Horses and badboys

Hoofdstuk 11

Maandag

Ik hoop niet dat ik gezeur krijg, want het gaat denk ik best moeilijk worden. Maar daar heb ik een oplossing voor gevonden, door gewoon te doen zoals ik ben. Simpelste oplossing ooit.

Ik kom aan op school en meteen word ik belaagd door Sam en Alex. 'Waar was je?' 'Waarom konden we je niet bereiken?' vragen ze door elkaar. Ai. Nu moet ik een smoes verzinnen. 'Ik was naar de sportschool', zeg ik met het meest geloofwaardige gezicht. 'Oh. Maar ik was daar, en ik heb je niet gezien', zegt Alex verbaasd. Shit. 'Dan eh.. ik was waarschijnlijk ergens anders bezig', zeg ik. 'Helemaal niet, ik heb het bij de balie gevraagd en ze zeiden dat ze je nog niet hadden gezien. En toen ik wegging ook niet', zegt Alex. Oh. Nu begin ik in moeilijkheden te raken. 'Dit is raar, Sharon. Was je niet bij Ronaldo?' vraagt ze. 'Nee, tuurljk niet! Alex heeft verkering met hem!' zeg ik verontwaardigd. 'Sorry hoor. Je weet toch dat je ons alles kunt vertellen?' zegt Sam. 'Laat maar', zeg ik. Ik vind het te ongemakkelijk om te blijven staan, dus loop ik weg. Natuurlijk weer tegen de perfecte borst van Ronaldo. 'Hey', zegt hij. Ik wrijf met m'n hand door m'n haar en kijk hem gedesoriënteerd aan. 'Hoi', zeg ik. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Niks', zeg ik. Hij pakt me bij mijn arm. 'Tuurljk is er wel wat. Wát is er?' 'Niks dat jou aangaat', zeg ik geïriteerd. Ik zucht. 'Oké goed, ik ben een beetje gedesoriënteerd. Oké?' vraag ik nog steeds verward. 'Oké', zegt hij, trekt zijn wenkbrauwen op  en laat mijn arm los. Ik loop naar een donker hoekje. Daar kruisen de muur van de school en de fietsenstalling elkaar. Perfect om te zitten, je kan iedereen bekijken en bijna niemand ziet jou. Ik ga er zitten en plant mijn handen onder mijn kaken en denk na.

Rot dat ik voor hun moet liegen. Voor die rot geheime dienst! Voor hèn! Waarom kan ik niet gewoon een normaal leven leiden? Waarom? Laat me gewoon een tiener zijn met tienerproblemen. Geen geheim agent. Wat is dit stom. Ik wil het hen dolgraag vertellen, maar het kan gewoon niet. Ik zucht.

Er komt iemand naast me zitten. Ik voel dat diegene me bekijkt. Ik kijk opzij en ik zie een jongen met donkerblond haar en blauwe ogen. Wacht! Ik ken hem! Acid??

'Acid?' vraag ik verbaasd. 'Hey Sharon', zegt hij en hij tovert een voorzichtig lachje op zijn gezicht. Hij heeft echt mooie ogen. 'Moest je liegen tegen je vriendinnen?' vraagt hij. Wow, kan die gast gedachten lezen?!

Hij spreekt het woord 'vriendinnen' niet eens spottend uit. 'Ja', zeg ik. 'Vervelend', zegt hij. Ik knik en bijt op mijn lip. 'Waarom ga je bij me zitten?' vraag ik. Hij kijkt me weer aan en zwijgt. Rustig wacht ik. Hij likt langs z'n lippen. 'Je lijkt me wel een aardig iemand', zegt hij. Ik weet even niks te zeggen. 'Dank je', zeg ik toch dan om de akward stilte te verbreken. Dan gaat de bel. 'Waarom zit jij bij me?' vraag ik. Waarom vraag je dat eigenlijk Sharon? 'Ja', zegt Acid. 'Wil je naast me komen zitten?' vraag ik. 'Omdat anders Ronaldo..', zegt hij. 'Ja', zeg ik. 'Best', zegt hij. Ik pak mijn tas van de grond en loop naar het lokaal.

Ik zit op mijn plaats, maar voordat Acid er kan gaan zitten, zit Ronaldo er al. 'Hey babe', zegt hij. 'Hoi klootzak', zeg ik. 'Aardig weer vandaag', zegt hij. 'Ronaldo, ga eens weg!' zegt ineens Acid. 'Pardon?' vraagt Ronaldo met een arrogant gezicht. 'Goed, goed', zegt Acid en komt achter me zitten. 'Waarom wil je zo graag naast haar? Wil je mijn chick afpakken?' vraagt Ronaldo. 'Nee tuurlijk niet, maar..', 'Dan is de discussie afgelopen', zegt Ronaldo en kijkt naar mij. 'Wat is er?' vraag ik. 'Vind jij ht goed als hij naast jou gaat zitten?' Hij winst naar Acid. 'Beter dan jij, in elk geval. Trouwens, ik ben je chick niet, dat is Alex. Dus laat Acid gewoon naast me zitten', zeg ik. 'Vind je dat zo belangrijk?' vraagt hij. Daar weet ik niks op te zeggen. Hij grijnst. Dan wordt de deur opengesmeten. Vier jongens komen binnen. Simon, Justin en Jack. En een onbekende. Of eigenlijk een heel bekende! Delano! 'Moet je wat?' vraagt hij. Ik zie ineens een blijk van herkenning in zijn ogen. We weten niet wat we moeten zeggen, en staren elkaar aan.

'Sharon?' vraagt ineens Ronaldo. Ik kijk opzij. Hij kijkt net alsof ik van Mars kom. 'Die gap ken je niet, en dan ga je elkaar aanstaren?' 'Ik ken Sharon al heel lang, vanaf de basisschool. Ik moest verhuizen hierheen. En toen liepen we elkaar tegen het lijf. Kan toch?' zegt Delano. Goed verzonnen.

'Klopt', zeg ik. 'Aha, sorry', zegt Ronaldo. 'Maakt niet uit hoor, ik ben Jason', zegt Jason. Ik wist het wel! Ik had hem al eens vaker gezien, allen kon ik zijn naam niet meer herinneren. 'Oké ik ben Ronaldo, maar dat wist je al door mijn populariteit', zegt Ronaldo. Arrogante kwast. Jason gaat zonder pardon naast Acid zitten. De andere jongens hadden voor ons plaats genomen. 'Aceeee! Kom hier zitten!' roept Justin, wiens plaats naast hem nog vrij is. 'Best', zegt Acid en staat op. Hij gaat naast Justin zitten. Ik zit naast Ronaldo, daarvoor zitten Jack en Simon en dáár weer voor zitten Acid en Justin.

'Weet je, je moet gewoon aan me toegeven. Dan ben ik een lekkere night stand rijker en ben jij van me af. Allebei voordelig. Dus geef maar toe', zegt Ronaldo, me flirterig aankijkend. 'Nee, ik wil alleen met een jongen naar bed waar ik van hou en hij van mij en dat ben jij niet', zeg ik zelfverzekerd. 'Wie wel?' vraagt hij. 'Moet ik nog uit zien te vogelen', zeg ik. Het is eigenlijk echt vuil. Hij gaat gewoon vreemd terwijl hij verkering heeft! 'Ik zei wat', zegt Ronaldo geïrriteerd. 'Wat?' vraag ik. 'Jij kunt met iedere jongen naar bed. Zo lekker ben je'. 'Praat niet zo vies over me!' roep ik verontwaardigd. 'Tuurlijk wel. Wat is je cup?' vraagt hij. Ik staar hem net open mond aan. 'Degene de met jou naar bed willen, zijn sukkels', zeg ik. 'Helemaal niet, ze hebben nog nooit zulke lekkere seks gehad met zo'n lekkere, sexy jongen', zegt hij en lacht om zichzelf. 'Aan je ego moet nog wat gesleuteld worden. Die is veel te groot. Bovendien denk je dat je alles bent maar dat is niet zo want je praat te vies over meiden en daar haken ze op af. Niet iedereen wil je. De meeste zullen denken dat je in de drugs zit en je je familie haat', zeg ik. 'Ik haat mijn familie niet, en ik zit ook niet in de drugs', zegt hij giftig. 'Waar zit je dan wel in?' vraag ik nieuwsgierig. Ik zie een moment, één seconde maar, enig opluchting in zijn ogen komen. Dan is het weer weg. 'Gaat je niks aan', zegt hij en draait zich om.