Will szedł leśną dróżką kiedy w oddali ujrzał Manfreda. Tak, TEGO Manfreda. Szedł w tą samą stronę. Młodszy zwiadowca podążał za nim po cichu, coraz bardziej zbliżajac się do swojej "ofiary". Kiedu juź był wystarczająco blisko, wyciągnął nogę przed siebie i podstawił ją Manfredowi, a ten runął na ziemię. Po chwili z krzaków jak gdyby nigdy nic wyłonił się Halt. -Cześć Manfred! Ojej widzę, że upadłeś!-rzekł z niewinnym wyrazem twarzy. -No co ty nie powiesz?!-warknął męźczyzna, powoli podnosząc się z ziemi. -No wiesz mogłeś stracić pamięć po tym jak UDERZYŁEŚ GŁOWĄ O ZIEMIĘ-powiedział Halt kładąc nacisk na ostatnie trzy słowa. -Zemsta zawsze jest słodka-powiedział Will szczerząc się do Manfreda. -Ale o co ci chodzi?! Przecież już się zemściłeś, nie pamiętasz?! -Tak, ale postanowiłem wykorzystać sytuację i zrobić to tylko, że tym razem w twoim stylu. -Nienawidzę was-powiedział rozzłoszczony zwiadowca przez zaciśnięte zęby.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Aaaalyssss... - to był głos Jamesa, tego upartego adoratora dziewczyny Willa - gdzieś słyszałeeeem.... Że Will obściskiwał się z Maggie.... No wiesz tą co się za nim uganiała. -A ja słyszałam, że tu w okolicy jest dobry laryngolog, więc dla dobra swojego i otoczenia, odwiedź tego miłego pana i opowiedz mu o swoim uporczywym problemie ze słuchem, dobrze? A i przy okazji możesz później zajść do Żukowskiego jak będziesz wracał - odpowiedziała Alyss. -Kto to jest Żukowski? -Psycholog. -Oj... Skarbieeeee.... Naprawdę sądzisz, że potrzebuje psychologa? I laryngologa? A co moja miłość do ciebie jest jakaś chora psychicznie? -Miłość nie. Ale ty tak. -Łooooj... Alyśś.... Ja nie jestem chory tylko zakochany! To jest prawdziwa miłość! -Tylko, że jednostronna. -Dlaczego ty taka jesteś? To przeznaczenie! -Doprawdy? To lepiej przejdę się zaraz do tego przeznaczenia i powiem mu, że chyba mu się coś w głowie poprzewracało. -Przeznaczenie nigdy się nie myli... -No popatrz! Kiedyś musi być ten pierwszy raz! -Będę o ciebie walczył do końca! Nie odejde od ciebie ani na krok!-rzekł James z dużą determinacją w głosie. -Świetnie... Ach no tak! Zapomniałam ci powiedzieć! Will był dzisiaj w Decatlonie i kupił sobie nowy łuk! Ten najnowszy model! Z ogromną siłą naciągu, taki solidny i porządny, nie to co tamten! I to w zestawie ze strzałami! Mają idealnie szlifowane, ostre groty zrobione ze stali z Nihon-Ja! No wiesz bo tam mają niezniszczalną. A jakie spiczaste! Oj nie chciałabym być na miejscu tego, w którego serce wbije się taka strzała! Zgon na miejscu! I w tym momencie James uświadomił sobie, źe stąpa po niebezpiecznym gruncie. "Will-Zwiadowca Pięciolecia+najlepszy łuk ze strzałami, które mają groty z nihońskiej stali=kłopoty "-pomyślał James. A on z pewnością nie chiał mieć kłopotów.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Yhhh... Albo wiesz... Nie chcę być nachalny więc.... Chyba już sobie pójdę....-powiedział i jak najszybciej odszedł od Alyss. Był bardzo zestresowany ponieważ miał dziwne przeczucie, że gdzieś w tych krzakach wyrastających z ziemi tuż po jego prawej stronie czai się Zwiadowca Pięciolecia- Will Treaty. Ogarnął go zabobonny niepokój. Sięgnął po swój łuk, który nosił przyczepiony do pleców, wyjął z kołczanu jedną strzałę założył ją na cięciwę i wciąż się rozglądając wokół siebie doszedł do swojego domu. Tego dnia postanowił sobie, że następnym razem 10, a raczej 53 razy pomyśli zanim cokolwiek zrobi. (A tak dokładnie zanim znów podpadnie najlepszemu zwiadowcy w całym korpusie).
