WMAMTG (Unedited)

CHAPTER 63 - Played

a/n: Unang una, gusto kong humingi ng pasensya dahil sobrang tagal bago ako nakaapag update ..

pangalawa, uunahan ko na kayo, bitin ulit to .. (Kasi po ongoing pa ang story ko)

Pangatlo, matatagalan ulit ang next update ko dahil pasukan na, bukod pa doon, nasa ospital pa kasi ang lola ko kaya madalas akong wala sa bahay.

Salamat po sa mga nakakaintindi .. susubukan kong magupdate as much as kaya ko .. hindi ko rin naman kayo matitiis kaya wag kayong mag alala.

Lance on the multimedia section .. wala lang, namiss ko siya eh .. =)

~ScarsAreBlind~

=============================================================

CHAPTER 63 – Played

 

 

LANCE's

 

It's been a week pero hindi ko pa din natatagpuan yung pinapahanap sa akin. Aish. Kung hindi lang dahil sa kapatid ko, hindi ko susundin ang mga pinapagawa niya.

Labag sa loob ko na kinontak si Hitomi at matapos ang ilang ring ay sinagot niya din agad.

"Any luck?" Bungad na tanong niya. Wala man lang hello.

"None of sort. Walang bakas niya dito. I guess I should try Hong Kong then." Walang ganang sagot ko sa kanya.

"Okay. Tawagan mo nalang ako kung may nakuha ka nang impormasyon sa kanya." With that, binabaan na niya ako ng phone. Tsk. Remind me again why I need to follow this bastard. Damn. I just hope mahanap na nila kuya Kyohei kung nasaan ang kapatid at mommy ko.

Bumalik na ako sa hotel na tinutuluyan ko at nagsimula ng magimpake ng iilang gamit na dala ko. Hindi pa man ako nakaktapos ay mabigat ang loob kong inilapat ang likod ko sa malambot na kama. Dang it! I feel so lonely and empty. I missed Red Night and I missed HER. Bigtime.

Suddenly I felt jealous of Jansen. He's taking care of her. For sure, Takihiro too. Paano kung bumalik yung feelings niya for Takihiro? Hindi naman malabong mangyari yun diba? She said they are friends now. I left out a frustrated sigh.

"Damn. I really missed her." Mahinang sabi ko sa sarili ko.

I was just staring blankly at the ceiling ng biglang mag ring ang phone ko. Without even seeing who the caller was, agad kong sinagot iyon at diretsong inilagay sa tenga ko.

"Hello." Walang ganang bati ko sa kung sino man ang tumawag.

"Lance. It's me." I heard Rven's. Agad akong napabangon mula sa pagkakaahiga ko.

"Any news?" interesadong tanong ko sa kanya.

"They already found your mom, but ..." He trailed of. Nanatili akong tahimik at hinintay siyang ipagpatuloy ang gusto niyang sabihin. Kinakabahan ako.

ANTON's

 

"King!" Tawag pansin sa akin ni Xavier. Ibinaba ko ang librong binabasa ko at tumingin sa kanya. Hinantay ko muna siyang makaupo sa katapat na upuan bago ako ng salita.

"How is she doing?" Tanong ko sa kanya.

"Well she's doing fine I guess. Mike is taking good care of her." Is it just me or there is really something in his tone.