Sad eyes never lie (afgeschreven)

Hoofdstuk 3.6

Nog nagenietend van het heerlijk warme bad dat ik net gehad heb begin ik neuriënd mijn nagels te lakken.

De buitendeur die zacht sluit geeft aan dat Gio thuis is. Ik glimlach bij die gedachte.
Hij is inderdaad thuis, het voelde goed aan om hier bij hem te zijn.
Er zijn al vier weken voorbij sinds het voorval met Laila en ik ben sinds haar terugkeer vorige week weer officieel bij haar gaan wonen.
Hoe fijn ik het ook vind om de hele tijd bij Gio te zijn, mijn school ligt te ver van zijn woning. Daarbovenop zou ik binnen de kortste keren geen maagd meer zijn als we elkaar zo bleven ophitsen.
Al begrijp ik bij god niet waarom ik eraan blijf vasthouden om te wachten tot ik getrouwd ben. Het is niet zo dat ik me aan alle andere regels houd, maar kennelijk is dat wat je ingeprent wordt vanaf je vierde toch moeilijker weg te krijgen dan gedacht.
"Als ik niet al veel te laat was en het feestje bedoeld was om geld in te zamelen voor de nieuwe ziekenhuisvleugel zou je nu op je rug liggen kreunen. Schoonheid, je ziet er uit om op te eten."
Ik grinnik en voel zijn lippen de mijne in beslag nemen. "Ik heb iets voor je." Ik kijk hem met een grijns aan terwijl ik het zwarte pakket netjes ingepakt met goudkleurige strikjes in zijn hand zie liggen.
"Wat is het?"
"Open het en zie zelf." Nerveus open ik voorzichtig de nette verpakking en zie hoe er een elegante donkerblauwe lange jurk uit tevoorschijn komt.
"Mijn god," zeg ik fluisterend terwijl ik mijn hand over het stof laat glijden.
Ze kijkt hem met twinkelende ogen aan en hij voelde zijn hart samentrekken bij het zien van haar lachende gezicht. God wat is ze mooi. "Hij is prachtig maar waaraan heb ik dit te danken?" Hij haalt zijn schouders op en drukt een kus op haar wang.
"Ik neem aan dat je niks hebt om vanavond aan te doen als je mij naar het feestje begeleidt." Hij ziet hoe ze de jurk langzaam naar beneden laat zakken om hem in zijn ogen te kijken.
"Ik ben niet van plan om naar het feestje te gaan."
"Ik had gehoopt van wel. Het is bedoeld voor paren, mijn secretaresse heeft al twee stoelen gekocht. Ik kan niet alleen gaan tenzij je natuurlijk echt niet wilt maar dan ben ik wel tegen mijn wil in genoodzaakt om een vriendin te bellen om me te begeleiden. Ik weet dat Lili vast wel tijd heeft." "Lili?" Hij haalt nonchalant zijn schouders op terwijl hij zijn hemd open knoopt om onder de douche te springen.
"Ze is een oude vriendin van me."
"Wauw een oude vriendin. Je gooit het even in een gesprek alsof het normaal is dat je een vriendin hebt die je op elk uur van de dag kunt bellen om ergens mee te nemen."
Hij schiet in de lach. "Nu maak je er iets oneerbaars van terwijl het dat niet is. Ik ken Lili al jaren en ze is toevallig ook uitgenodigd. Alleen heeft ze geen tafelpartner gevonden dus ziet ze er hoogstwaarschijnlijk vanaf om te gaan."
"Tenzij de prins op het witte paard haar nu opbelt om mee te nemen," mompelt ze nu sarcastisch. Gio schatert het uit. "Als jij het zo wilt formuleren." Met samengeknepen ogen vraagt Sarah nu:
"Hoe weet jij dit allemaal?" Hij schudt glimlachend zijn hoofd. "Ze belde mij vanmiddag op om te vragen of ik mijn date kan afzeggen om haar te begeleiden, tenslotte is ze een goede vriendin. En ik sta ik bij haar in schuld nadat ze is uitgegaan met een concurrent van ons bedrijf en ons er opmerkzaam op heeft gemaakt dat hij een dubbel spel aan het spelen was."

Met een gevaarlijk diepe stem vraagt ze nu: "Hoe diep denk jij dat je bij haar in de schuld staat?" Nu kan hij het niet meer houden, nog even en er zou stoom uit haar oren komen. "Schoonheid jij hebt vieze gedachtes en je denkt te veel door.

En om haar niet tegen de kop te stoten heb ik haar gelijk gezegd dat ik liever mijn vriendin naar het event meebreng." Voor een moment staart Sarah hem als versteend aan.

"Je hebt wat?" Hij haalt opgewekt zijn schouders op.

"Je bent toch mijn vriendin?"

"Ja, maar ik dacht dat we het..."

"Wat...? Geheim kunnen houden terwijl mijn hele gezin ervan af weet?"

"Ja... Je hebt waarschijnlijk gelijk," mompelt ze bedenkend.