MUTANT: Küllerinden Doğan

25- Sürpriz

Merhaba canım Ankalarr. 🔥

25. Bölüm huzurunuzda. Bölümün ismi için bayağı bir düşündüm. Son olarak buna karar verdim. Beynim öyle yandı ki bölüme verecek isim bile bulamıyorum artık.

Neyse zaten bir haftadan fazladır bölüm paylaşmıyorum. Ara daha fazla açılmasın.

Lütfen hayalet okuyucu olmayın, Ankalarımı göreyimm 😍

Keyifli Okumalar... :))

~~~

"Esin! Göremiyorum."

Tabii ki göremiyorsun.

Çünkü gözlerin kanıyor!

***

Her kanla uyum sağlayan kanım, şimdi sadistçe bulunduğu bedenin zarar görmesini istiyordu. Bir kaç saat önce iyileştirme gücünü bulunduğu bedenle paylaşırken, şimdi büyük bir cimrilikle hastalıklı bir şekilde verdiklerinin yeterli olduğunu düşünüyordu.
Bu, biraz bendi. Kanım ben gibiydi.

Kaçık, elinde havluyla durmadan burnundan, ağzından ve gözlerinden akan kanı silerken, Kübra, Rüzgar ve ben dehşet şaşkın gözlerle ona bakıyorduk. Elindeki havluyu suratına bastırıp çektiğinde, havluya kandan desenler çiziyordu.

"Canın acıyor mu?" diye sorduğumda derin bir nefes aldı.

"Hayır." Yarı kapalı gözleri ve titreyen kirpikleri kurumuş kanla kaplıydı. Ara sıra açılan gözleri boşluğa bakıyordu.

"Esin?" diye yokladığında omzuna elimi koyup,

"Buradayım." dedim.

"Şu... anka işlemeli çakmak, hala yanında mı?" diye sorduğunda şaşkınlığa uğrayan kaşlarım çatıldı. Fakat elim, çakmağın orada olduğunu bildiğim cebime gitti ve metalin ağırlığını hissettim.

"Evet?"

Soru soran gözlerimi göremese de sesim sorumu yansıtıyordu.

Yerinde kıpırdanarak dik oturmaya çalıştı.

"Kanın tamamen vücudumu terk etmeden, bir şey daha denemek istiyorum." dedi.

Ne demek istediğini anlamıştım. Ateşten de korunup korunmadığını öğrenmek istiyordu. Rüzgar yanımda kıpırdanıp,

"Bunu yapmak istediğine emin misin?" diye sorunca, Kaçığın cevabını bekledim.

Cevap vermedi ama kafasını hızla aşağı yukarı salladığında bunu yapmaya kararlı olduğunu belli etmişti.

Elimi cebime götürüp çakmağı aldım. Soğuk metal terli elime çarptığında iyice gerildim.

Çakmağın kapağını açtığımda çıkan tok ses, sessiz ortamda yankılanmıştı.

"Kanın henüz ayrılmadığı yüzüme yakın bir yeri yakmalısın." dediğinde kafamı salladım. Beni göremediğini hatırlayınca,

"Tamam." diye söze getirdim.