Patient 95 (BTS Horror Fanfic)

Chapter Forty-Five

I'm sorry for updating so late. Sadyang malapit na ang finals huhuhu. Konting push na lang, matatapos na ang school year na ito. Makakamoving up na rin ako at magge-Grade 11 na rin sa susunooood whoooo~

Please enjoy my new ud :> Hehe.

~Author Angel-nim

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Chapter Forty-Five: Black Van"

[Jimin's POV]

>>>Flash back 1 year ago<<<

I fluttered my eyes open. Bumungad sa akin ang puting kisame. Ewan ko kung sa'n ako ngayon. I looked around to see everything.

Where am I?

"Doc, gising na siya." sambit nung babaeng nakaputi. Anong nangyayari?

Lumapit yung doctor sa direksyon ko at chinecheck niya ko kung ano ba kalagayan ko.

"He's stable now." sambit nung doctor. Parang naginhawaan naman sila tas lumabas yung doctor at parang may kinakausap sa labas. May chinecheck yung nurse sa akin at tinitigan ko lang.

Pumasok ulit yung doctor at kasama niya sina halmeoni, eomma, appa, at ang nakababata kong kapatid. Lumapit sila sa 'kin na may halong pag-aalala.

"Nak, okay ka na ba? Wala na bang masakit sa'yo?" tanong ni eomma. Kumunot naman ang noo ko.

"Bakit po?" nagtataka kong tanong.

"Maybe he had forgotten the traumatic scene after the accident." sabi nung doctor.

"Pero nagpapasalamat pa rin ako kasi gumising ka na." sambit ni eomma at bahagya siyang ngumiti.

"Tatlong buwan ka ring tulog simula nung naaksidente ka, hyung." sabat ni Jihyun.

T-Tatlong buwan? I-Ibig sabihin...

Nacomatose ako?

"Ano ba talagang nangyari, Jimin?" tanong ni eomma.

I was trying to recall the memories I had before I got in coma. Then everything went flashback. The times when I was so happy together with my hyungs. The time when I met Shinah. The game. The quarrels. The letting go and be happy for them. The sudden death of Shinah when she killed herself by hanging herself which made everyone in shock. The deaths of my hyungs. The death of my favorite dongsaeng and closest best friend and I'd even witnessed it.

Everything kept flashing in my mind especially nung 'insidenteng' nangyari sa akin bago ako macoma.

It gave me a headache and it felt like I am going crazy so I started to get out of control and screaming.

"AHH!!!" nagwala ako. Gusto kong pakalmahin yung sarili ko pero hindi ko magawa. Ayaw sumunod ng katawan ko na tila ba may nagkocontrol sa akin. Tinapon ko lahat ng mga nahahawakan ko kung saan saan without even realizing na may masasaktan ako.

"JIMIN!" sigaw nila at tinatry nila akong pakalmahin. Para talaga akong sinasaniban ngayon.

Pumasok na yung iba pang nurse at hinahawakan na nila ako ngayon. Lumapit sa akin yung doctor at parang may ininject siya sa akin na siyang nakapagpakalma sa akin. Nanghina yung buong sistema ko at ang tanging alam ko lang ay gustong kong matulog.

Dahan-dahang bumagsak ang mga takipmata ko at kinalaunan ay nawalan na ako ng malay.

>>>End of flashback<<<