Horses and badboys

Hoofdstuk 28

Ik scheur naar huis en kijk hoe ik moet vliegen. Ik ga weer eens vliegen. Het is helemaal naar San Francisco. Besef hoe ver dat is.

Ik kijk bij de American Airlines en zie dat er een vlucht is van New York naar Denver. Denver ligt ongeveer in het midden van Amerika. Dan van Denver naar San Francisco en dan moet ik nog een eind rijden. Ik huur dan wel een auto.

Ik pak alle spullen in en ga naar het winkelcentrum om alle spullen te kopen die ik ben kwijtgeraakt bij de missie. Als ik thuis ben, stuur ik een sms naar Sam en Alex met de ware reden en dat ze mij de komende dagen niet op school kunnen verwachten. Ik ben van plan om op woensdag weer terug te zijn en dan ga ik donderdag naar school. Ik controleer of ik alles heb en ik zorg ervoor dat ik genoeg geld bij me heb. Ik wil niet weer Ronaldo gaan bellen met al die meuk.

Ik stap in mijn Ferrari. Lois, ik kom eraan!

Skip saaie autoritten

Ik kom aan op het vliegveld. Deze keer heb ik geen pistool bij me, dus gaat het best snel. Met een halfuurtje ben ik door de douane. Het is nu twee voor elf en om half twaalf vertrekt mijn vliegtuig. Die doet er vier uur over om naar Denver te komen. Dan heb ik twee uur 'vrije tijd' en dan gaat het vliegtuig van Denver naar San Francisco. Die doet er drie uur over.

Dat is negen en een half uur reizen!

Dan ben ik om half negen 's avonds in San Francisco en dan moet ik nog een auto huren.

Ik ga aan een tafeltje zitten en bestel wat. Na een tijd te hebben gezeten, besef ik ineens dat ik familie in Denver heb wonen. Ik heb van mijn nichtje het nummer, en bel haar op. Ze heet Kate, en ze is een schat. Mijn oom en tante zijn ook fantastisch. Ik spreek ze eigenlijk bijna nooit, en dat verschilde niet toen ik nog in San Francisco woonde.

K is Kate
I ben ik

K. Met Kate
I. Hey! Met Sharon!
K. Hey Sharon!
I. Hey Kate!

Ik hoor haat grinneken en een brede grijns komt er op mijn gezicht.

K. Waarom bel je?
I. Ik ga naar San Francisco en ik kom langs Denver. Kan ik bij jullie komen voor een tijdje?
K. Ga jij naar San Francisco? Wat heb jij daar nog te zoeken?

Er klinkt duidelijke verbazing in haar stem. Ze is een fantastisch kind, maar ik ga het niet helemaal uitleggen.

I. Ik ga naar een paar vriendinnen. Ik ga van New York naar Denver, per vliegtuig en dan naar San Francisco. Maar tussen die twee vluchten zit twee uur, daarom dus.
K. Leuk! Tuurlijk mag je bij ons komen! Weet je de weg nog?
I. Dat vergeet ik niet zomaar, zo simpel als het is!
K. Je hebt gelijk. Wanneer kan ik je zien?

Ik hoor wat geroezemoes op de achtergrond. Waarschijnlijk van haar ouders.

I. Vinden je ouders het wel goed?
K. Je kent me toch.

Zij is een persoon die alles op het laatste moment doorgeeft en dat is waarom ik haar altijd plaag. Haar ouders vinden dat niet altijd fijn, maar dat boeit Kate niet.

Ik lach iets luider dan ik dacht, want er kijken een aantal mensen naar me, waardoor ik ongemakkelijk voor me kijk en Kate snel antwoord geef.

I. Ja.
K. Maar wanneer kan ik je zien?

Ik kijk gauw op het scherm van mijn mobiel en reken snel.

I. Over vier uur en tien minuten, laten we het houden op vierenhalf uur.
K. Oké, ik zie je dan!
I. Ja, ik moet ophangen, want mijn vliegtuig vertrekt zo. Doei!
K. Doei!

Ik hang snel op en rep me naar het vliegtuig.

Deze vlucht was extreem saai voor Sharon, SKIP

Ik kom aan in Denver en loop naar het huis. Het ligt letterlijk twee kilometer van het vliegveld vandaan, wat makkelijk te lopen is. Mijn bagage heb ik achtergelaten, wordt namelijk bewaard en kan ik weer meenemen als ik naar San Francisco vlieg.

Ik wordt met verraste gezichten onthaald als ik de keuken binnen stap. Kate knuffelt me bijna net zo plat als een postzegel en ik krijg van mijn tante, die Sylvia heet, een spontane knuffel. Mijn oom, die Harry heet, geeft me een hartelijke handdruk. We praten over van alles en nog wat en de tijd is al snel om. Als ik zie dat het vijf uur is, besluit ik om snel te gaan. Ik deel een aantal knuffels uit aan Kate en tante Sylvia en geef oom Harry een hand. Dan ga ik snel terug naar het vliegveld en koop een reep Mars en Lion. Ik ren zo ongeveer naar het vliegtuig, die ik net op tijd haal.

Drie uur later, om half negen in San Francisco

Als ik van het vliegveld loop met bagage, verdwijnt de bovenkant van de zon net achter de horizon. Een geweldige zonsondergang kan ik het niet noemen. De zon is geel en er zijn alleen een paar rode gedesoriënteerde strepen door de lucht getrokken. Ik bestel een taxi en laat hem rijden naar de dichtstbijzijnde huurbedrijf en huur een zwarte Renault, die er goed uitziet en duur in de huur is. Ik rijd drie keer verkeerd door de moeheid, maar kom uiteindelijk toch bij Lois' huis. Moe bel ik aan en de vader doet open. Hij staart volledig verbluft naar me en ik kijk dom, schaapachtig en droog terug. Na een halve minuut laat hij me binnen en wordt ik plat geknuffeld door Lois, die er overgins belabberd uitziet. Ze is mager en haar gezicht is ingevallen. Haar prachtige, bruine haar is verbleekt en haar huid is wit. Ik ben heel moe, maar dit heb ik ervoor over.

Na lang gepraat te hebben, wordt er in een halfuur tijd een bed voor me klaargemaakt in Lois' kamer. Nadat ik mijn tanden heb gepoetst en naar het toilet ben geweest val ik in een diepe slaap, waaraan Lois zich irriteert. Op een gegeven moment hoor ik haar niet meer, en ga ik ervan uit dat zij ook is gaan slapen.

Geloof me.

Negenenhalf uur reizen gaat je niet in de koude kleren zitten.