Patient 95 (BTS Horror Fanfic)

Chapter Three

"Chapter Three: Concern Citizens"

[Seulgi's POV]

I opened my eyes slowly. Ang lamig ng hinihigaan ko tas... nakasuot ako ng hospital gown. Wait--

"Asan ako?"

"Oh, finally. You're awake."

The voice was deep and familiar. Lumingon ako dun sa bandang sofa at nakita ko si Sehun na nagbabasa ng FHM— dejk newspaper binabasa niya hehe.

Umupo ako mula sa pagkahiga, "Ba't ako nandito? Anong nangyari?"

"Nahimatay ka kanina. Nakita ka namin sa CCTV na sinasakal ka ni Patient 95." he answered.

"It was my fault though. I asked him about his past."

He looked at me, "Baka yun yung dahilan. He was traumatized after the incident."

"Wala ba talagang nakakaalam kung anong nangyari sa kaniya?" tanong ko pa.

"Wala. Hindi pa sapat yung information na nakuha namin mula sa mga tao na nasa lugar na yun during the incident. It was one of the most mysterious unsolved cases here in South Korea during 21st century."

Wow. Ang mysterious nga ng kasong ito. Walang nakakaalam at siya lang talaga ang kailangan para maresolba na tong kasong to at mabigyang hustisya ang pagkamatay ng mga kaibigan niya. I need to take care of him at tulungan siyang gumaling.

Ilang oras lang ay nagdischarge na ko dito sa hospital.

"Are you sure na okay ka na?" tanong ni Sehun sa akin.

I nodded then smiled, "Oo, Sehun. Kailangan ko na ding bumalik sa trabaho ko."

He stopped walking and looked at me, "Sure ka? Magpahinga ka na lang muna ngayon."

"Okay lang ako, tay. Ang bait mo naman." biro ko sabay taw. Tumawa din ang lolo niyo. Oha pakners charing.

Maya-maya'y nakarating na kami sa hospital at salamat sa car ni Sehun. Ayun, back to work na hmp.

Pumunta ako agad sa kwarto ni Jimin at andun si Joohyun unnie, binabantayan si Jimin.

I opened the door and walked in. "Unnie?"

Lumingon siya sakin, "Omo! Seulgi~"

"Okay ka na ba?"

I laughed at her concern, "Oo naman."

"Nga pala, kamusta si Jimin?"

"As usual, tulala pa rin." she rolled her eyes as she answered. "Sure ka na ba talagang okay ka na?"

"Si unnie talaga. Bagay talaga kayo ni Sehun. Sobrang concern at mabait." sambit ko.

"Aysus. Kilig naman bilbil ko." sambit niya tas nagpabebe laugh. Ulol amp.

"Oh sha sha, ikaw na mag-alaga nitong pandak na to. Nai-stress ako dito jusko. Sayang beauty ko."

Napatingin ako sa kanya. Wao ah. Nagsalita ang di pandak ._.

Nagpaalam na kami sa isa't isa at umalis na siya sa kwarto. So yeah, it's only me and Jimin here.

Lumakad ako papunta sa direksyon niya na ngayo'y nakaupo sa kama niya at nakatingin sa labas.

I sat down and looked at his back.

"Jimin, sorry pala kanina ah? Di ko na itatanong ulit yun. Depende kung pwede at okay na sa'yo."

I looked at my watch at lagpas alas 6 na. Hala ang bilis ng oras.

"Jimin, kukuhanin ko lang yung pagkain mo for dinner."

Lumakad na ko papunta sa pintuan at saktong pagbukas ko ng pinto, bumungad si Sehun.

"Alas 6 na at di pa kayo kumakain so pinaghandaan kayo ni Joohyun ng dinner. Ako na ang nagdala kasi may inutos ako sa kanya." he said and gave me the food tray.

"Omo~ Nag-abala pa kayo pero salamat, Sehun!" nagbow ako tas kinuha ko na yung tray at syempre, nag-eyesmile. Nagsmile then siya sakin at umalis na.

I closed the door and walked towards Jimin happily.

"Jimin~! Kain na tayo~"

Sinusubuan ko siya at sinusubuan ko rin yung sarili ko. I can't leave without them ya know. Pagkatapos nun ay naglinis na ako at nilinis ko na rin siya. At tumpak! Nakita ko abs niya :P

Pagkatapos ko na gawin lahat ng trabaho ko including writing my documentation for today's work, pumasok na ako sa dorm ko at andun na din si Joohyun unnie, naglalaro sa cellphone niya.

"Seulgi~ Andito ka na pala." she greeted me without looking directly at me.

"Ah, ne, unnie. Matutulog na kayo?" tanong ko.

"Mamaya pa ko, Seul. Ikaw na mauna."

"Ah sige, unnie. Good night~"

"Mhmm. Good night, too. Sleep well."

I quickly drifted off to dreamland. And it was horrible. I suddenly had a nightmare.

Parang... isang pangyayari tungkol sa magkakaibigan.