Chapter Five

6.9K 355 150
                                    

"Chapter Five: Alone"

[A/N: So ginawan ko ng point of view si Jimin dito hehe short update lang siguro to since wala pa akong maisip na pang-ud]

[Jimin's POV]

Umupo ako sa malamig na kama sa madilim na kwartong ito. Oo, isa na akong baliw ngayon pero I'm not literally kasi there's someone who always stops me from spilling out words o evidence para masabi ko ang lahat na nangyari... and I'm possessed.

I just stared out of the window remembering all the good memories we'd share. Alam niyo yung feeling na miss na miss mo na yung buong tropa mo? Yung tropa mong sila lang yung nakakaintindi, nakakaunawa, at andyan sila parati sa tabi mo? Yung tropa mong baliw pa sa baliw at sarap isaksak sa outlet para matauhan? Kahit ganun sila, mahal na mahal ko sila at miss na miss ko na sila kung hindi lang dahil sa kanya.

 Alam niyo yung feeling na miss na miss mo na yung buong tropa mo? Yung tropa mong sila lang yung nakakaintindi, nakakaunawa, at andyan sila parati sa tabi mo? Yung tropa mong baliw pa sa baliw at sarap isaksak sa outlet para matauhan? Kahit ganun...

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Yung mga panahon na masaya tayo. Yung araw-araw tayong gumagala. Gala dito, gala diyan, gala kahit saan. Hindi ko makakalimutan yun. Permanente tayong nakadikit na parang conjoined septuplets. Hindi tayo magkahiwalay unless pag tayo'y inoperahan. At yung opera na yun ay yung balakid sa buhay natin. At yung opera na yun, yun yung... nangyari sa buhay natin. Yung iniisa isa tayong pinaghihiwalay. Di lang pinaghihiwalay kung pinatay tayo isa-isa. Sinuwerte nga naman ako kasi ako yung nabuhay sa ating pito.

 Sinuwerte nga naman ako kasi ako yung nabuhay sa ating pito

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Di ako nagsisisi na nakilala ko kayo. Dahil sa inyo, natuto akong ngumiti - kayo lang nagpapangiti sa akin. Ang bakla pero totoo. Magkapatid na kasi ang turingan natin sa isa't isa which made each of us very special.

Ang dami nating pangarap sa buhay pero everything shattered in just one touch. I lost all of you... I lost myselft, too. Gusto kong umiyak pero di ko magawa kasi nangyari na ang lahat at di na mababalik ang lahat na yun.

It looks like my life was cursed. Parang lahat ng mga mahal ko sa buhay nawawala o kinukuha mula sa akin. Di ko na alam kung ano gagawin ko sa buhay ko.

Patient 95 (BTS Horror Fanfic)Where stories live. Discover now