Sad eyes never lie (afgeschreven)

Proloog:

        Men heeft gezegd dat de tijd alle wonden heelt

     Ik ga niet akkoord. De wonden blijven. Met de tijd.

      Zal het verstand, die zijn geestelijke gezondheid

     probeert te beschermen, hen met littekenweefsel

            bedekken, en de pijn vermindert,

                Maar het gaat nooit echt weg.

                       ROSE KENNEDY

Drie en een half jaar na het overlijden van haar moeder voelde Sarah voor het eerst de druk die haar hart sinds die dag meedroeg een beetje verlichten, ze kon vrij ademen.

Ver weg van alle mensen die haar pijn hadden gedaan en alle mensen die haar daar tegen niet hadden beschermd, zette ze voor het eerst in haar leven een voet op Amerikaanse bodem.

Ze voelde de zon haar gezicht verwarmen terwijl ze het blauw en witte vliegtuig, die haar vanuit de kille koude lente namiddag, in het kleine kikkerlandje, die ze vanaf haar geboorte haar thuisland noemde achter zich liet en nerveus het vierentwintig graden Los Angeles vliegveld binnen stapte.

Met twee kleine koffertjes waar ze al haar hebben en houden in gestoken had liep ze een twintigtal minuten erna door de douane richting uitgang, om daar een wat oudere man te zien staan met een bordje waar haar naam en familienaam dik zwart gedrukt op een blad stond en voor het eerst sinds een lange tijd voelde ze hoe haar mondhoeken optrokken in een glimlach.

Hoopvol en nerveus besefte ze zich dat ze zich nogmaals in een nieuwe avontuur zou stortten, ze had het positieve gevoel dat het wellicht dit keer wel goed zou lopen.

Maar het litteken dat haar pols sierde wist haar vreugde instinctief te beteugelen terwijl ze haar vinger er langzaam overheen liet glijden.

Ze moest voorzichtig zijn om al haar hoop te zetten op haar gevoel. vooral gezien het feit dat het haar in het verleden ook al misleid had. Maar voor voorlopig zou ze van het korte moment waar ze de druk niet meer voelde genieten en wie weet, misschien zou bij aankomst van haar bestemming over een uur het gevoel niet wegvagen maar compleet verdwijnen.

22/01/2017

Ik zal het boek herschrijven in een Hij/Zij schrijf vorm in plaats van de originele Ik vorm waarin het nu staat.

dus sorry als het je even door de war maakt als je er nu net mee begint:)

Welkom allemaal bij de eerste deel van de Destiny's sisters kwartet boek serie.

sommige zullen het verhaal kennen van m.nl weer andere zullen het verhaal nu pas ontdekt hebben.

Maar jullie hebben allemaal één ding gemeen en dat is dat jullie een compleet herschreven versie van deze boek serie zullen lezen.

Sad eyes never lie is het eerste deel van de serie maar ik wou jullie ook duidelijk maken dat het ene boek niks met het andere te maken heeft op de hoofdrolspelers van de vorige boeken na die soms een camio maken.

Het zijn dus vier verschillende boeken. Die vier verschillende hoofdrolspeelsters hebben in vier compleet andere situaties.

Dus Stap in de wereld  van Sarah, Yasmin, Jaide en Maya vier verschillende meiden met vier verschillende levens maar die allemaal één ding  gemeen hebben het lot die ze niet altijd goed gezind is.

Ik hoop dat de verhalen voor veel genot, tranen, glimlachen, buikkriebels en hartverwarmende momenten zal zorgen.

Dus dompel jezelf onder in hun levens en wellicht leren we allemaal wel wat van hun fouten en keuzes.

Dus neem je popcorn of zak chips erbij en wordt in deze eerste deel meegesleept  in de wereld van Sarah en Giovanni.

ps: het tweede deel kunnen jullie hier vinden

https://www.wattpad.com/164711609-mafia-princess-proloog

Dit werk is auteursrechtelijk beschermd.

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd,

Opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand
Of openbaar gemaakt worden in enige vorm of op enigeWijze, hetzij elektronisch, mechanisch of doorFotokopieën, opname, of op enige andere manier, zonder
Voorafgaande schriftelijke toestemming van mij de

                                                                        Auteur.

                                           © Camelia 22 | 2005 – 2006.