Alamin ang buong kwento tungkol sa madilim na nakaraan ni Patient 95.
---
Please don't buy, sell, or copy then revise my story, chingus. Don't plagiarize my work. Kung may nakita man kayong same plot ng story ko, please message me immediately. T...
I looked at the ceiling blankly with my puffy eyes. I am currently having a mental breakdown since last night. I slept crying and believing all of these are just my worst nightmare but as soon as I woke up, it wasn't. It was so real.
I can't help myself but to cry again. I lost my friends who were precious to me.
I lost my only friends that I've only got.
And I'm alone here in Seoul.
All alone.
Umiyak ulit ako at napahawak sa ulo ko dahil paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ko yung mga nangyari sa anim kong mga kaibigan.
"Jimin!"
Lumapit sa akin ang kaklase kong babae na malapit rin sa akin, si Hyojin.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Pinigilan niya ko sa ginagawa ko at pinapakalma.
"Jimin, tahan na!" ngunit wala pa ring epekto sa akin. Hindi ako makakalma at hindi ko alam kung paano kumalma.
"Nurse!" tawag na pasigaw ni Hyojin sa school nurse namin na kasalukuyang may ginagamot na estudyante.
Andito pala ako sa school clinic. Hindi ko man lang matandaan kung bakit andito ako. Basta ang naalala ko lang ay umiyak ako buong gabi.
"Jimin, kalma lang ha. Hinga nang malalim." kalmadong tugon ng nurse sa akin. Buti na lang at sumunod 'tong katawan ko at dahan-dahang kumalma na.
Bumalik na ako sa paghiga at ipinikit ang mga mata ko dahil sa kakagod kong umiyak. Rinig ko ang mga boses na andito sa loob ng clinic at rinig ko ang pag-uusap nina Hyojin at ng school nurse namin.
"Ms. So, ano bang nangyari kay Jimin?" tanong ng nurse.
"Nakita ko na lang si Jimin na nakahandusay sa labas ng boys' dormitory." sagot ni Hyojin. "Pero ni isa man sa nakakita ay walang tumulong sa kanya. Buti na lang at nakita ko siya."
"Wala akong mairecommend na gamot para sa kalagayan ni Jimin. Kung maaari ay samahan mo siyang kumusulta sa psychiatrist para naman maging okay na siya." sambit ng nurse.
Psychiatrist? Pero hindi ako baliw at wala akong sakit sa pag-iisip.
"Sige, nurse. Naaawa rin kasi ako kay Jimin dahil sa nangyari sa kanya at sa mga kaibigan niya." sabi ni Hyojin at rinig ko ang pagbuntong hininga niya.
"Oo at ikaw na lang ang tanging pag-asa niya upang makabangon siya sa hirap tulad nito kaya tulungan mo naman siyang makarecover sa mga nangyari." sabi rin ng nurse. Gusto ko na rin magmove on kaso napakasakit lang talaga.
"Opo."
---
Andito ako ngayon sa rooftop ng dorm. Maggagabi na rin. Pinanood ko ang paglubog ng araw at ang kagandahan ng mga kulay ng ulap sa langit. Parang buhay lang. Napakaganda ng mga alaalang kasama ang mga kaibigan mo tas bigla na lang magdidilim pagkatapos.
