışlar atan o adamın gözleri, şimdi şefkat ve minnet kusuyordu.
"Kurtulabildiğine inananıyorum."
İzbandutun söylediği şeyle yeni sorular eklenirken zihinlere, bu ikisi nereden tanışıyor sorusunu da tekrar tekrar önümüze atmayı unutmuyordu.
"Siz ikiniz tanışıyor musunuz?" diye şaşkınlığımı gizlemeye çalışmadan sorduğumda Kaçık ve izbandut aynı anda bana döndü. İkisininde yüzündeki neşeli ifade sinirimi bozmaya başlamıştı artık.
"Şu yüzünüzdeki saçma ifadeyi şimdilik bir kenara bırakır mısınız? Sinirlerimi bozmaya başladı." diye sitem ettiğimde Kaçık ve izbandut ufak çaplı bir kahkaha koyverdiler. Dönüp Rüzgar'a baktığımda, o da şaşkın ifadelerle onlara bakıyordu.
Umutla çevreme bakarken yanıma gelen Kübra'yı buldu gözlerim.
"Burada neler oluyor?" diye sordum neredeyse fısıltıyla. Ufakça tebessüm edip kulağıma eğildi ve,
"Sanırım Esin, bu aralar en şanslı günlerimiz." dedi o da fısıltı gibi çıkan sesiyle.
Ona tuhaf kısacık bir bakış atıp tekrar önüme döndüm.
Sonunda şu iki adam sevgi selinden kurtulmuş, elleri birbirinin omzunda açıklama yapmak ciddi hallerine geri dönmüşlerdi. Yine de yüzlerindeki izi kalmış tebessüm izleri, bu muhabbetin devam edeceğini gösteriyordu.
İzbandut etrafımızdan yavaş yavaş dağılan adamlardan ikisinde göz gezdirerek,
"Misafirlerimizi çözün." dedi. Ardından bize dönüp,
"Kabalığımızın kusuruna bakmayın. Sizin siz olduğunu bilmiyordum. " dedi.
Neyin ne olduğunu bizde öğrenseydik iyi olacaktı artık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUTANT: Küllerinden Doğan
Science FictionTüm dünyam gözümün önünde yok olurken, tek başımaydım. Cızırtılı sokak lambalarının altında yürürken orada, karanlıkta ses çıkarmadan beni izlediklerini biliyordum. Daha doğrusu, hissediyordum. Ara sıra bana zarar vermeye niyetleniyorlardı, fakat bu...
