THREE SCHOOL YEARS AGO
Part 2Nakahalukipkip si William habang hinihintay ang paliwanag ko. Sinundan niya ako sa labas ng library at na-corner sa may bandang canteen, ang gusali malapit sa class building namin. Ang lalim ng pagkakunot ng noo niya.
Fudge, that was embarrassing! Na-realize ko lang ang aking ginawa nang tumatakbo na ako.
"Ginulat mo kasi ako," mahinang sabi ko.
"All I said was hey."
"Sorry na. Hindi naman ako ganoon kalakas sumipa."
"That's not even the problem."
"Kaya nga sorry na."
He sighed. "Alright. What happened, then?"
"Importante pa ba 'yon?"
Umangat ang isang kilay niya. He's thorough and ruthless! Hindi ba siya nakakaramdam na nahihiya ako ngayon?!
"I'm curious. Why'd you kick someone who just said hey?"
"Buwisit..." bulong ko sa aking sarili bago isinalaysay ang narinig kong horror story ng classmates namin at ang timing ng pagkalabit niya sa akin.
"Hindi kita kinalabit. I just said hey," aniya.
"Ha? Sigurado ako na—" Namilog ang mga mata ko at nagsitayuan ang mga balahibo ko sa batok.
"It wasn't me," aniya sabay naunang naglakad.
"Hoy, hintayin mo naman ako!"
Kumaripas ako ng lakad nang hindi ako maiwan mag-isa.
Ha! Binibiro lang siguro ako ni William. He just wants to scare me, right? Right!? But he doesn't seem like the type who'd pranks others.
Pakiramdam ko'y namumutla ako ngayon. Just before we reached our classroom, William stopped, looked backed and gave me a smirk.
This guy! He was making fun of me!
Pagkabalik sa classroom ay inis na inis ako. Nang tanungin ni Aira kung bakit, sinabi kong ikukuwento ko mamayang uwian.
When she heard the story, she can't stop laughing. She said that maybe William knows how to have fun— in contrast with his seemingly aloof demeanor. I don't know about that. Kasi pagkatapos ng insidenteng iyon, hindi na kami nagkaroon ng matagal na interaction ni William na hindi related sa school activities. I guess there's no way to find out.
***
Dapat ay nasa cleaning duty si Aira ngayon pero may practice siya ng archery kaya't nagprisinta ako na palitan na lang muna kami ng schedule.
Medyo natagalan kami sa paglilinis dahil panay ang tawanan at biruan namin ng mga classmates ko. I don't think I'm a very friendly person but I'm easy to get along with it. People say I'm a ray of sunshine. Heh, what do I get from praising myself? That's particularly not special at all.
YOU ARE READING
WHEN IT'S LOVE
Teen FictionThroughout high school, Rae has only really liked one person. However, after finding out that he has a girlfriend, she did her best to stay away from him. But can she still ignore it when his presence is just too strong around her? Will she be able...