Zwiadowcy: wehikuł czasu

Rozdział 27 ZWIADOWCZY MARATON

Pierwszy dzień świąt

- Halt! - zawołał Gilan.
- Co znowu?
- Jest sprawa. Jeden z żołnierzy zaginął i nikt nie ma pojęcia gdzie może teraz być. Ktoś musi go odnaleźć.
- Och musiał zaginąć akurat dzisiaj?
- Cóż...
Kiedy już starszy zwiadowca otrzymał wszystkie wskazówki dotyczące zaginionego udał się w stronę bazy wojskowej. Wreszcie dotarł na miejsce. Dyskretnie podszedł do jednego z żołnierzy i ostrożnie zaczął go wypytywać o zaginionego. Niewiele si3 dowiedział. Podziękował mu i postanowił zapytać kogoś innego. Potem zaczepił jeszcze kilku innych. Wszyscy zachowywali się nieco podejrzanie. W związku z tym Halt postanowił spróbować inaczej. Pojechał do domu po czym wrócił z powrotem do bazy, tym razem ucharakteryzowany na żołnierza.

- Pssst! - syknął zwiadowca stojąc obok znajomej osoby - pssst! Ej! Horace obudź się!

Żołnierz odwrócił się po czym powiedział: Haaalt??? A skąd ty się tu wziąłes???

- Ciiiiiii....! Cicho bądź...!

- Ale dlaczego?

- Zamknij się!

- Dobra już, dobra po co te nerwy?

- Jeszcze nie wiesz jak wyglądają moje nerwy...... Jak cię....

- Hej, hej, hej! Ty chyba już nie pamiętasz kto dostał tytuł dębowego liścia, co?

- Jak znajdziesz się na mojej liście wrogów to żaden tytuł ci już nie pomoże...

- Zawsze mam jeszcze Will'a . Pomoże mi.

- O serio? Nie byłbym tego taki pewien.

- Czy ty coś sugerujesz?

- Nie skądże.

- Will? - rzekła Alyss.
- Tak?
- Kochasz mnie?
- Jasne, że tak! Skąd to pytanie?
- A no nie wiem tak tylko pytam......
          CHWILA CISZY
- Aaaa... Widziałeś tą torebkę....? No w tej gablocie, wiesz w tym butiku.....?
- Owszem.
- ...Ładna jest prawda...?
- Owszem.
- No.... I w sumie nawet nie taka droga.....
- Owszem.