Horses and badboys

Hoofdstuk 5

Zodra ik uit bed stap, voel ik me meteen misselijk. Ik grijp me vast aan mijn bed en hou mijn buik vast. Ik sla mijn hand voor m'n mond want ik voel de kots opkomen. Ik ren in een sneltreinvaart naar de wc en geef over. Dat lucht op.

Zo te zien heeft mijn moeder het gehoord want ze staat met een bezorgd gezicht in de deuropening. 'Lieverd, gaat het wel?' vraagt ze. 'Ik ben kotsmisselijk', zeg ik. 'Dan blijf je vandaag thuis. Neem maar een paracetamol', zegt ze bezorgd. 'Ja, dat lijkt mij het beste', zeg ik. 'Ik ga vandaag werken, maar je vermaakt je wel', zegt ze. 'Ja hoor', zeg ik.

Na het eten, ook al heb ik niks op

Ik ga zitten op de bank. Mam is weg en ik start Netflix op op de tv. Dan wordt er gebeld.

A en Alex
S is Sharon

A. Hey Sharonnetje!
S. Hoi
A. Je bent ziek?
S. Ja ik was kotsmisselijk, ik heb één keer overgegeven en ik moest thuis blijven. Opzich wel chill dan heb ik heb ik geen last van Ronaldo.
A. Ja dat is zo maar ik des te meer..
S. Ik vind dat echt gemeen!
A. Klopt, maar hij is mij ook de hele tijd aan het stalken en Sam ook en weet je wat hij tegen haar heeft gezegd?
S. Nee vertel!

Ik ben heel nieuwsgierig, als hij haar heeft gekwetst...

A. Hij heeft tegen haar gezegd dat ze facking lelijk is!
S. What te heck is hij gek geworden?!
A. Ik kon er niet tegenin gaan want ik zat op de wc. Ik denk dat ik nooit van hem zal kunnen winnen.
S. Tuurlijk wel, het is gewoon een irritante klootzak!
A. Dat is zo, ja. Maar wil je weer snel op school komen?
S. Zo snel ik kan, wacht kom je met Sam anders naar mij toe?
A. Ja, maar we zijn het zevende uit.
S. Maakt niet uit.
A. Oké dan komen we om half vijf naar je toe!
S. Is goed.
A. Doei!
S. Doei!

Yes, wat gezelligheid in de tent.

Als het half vijf is

Er wordt aangebeld en ik doe de deur open. Ik zie Alex een Sam en knuffel hen voorzichtig want ik heb nog steeds buikpijn, ook al is het niet zo erg meer. We lopen naar de bank. Ik schenk wat drinken in en we beginnen met kletsen. Elke keer komen we weer bij Ronaldo uit.

'Sam, hij zei toch dat jij lelijk bent?' vraag ik en kijk haar doordringend aan. 'Ja', zegt ze. Ze leunt op haar handen. 'Hoe?' vroeg ik. 'Nou, ik was even alleen, want Alex was naar de wc, en toen kwam hij naar me toe met een badboy uitdrukking op zijn gezicht. Je weet wel.'

We knikken.

'Ik was best onzeker, dat ben ik meestal in de buurt van jongens, en hij zag dat. Zijn maatjes, dus Acid, Justin, Jack en Simon stonden er ook bij te lachen en toen zei hij dus van: ik dacht dat Sharon wel knappere vriendinnen had. Je bent fucking lelijk. Lelijk zei hij met nadruk. Niet dat het me veel boeit... Ik had mijn blik op het jasje van Simon gericht, want ik kon niet naar buiten kijken. Toen zei hij dat hij niet langer bij "die stinkbom" wilde blijven. Ik moet toegeven, ik had geen deo op, maar dan hoef je me niet meteen stinkbom te noemen!' Alex en ik gieren het uit. Daarna worden we weer serieus.

'Goed. Waarom bemoeit hij zich met mijn vriendinnen, terwijl ík degene ben die hij wil?' vraag ik met een denkrimpel in mijn voorhoofd. 'Hij wil jou boos maken, zodat hij zich daardoor vermaakt', zegt Alex. 'Hij kan mij beter kwetsen', zeg ik. 'Het is in elk geval een hele slechte manier van flirten', zegt Sam. Ik grijns. Mijn buik doet pijn en het is inmiddels al kwart over vijf. 'Meiden, ik geef toch nooit toe, maar Alex?' vraag ik. Ze verbergt haar hoofd in haar handen. Haar zwarte haar hangt voor haar gezicht. 'Meiden', zegt ze en kijkt op. Ze strijkt een pluk achter haar oor. 'Als.. Ik...', Ze zucht. 'Ik denk dat ik ga toegeven'.