*MCB2* Chasing my Contract Girlfriend

[2] The reason why he's back.

[2] The reason why he's back.

Ang mga bagay na ayaw mong makaharap o maalala kahit anong gawin mo,babalik at babalik para guluhin ka.

Lalong humigpit ang pagkakahawak ni Kiejan sa kamay ko. I can't take my eyes off from the man looking at me from afar.

I should stop looking at him but my eyes are glued in his eyes. It feels like I'm hypnotize by him.

"Jan, ayos ka lang ba?"pinisil ni Kiejan ang kamay ko. Pinilit kong tumingin kay Kiejan. Nginitian ko siya.

"I'm okay." I have nothing to worry about because I know that Kiejan will never leave me. He will stay by my side. And I can rely on him. I can because I know he will never leave me.

"D'you want to take a walk for a minute?"halata sa mukha ni Kiejan ang labis na pag-aalala sa akin.

"Don't worry too much, KL. I told you I'm okay. Just... just stay here with me."tumango ito at ngumiti sa akin.

Ibinalik ko ang tingin ko sa kanya. He's still wearing his mask. A part of me wanted to see his face. Marami na ding nagsisigawan na alisin na ang maskara niya. Nagbigay lamang ito ng isang ngiti at unti-unting tinanggal ang kanyang maskara.

"Do you still remember, Nathan Nui Lee?"sabi ni Mrs. Morgan. Maraming naghiyawan ng oo.

Do I still remember him? Of course. Hindi ko naman siya malilimutan. Hindi siya madaling kalimutan.

"Thank you for that wonderful song, Mr. Lee. Now, let's start this party!"

"Jan, isasayaw ko muna si Mich. Maiwan muna namin kayo."ngumiti ako at tumango. Nililigawan ni Marco si Mich. Hindi namin naisip na nasa ganitong stage pala ang dalawa. Masyado kasi silang malihim sa isa't isa.

There are no signs of him. Mula nang matapos ang performance niya at magsimula na ang sayawan ng lahat, nawala na din agad siya. Inaya din akong sumayaw ni Kiejan at hindi naman ako tumanggi. Pagkatapos akong isayaw ni Kiejan, isinayaw din ako ni Jin, Kuya Jop, at nila Ren.

Nakaramdam na ko ng sakit ng paa nang pangatlong ulit na namin ng sayaw ni Kiejan kaya nag-aya na kong umupo. Nagkwentuhan na lang kaming dalawa tungkol sa mga pinagkaabalahan naming noong mga nakaraang araw.

"Kami na mauna ni Marco ha? Ibinigay ko na kay Yhanna 'yung susi ng apartment. Sa bahay ako matutulog ngayon dahil request ni Mommy."tumango ako at nagpaalam na sa kanila.

Pinagbuksan na ko ni Kiejan ng pintuan ng kotse dahil kami na lang ang natitira ditto. Nauna na ang lahat ng kaibigan namin.

"KL, restroom lang ako saglit. Di ko na 'to kayang tiisin hanggang bahay."tumawa si Kiejan sa akin. Hinampas ko siya ng pouch ko na lalong naging dahilan para matawa pa siya lalo.

"Samahan kita gusto mo?"hindi ko alam kung nagbibiro ba ito o seryoso talaga siya sa sinasabi niya.

"Nagpapatawa ka ba, KL."nakataas pa ang kilay ko habang sinasabi koi to sa kanya. Itinaboy naman niya ako. Inirapan ko na lang siya at sinabing hindi naman ako magtatagal.

Pumunta ako sa pinakamalapit na comfort room sa parking lot. Pagkatapos kong mag-ayos ng sarili lumabas na din naman ako ng cr at naglakad pabalik sa parking lot.

Habang naglalakad ako, naalala ko ang tissue ko na ginamit ko kanina. Nalimutan ko atang ibalik sa pouch 'yung tissue na hindi ko ginamit. Kinalkal ko ang pouch habang naglalakad.

"AY!"dahil may nabunggo ako, nahulog ang mga laman ng pouch ko. Kinuha ko agad ang phone ko at tiningnan kung hindi nabasag o nasira. Nakahinga ako ng maluwag nang makitang nasa ayos pa naman ang phone ko.

"I'm sorry, hindi ako tumitingin sa daan."hindi ako tumingin sa lalaking nakabungguan ko. Yumuko ako at kinuha ang mga nahulog kong gamit at inilagay sa pouch ko. Hindi kasi ako nag-iingat.

Yumuko din ang lalaki at tinulungan ako sa pagkuha. Nang tingnan ko siya, napahinto ako sa pagpupulot ng mga gamit ko. Ni hindi ko alam kung anong gagawin ko.

Kapag nga naman minamalas ka! Siya pa ang binunggo!

Tumayo na agad ako nang maayos ko na ang mga gamit ko.

"S-Sorry ulit."hindi ito sumagot at nakatingin lang siya sa akin na parang hanggang ngayon ay gulat sa mga nangyayari. Naglakad na ako at nilagpasan na siya.

N A T H A N

She is still the same person I've loved before. And it's funny that she's craving for chocolates until now.

But hell to earth, Nathan Nui. You had all the chances in the world but still you can't confront her. Where are your balls, man? It's 11pm and I think she already went home with that bastard. Maybe this is not the right time.

Or maybe this is really the right time.

"AY!"I was so shocked na hindi ko nagawang makapagreact sa nangyari.

Hindi niya ako napansin dahil busy siya sa pagtingin sa phone niya kung nasa ayos pa ba. God, I really miss her.

"I'm sorry, hindi ako tumitingin sa daan."hindi pa din siya tumitingin sa akin. Yumuko siya at kinuha ang mga gamit niya. Tinulungan ko siya sa pagkuha kahit na sa kanya ako nakatingin. I want to hug her. Nagulat ako nang tumingin siya sa akin. Gulat na gulat siya sa pagkakakita sa akin. Inayos niya agad ang gamit niya at tumayo na.

"S-Sorry ulit."naglakad na siya at nilagpasan ako.

Man, speak up!

"Hey."hinawakan ko ang kamay niya para huminto siya sa paglalakad. Humarap siya sa akin. I was stunned by her reaction. She's smiling at me.

"Sorry, Nathan. Nagmamadali kasi ako."pero hindi ko pa din binitawan ang kamay niya.

"Eliza, can we talk for a minute?"tumingin siya sa may parking lot at ibinalik sa akin ang tingin.

"Okay. Tungkol ba saan?"

"Uhhh. I'm sorry."kumunot ang noo nito at saglit na tumawa.

"Don't be. Ano ka ba, ako ang may kasalanan. May hinahanap kasi ako sa pouch kaya nagkabungguan tayo."

"No, it's not about that, Eliza. I'm sorry about what happened before."hindi siya nagsalita kaya ako na lang ang nagsalita.

"Look, I'm sorry that I left you. I'm sorry for being an asshole back then. But please, Eliza. Please give me another chance to prove myself to you."inalis niya ang pagkakahawak ko sa kamay niya. Disbelief is written in her face.

"Nathan stop. Baka may makarinig sa sinasabi mo at sabihin pa kay Sofia." I brushed my hair. This is really hard.

"We're over. Sofia and I are over, okay? Tha day she left Morgan College, we're already done. She's out of the picture." Umiwas siya ng tingin sa akin.

"Nathan, you had your chance but you waste it. The moment you became my contract boyfriend, I already gave you the chance. But I'm not mad. I already find my happiness. Masaya na ko ngayon kahit wala ka na." Damn, how can she say those words worse than I thought?

"You're happy but I'm trapped. Eliza you'll be happier if you let me love you again." umiling siya at ngumiti.

"Move on, Nathan. Do it and you'll see."

"No! That's not true. Eliza..." I was about to tell her that I love her when someone grabbed me by my collar. It was that bastard.

"Jan, ayos ka lang ba? May ginawa ba siya sa'yo?"

"YOU!" he was about to hit me but Eliza grabbed his hand.

"Stop it Kiejan. Nag-uusap lang kami."he again faced me with his dark aura.

"Bakit ka pa ba bumalik?" he said. I smirked and faced him also with same intensity.

"Why?" tinignan ko si Eliza and continued what I'm saying. "Coz I'm madly inlove with her."