Sad eyes never lie (afgeschreven)

Hoofdstuk 5.1

Giovanni staat nu door de war op, hij kon niet begrijpen waarom zijn gezin dat zou doen. Waarom ze zulke informatie achter zouden houden en waarom ze haar niet zouden accepteren.

"Kom" zegt ze nu zachtjes "laat ons een wat intiemere plekje vinden om ons gesprek af te maken." Ze lopen naar zijn bureau op het eerste verdiep en nemen plaats op de stoelen die er stonden.

"Laat mij dit op een rijtje zetten ik en jij hebben een relatie en de leden van mijn gezin mogen jou niet omdat...? "

Ze haalt haar schouders verlegen op "ik was niet bepaald een engel toen ik jong was, ik heb gefeest en natuurlijk de nodige mannelijk ontmoetingen gehad. Jou familie schijnt daar een probleem mee te hebben. Ze zien er op het eerste gezicht modern uit maar hebben best wel conservatieve opvattingen betreft een toekomstige vrouw voor hun broer of zoon of beter nog hoe vrouwen zich moeten gedragen in het algemeen." rolt ze met haar ogen "jij daarentegen kon het helemaal niks schelen wat ik in mijn jeugd gedaan heb. We mochten elkaar en genoten van de tijd samen" zegt ze verliefd. "kijk" zegt ze haar telefoon nu ophoudend waar foto's te zien waren van hem en haar. Gio bladert erdoorheen terwijl zij naast hem vertelde waar de foto's genomen zijn Parijs, New York, Australië.

Hij voelde zich misselijk en kwaad worden, Kathy ziet het en fluistert zacht "schat niet doen" ze wou hem natuurlijk niet te veel duwen en ook weer niet te weinig informatie geven om andere conclusies te kunnen trekken, ze moest hem herinneren aan de tijd die ze samen doorgebracht hebben een jaar geleden en niet aan de maanden voordat hij op haar uitgekeken was en haar dumpte als vuil.

"En mijn ouders...?" Ze haalt haar schouders op "je moeder mag me niet en heeft jou verboden mij te zien" hij ziet een beeld voor zijn ogen flitsen van een discussie met zijn moeder,

Zijn moeder zou hem verliezen als hij haar verloor, hij sluit zijn ogen voor een moment terwijl hij haar woorden toe zich neemt

"Je wist hoe ze waren daarom hebben we besloten onze relatie geheim gehouden, je wou je familie leden niet kwetsen en op hetzelfde moment mij niet verliezen... En ik had er absoluut geen problemen mee ik wou alleen jou gelukkig zien, bij jou zijn" zegt ze er nog snel achteraan Gio die zijn ogen nu sluit voelt hoe er een pijn door zijn hoofd trekt en er na maanden een beeld vormt van haar in zijn bed.

"Mijn god" mompelt hij nu zacht "we hebben daadwerkelijk een relatie" hij laat zijn hoofd voor een moment zakken en staat bij het voelen van haar hand op zijn hoofd vloekend op.

Hij kon niet tegen de onmacht, tegen het gevoel dat mensen zijn leven dicteerden omdat hij zich niks herinnerde na het ongeluk.

Kathy staat ook op en legt haar hand voorzichtig op zijn schouder en drukt een kus op zijn nek.

"ik weet dat je nu teleurgesteld bent, ik begrijp het." Fluistert ze in zijn oor "maar ik ben nu hier en wat er gebeurd is laten we voor het verleden. Ik weet dat jij je niks meer herinnert terwijl ik alle mooie momenten zo duidelijk voor ogen heb, dus laat mij jou wat voorstellen"

Ze draait hem naar haar toe en legt haar hand op zijn wang "laat het ons langzaam aangaan. Laat ons elkaar weer leren kennen, en als het voor jou weer goed voelt kunnen we wellicht verder gaan waar we gestopt waren en dat verwerkelijken wat we ons gewenst hebben" ze aait zijn wang langzaam "Dat kleine meisje met jouw groene ogen en mijn blonde haren waar we zo van droomden, weet je nog?"

Giovanni wist daar niks meer van net zoals hij niks meer wist van de vele andere dingen die hij vandaag te horen heeft gekregen, hij voelt een kneepje in zijn schouder en een medelevende blik op zich gericht, "vergeet het alstublieft. Ga geen woede jegens je familie koesteren, wees blij dat we elkaar weer hebben gevonden en de rest komt vanzelf."
En dat is wat hij deed.