Sad eyes never lie (afgeschreven)

Hoofdstuk 5.3

Giovanni die een tijdje heeft zitten rijden om zijn gedachtes te ordenen ziet hoe hij na een uur voor zijn ouders huis aankomt.
Hij blijft voor een tiental minuten voor de hekken treuzelen om dan eindelijk zijn moed samen te rapen en naar binnen te rijden. De lichten waren uit, niemand was ogenschijnlijk thuis, dus parkeert hij voor de deur haalt diep adem en gaat naar binnen.
Hij loopt met een kloppende hart naar boven en blijft voor een ogenblik voor Sarah's slaapkamer deur staan.
Haar kamer was leeg. Hij haalt diep adem en neemt haar geurtje op, maar het triggerde geen nieuwe herinneringen bij hem op. Dus loopt hij langzaam door haar kamer. Laat zijn vinger over haar boeken glijden die op alfabetische volgorde netjes in haar boekenkast stonden en stopt bij één van de titelloze boeken waarvan hij aannam dat het foto albums zijn en trekt het eruit.
Hij neemt plaats op haar bed en opent het boek, hij zag haar met vrienden, met zijn ouders, samen met zijn broers en tot slot zijn eigen gezicht.
Sarah in zijn armen... zijn lippen op haar wang... zijn lippen op haar mond. Hij voelde zijn hart samen trekken, wist dat wat Marcus hem verteld heeft waar is maar kon zich er niet aan herinneren. Hij gooit de boek woedend naast zich, het was frustrerend om te weten dat je een leven hebt gehad, een vriendin. Maar jij je er niks van kunt herinneren.
Hij laat zijn vingers vermoeid door zijn haren gaan. Als zij als persoon in zijn armen niks getriggerd heeft, wat doet hem dan denken dat stomme foto's van hun samen zoenend dat wel zou doen.
Hij kijkt rond en ziet een klein goud kettinkje op haar nachtkastje liggen, hij neemt het op en bekijkt het in het weinig licht dat nog door de balkondeuren straalde het heeft een kleine hangertje in de vorm van een Eifel toren. Hij schrikt als de herinneringen en emoties hem als een golf overspoelen. Hij zag haar. De ketting. Hij zag hun in bed. Hij sluit zijn ogen, wou de gevoelens en opgekomen pijn buiten sluiten, als hij met een pijnlijk hart weet dat dit onmogelijk is. En dan is het weg. Hij staat op loopt door de kamer opent lades, deurtjes pakt sieraden uit hun doosjes voelt, kijkt en concentreert hij moest weten wat er gebeurd is, moest weten hoe en wie ze waren als een paar en het belangrijkste, wie hij was als persoon.
15 kilometer verder staat Sarah nerveus voor zijn woningdeur na een telefoontje van Marcus te hebben ontvangen.
'Hij weet het' waren de enige woordjes die hij moest zeggen om Sarah zo ver te krijgen om plankgas richting zijn woning te rijden.
Ze haalt diep adem probeerde zich te bedaren, te ademen maar het scheen maar niet te lukken. Dus geeft ze het op, drukt op de bel en wacht, om na twee minuten te zien hoe de deur opengezwaaid wordt met een glimlachende Kathy in de deuropening.

149

Die kirrend riep "Gio schat..." Geschokt dat ze er nog was na alles wat er kennelijk gebeurd is in het restaurant kijkt Sarah toe hoe ook bij Kathy de glimlach op haar lippen bevriest "nee, schat ik ben het" zeg ik nu droog na mij snel verzameld te hebben.
"Sarah..." kirt zij nu ook snel de glimlach was weer terug net zo nep als ervoor "is Gio thuis?" onderbreek ik haar nu koud. "nee, die komt denk ik later." "en jij ben hier binnen gekomen hoe precies?" "Gio heeft me de sleutel gegeven." Ik knik langzaam en duw haar een beetje uit de weg om naar binnen te kunnen "Ik weet niet of ik je wel binnen mag laten" hoor ik haar nu achter mij op een scherpe toon zeggen. Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan "hoezo zou ik hier niet binnen mogen tenslotte ben ik zijn vriendin." Ik zie dat ze rood wordt "als dat het geval is heeft Giovanni denk ik niet de memo ontvangen of heeft hij jullie niet verteld dat we weer een item zijn" ik loop glimlachend door naar de woonkamer
"om weer een item te worden moeten jullie dat in het verleden zijn geweest en hij momenteel single zijn wat beide niet het geval is." Zeg ik terwijl ik midden in de woonkamer tot stilstand kom en me naar haar toedraai om haar van top tot teen op te nemen.
Ik moest mezelf inhouden om die opgezette grijns niet van haar gezicht vegen met een gebalde hand na het complete verhaal te horen hebben gekregen van Marcus.
"ik en Gio zijn gelukkig waarom kunnen jullie het niet accepteren?" ik schud ongelovig mijn hoofd "dame jij bent getikt als je denkt een relatie met een man te kunnen hebben en gelukkig te zijn nadat je tegen hem gelogen hebt, hoe laag kun je wel niet zinken?" Zeg ik op een vieze toon.
"niet zo diep als jij denkt. Meer dan wenken heb ik niet nodig om hem in mijn bed te krijgen. Ik heb ook nooit meer dan dat nodig gehad en dit sinds onze eerste kennismaking" schiet ze nu terug
" je vergeet de pijpbeurt" merk ik droog op
"dat hoor namelijk ook in het lijstje inclusief liegen over jullie relatie een auto ongeval en amnesie bovendien begrijp ik bij god niet waarom hier je nog bent houd je ervan om gedegradeerd te worden of ben je echt zo ver heen dat je denkt dat hij je na de waarheid te horen gekregen nog altijd zou willen?"
" je mag me bespotten Sarah maar in tegenstelling tot jou herinnerde hij zich wel gelijk aan onze plezierige tijd samen." ik rol met me ogen "waar mensen tegenwoordig allemaal mee pronken, je bezorgt hem een hoeren tijd in bed en denkt nu alles te mogen?" grinnik ik
"Ik neem het je niet kwalijk dat je het probeert. Het moet namelijk pijnlijk zijn te ervaren dat zelfs met alles kunstjes en ervaring die je hebt opgedaan je een man alleen kunt behouden door middel van leugens te verspreiden en dan zelfs na al die moeite alsnog aan een 18 jarige maagd te verliezen."
"wel het hangt er maar vanaf wat je onder verliezen verstaat, want na wat ik hem vanavond ga mededelen zal hij niet zo snel weg bij me te slaan zijn en zelfs al zou hij voor jou kiezen zullen ik en Gio een gezamenlijke verbintenis hebben die een leven lang zal duren. Daar zorgt hij of zij wel voor" hoor ik haar nu met een grote grijns zeggen terwijl ze haar handen op haar buik legt.
"tenslotte bloed is dikker dan water en vriendinnen kleine Sarah komen en gaan."

Ik staar haar voor een ogenblik woordloos aan. "Gio zou nooit het bed zonder voorbehoedmiddelen met jou delen." zeg ik langzaam, ze grinnikt
"wat zal ik zeggen, ik weet hoe ik ze zo ver kan krijgen dat ze de condooms compleet vergeten." ik schud mijn hoofd ontkennend en loop richting de gang terwijl ik sissend mompel
"weet je wat, ik luister niet meer naar je smerige leugens. Ik wacht wel beneden in de lobby op hem."

150

Ik hoor haar nu achter mij in de lach schieten als een waar geworden sprookjes heks. "och arme Sarah heb ik je gekwetst? "
Ik negeer haar en wil verder lopen als ik voel hoe ze mij bij me bovenarm vastpakt
"Kom blijf nog even het wordt net zo leuk... Misschien kun jij me wel verder helpen met een vraag die al een tijdje aan me knaagt, hoe dacht je hem bij je te kunnen houden als je het jonkvrouwen nummer volhoudt?
Of was je van plan om hem even te laten trappelen en het dan aan hem te geven.
Want je kunt toch niet zo naïef en blind zijn om niet door te hebben dat je een relatie hebt met een man van de wereld en geen jongen. een man die van seks houdt en tussen ons twee gezegd er geweldig goed in is ook nog, als ik dat er aan mag toevoegen."
Ik trek woest mijn arm uit haar hand. Hoe durft ze te roepen dat ze zwanger is van Giovanni en ermee pronken alsof het een liefdesbaby is die verwekt is na een gelukkige liefdesrelatie.
"Raak me nogmaals aan zonder mijn toestemming en ik ruk je arm uit je schouder, laat me dat vooraf duidelijk stellen. Wat betreft de bastaard die je in je draagt. Want dat Kathy is hij of zij niks meer en niks minder dan een doodgewone bastaard. Zolang ik zijn vriendin ben, zolang hij in mijn bed ligt, kan ik jou garanderen dat je geen cent zult zien. Ik zal hem jou jarenlang door de rechtszalen laten slepen tot je elk gespaarde dollar opgebruikt hebt en jij je jonge vrijgezellen jaren aan het opvoeden van een kind verdaan hebt waar hij niet naar zal omdraaien.
Wil je het smerig spelen meid dan spelen we het smerig ik garandeer je dat ik er beter in ben." Zeg ik nu sissend terwijl ik haar een neerbuigende blik toewerp
"En jij denkt werkelijk hem zo ver te krijgen dat hij de moeder van zijn kind door verschillende rechtszalen zal laten slepen voor een paar dollar die door hem als kleingeld wordt gezien" zegt ze nu geamuseerd "denk je echt dat hij zijn reputatie op het spel gaat zetten om jou een plezier te doen?" ik grinnik nu op mijn beurt vals
"meisje toch. Ik denk het niet alleen, ik weet het en nadat ik klaar ben om een ieder die het wilt horen mee te delen hoe jij zijn ziekelijke situatie hebt gebruikt om je eigen benefiet eruit te slaan zal er alles van zijn reputatie overblijven maar ik ben bang niks meer van de jouwe."
Ik draai me om en loop zonder nog een woord vuil aan haar te maken naar de gang om daar aangekomen te voelen hoe ze me weer tegenhoud door me vast te pakken bij m'n schouder met de woorden
"we zijn nog niet uitgepraat ik en jij" en in een reflex draai ik me om en sla haar recht in haar gezicht.
Voor een ogenblik kijken we elkaar geschokt aan en dan gaat het snel, ze vliegt me naar me keel en ik voel hoe haar nagels diep erin vast gezet worden. Ik probeerde haar van me af te duwen maar kreeg haar klauw niet uit mijn nek terwijl ze haar nagels in mijn gezicht probeerde te zetten. Ik hield die hand tegen en deed dan iets dat nooit mijn stijl geweest is in een vechtpartij ik steek me hand uit en graai een bos haar tussen me vingers en trek zo hard ik kon. Ze schreeuwt het uit en lost haar grip om mijn nek voor een klein ogenblik maar lang genoeg voor mij om een stap naar achteren te zetten terug naar de woonkamer en met een vuist uit te halen recht op haar gepoederde neus.
Ze vliegt naar achteren alleen om weer haar hoofd woest te schudden en op me af te springen als een tijger die zijn prooi in het oog had en niet van plan was zijn middagmaal te laten ontsnappen door een klap. Ik voel getrek aan me kleren, haar nagels die in mijn huid dringen, de mijne die bevredigend diep dezelfde verwoesting aanbrachten aan haar gezicht.

151

Ik neem schoppen tegen mijn lichaam waar en schop net zo hard terug en in een moment van oplettendheid vlieg ik door een trap van haar tegen de tafel die achter de bank stond. Struikel. Voel hoe fotolijsten op mij hoofd vallen en aan diggelen op de vloer uiteenspatten.
Ik voel hoe een glas scherf in mijn hand dringt probeer op te staan en op hetzelfde moment haar trappen te weren met me been, ik trek mezelf net compleet op als ik voel hoe ze een harde trap tegen me knie geeft en ik door me rechter been die de klap geïncasseerd heeft zak. Ze bukt zich voorover naar een glasscherf aan me voeten en raapt het op als ik zonder te aarzelen het eerste beste voorwerp neem in mijn buurt een tafellamp om mezelf ermee te verdedigen en haar voor ze met de glasscherf naar me gezicht kan uithalen ermee sla.
Ik hoor nog een laatste kreun en kijk dan toe hoe ze met een plof op het tapijt samen zakt en het beige vloerkleed rond haar hoofd rood begon te zien.