Hoofdstuk 3. Je ziet alles heel anders en veel beter...

3.7K 78 21
                                    


                                     Hoofdstuk 3

               Je ziet alles heel anders en veel beter,

                      door ogen die gehuild hebben.


                    "Yesterday is but today's memory

                        and tomorrow is today's dream."

                                  Kahlil Gibran.


De laatste weken waren gezien het voorval naar omstandigheden goed verlopen.

Mark moest vierhonderd meter afstand van haar houden en de rechtszaak zou over iets meer dan vijf weken plaats vinden.

Zijn advocaat had haar meermaals in naam van Mark gevraagd of ze met hem samen kon zitten om te spreken en elke keer weer had ze geweigerd.

Ze waren nu zes weken verder en ze had voor het eerst in al die weken haar moed samen geraapt en was akkoord gegaan om met hem rond één tafel te zitten.

Tony zat naast haar aangezien hij haar advocaat was en ook Mark had die van hem bij zich.

Na wat ongemakkelijke minuten in stilte doorbracht te hebben, was hij in tranen uitgebarsten en had zijn verontschuldiging aangeboden.

Hij had haar verteld dat de alcohol het had overgenomen.

Dat hij haar namelijk nooit pijn zou kunnen doen.

Zijn spijt betuiging veranderde natuurlijk niks aan het feit dat hij haar pijn had gedaan. Maar de gejaagde blik in zijn ogen, de verloren houding en donkere wallen deelden haar mee dat hij daadwerkelijk spijt had.

Dus na een lange gesprek met Laila en vele slapeloze uren had ze de dag er op besloten de aanklacht te laten vallen.

Het was niet in de smaak gevallen bij de Allonzo's.

En een ieder van hun had geprobeerd om haar er van te overtuigen hem alsnog aan te klagen.

Als ze haar beslissing na een pijnvolle gesprek met heel wat tranen eindelijk allemaal hadden geaccepteerd op voorwaarde dat ze het omgangsverbod zou behouden.

Wat ze met liefde deed. Aangezien haar beslissing niet gebaseerd was op het feit dat ze plots medelijden had, of de pijn die hij haar had aangedaan was vergeten.

Maar omdat ze de publiciteit die de zaak zou meebrengen wou mijden.

En er zou enorm veel belangstelling voor haar zaak zijn, aangezien haar achternaam nu Allonzo was.

Wat haar de dochter maakte van Laila, één van de beste neurochirurgen in de VS en Dominique die samen met zijn partner het grootste advocatenkantoor van LA leidde.

Wat inhield dat bijna de helft van zijn cliënten op de één of ander manier beroemd waren.

Ze wou niet alleen Laila en Domenique die hele heisa besparen maar vooral zichzelf.

Want bij de gedachte dat iedereen tot de kleinste detail te lezen zou krijgen wat er die nacht is gebeurd.

Hoe de blikken van diverse mensen haar zouden volgen er discussies zouden ontstaan of ze het wel mogelijk zelf had uitgelokt of niet.

Zorgde er voor dat ze paniekaanvallen kreeg en haast niet meer sliep van de nachtmerries.

Dan had ze het nog niet eens over de twee advocaten die lijn recht tegenover elkaar zouden staan en er alles aan zouden doen om hun cliënten zo goed mogelijk te beschermen.

Sad eyes never lie (afgeschreven)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu