Horses and badboys

Hoofdstuk 27

Dit hele weekend heb ik nog vrij, dan ga ik weer naar school. De missie heeft eigenlijk nog minder dan een week geduurd, wat me wel verbaast.

Het weekend is voorbij, het is maandagochtend

Ik stap uit mijn bed en wil er meteen weer in duiken. Natuurlijk gaat dat niet en ik loop als een halve zombie naar de badkamer. Daar was ik mijn gezicht, waar ik erg van opknap en ga naar de wc. Dan loop ik terug naar mijn kamer. Ik doe vandaag een kort spijkerbroek aan en een witte oversized shirt eroverheen wat heerlijk zit en tegelijk niet warm is. Ik doe mijn haar in twee vlechten, geen idee waarom. Ik loop naar beneden. Daar eet ik een ontbijt en doe mijn rode Nikes aan. Dan stap ik in mijn Ferrari en rijd naar school. Ik loop naar mijn kluisje en zie Sam en Alex er meteen bij staan. 'Je ziet er leuk uit!' roept Alex enthousiast en geeft me een spontane knuffel. Ik ben zo blij dat ik deze meiden heb. Ik geef Sam ook een knuffel. Dan open ik mijn kluisje en pak alle boeken eruit.

1e: Frans
2e: Duits
3e: Duits
4e: Aardrijkskunde
5e: Wiskunde

Ik heb een enorme hekel aan alle vakken. Alleen de aardrijkskundeleraar is chill en de rest is gewoon stom. Bij ons werkt het dat je om de drie uur pauze hebt. Dus na het derde en het zesde. Dat is nogal irritant, want de meeste mensen hebben tot zevende en die pauze duurt twintig minuten. Dan heb je dus twintig minuten van je leven daaraan verspild. Gelukkig heb ik wel een chill rooster. Terug naar mij, Sam en Alex bij de kluisjes. 'Zullen we naar de aula gaan?' vraagt Alex. 'Best', zeggen Sam en ik tegelijk. We lopen naar de aula toe. Natuurlijk zit die weer helemaal vol en is het moeilijk  om een plaatsje te vinden. Als we eindelijk zitten en praten over jongens, jongens en jongens komt een meisje onze rust verstoren. We kijken met zijn drieën opzij en zien een meisje met donkerblond haar en donkergroene ogen. Ze kijkt niet vrolijk en ik kijk achter haar, waar allemaal barbiepoppen staan. 'Wat moet je?' vraagt Sam brutaal. Ik kijk haar uitdagend aan. 'Ik wil Sharon spreken', zegt het meisje minachtend. Dat ze mijn naam weet, verbaast me totaal niet. De hele school kent me door Ronaldo. 'Waarom wil je mij spreken?' vraag ik alsof ik de grootste badgirl van de school ben. 'Daarom', zegt ze en rolt met haar ogen. 'Daarom is geen reden, als je van de trap afvalt ben je snel beneden', zegt Alex met een kinderachtig stemmetje. 'Hou jij je grote bek eens, lelijk wijf', sneert het meisje naar Alex. Ik sta op en sla mijn armen over elkaar. 'Hou jíj je bek eens', zeg ik dreigend rustig. 'Bekken hebben beesten, geen mensen', zegt een barbiepop. Ik geef haar een dodelijke blik en ze kijkt met een rood hoofd weg. 'Goed, ik ga met je mee. Laat die barbiepoppen maar thuis', zeg ik. 'Oké', zegt het meisje. De barbiepoppen lopen weg en ik loop achter het meisje aan naar de uitgang van de aula. Op dat moment komt Ronaldo binnen met zijn groep. Arrogant loopt hij naar ons toe en de anderen gaan zitten. 'Wat is dit, Jasmin?' vraagt hij scherp zodra hij dicht genoeg genaderd is. 'Ik wil met Sharon praten, meer niet', zegt het meisje, die blijkbaar Jasmin heet. Ronaldo geeft me een verwonderde blik en ik kijk fel terug. 'Dat slaat nergens op', zegt Ronaldo. 'Dat zijn meidenzaken', zegt Jasmin en zucht overdreven. 'Laat ons even, als ik er geen zin meer in heb, loop ik gewoon weg', zeg ik. Ronaldo mompelt iets van 'what the heck' en loopt naar Jack, Simon, Acid en Justin toe. Ik volg Jasmin naar de kluisjes toe. Dan gaat ze tegen een kluisje aan leunen. 'Je snapt zeker wel dat ik het vervelend vind dat jij met Ronaldo flirt?' vraagt ze. 'Ik flirt niet met Ronaldo, dat doet hij met mij', zeg ik. Ik weet niet hoe zij is ingelicht daarover.. 'In andere gesprekken heb ik begrepen..' Verder komt ze niet. 'Die lullen allemaal onzin. Ik zou Ronaldo zelf er beter over vragen', snauw ik en ik wil teruglopen naar de aula, maat mijn mobiel trilt. Ik sta stil en kijk op Whatsapp.

Berichtje van Lois.
(Voor de mensen die niet weten wie Lois is, ze kwam in het eerste hoofdstuk voor als beste vriendin die Sharon is kwijtgeraakt doordat ze ging verhuizen)

'Ik ga, ik voel me alleen, waarom heb je niet meer aan mij gedacht? Jij was de enige voor mij, ik zal geen mensen meer lastigvallen. Het zal beter zijn als ik er niet meer ben'.

Tranen vullen mijn ogen. Ze mag niet gaan. Het is waar, ik ben haar vergeten. Ik was te druk met Ronaldo, Sam, Alex en de missie. Het is mijn schuld. Het hamert in mijn hoofd. Hoe kan ik dit ooit goedmaken? Ik loop snel naar Sam en Alex. Het lijkt me het beste om het hun te laten zien. Als ik bij hen kom, kijken ze allebei verwonderd en verbaasd op. 'Waarom huil je?' vragen ze als uit één mond. Ik laat het hun zien zonder een woord te zeggen. Ik zak op een stoel neer tussen hen in. Alex slaat een arm om me heen. 'Hoe kan ik dit goedmaken?' vraag ik schor. 'Naar haar toe', zegt Sam. Ze kijkt me bezorgd aan. 'Lijkt mij ook het beste', zegt Alex. 'Goed. Ik ga me afmelden en dan ga ik meteen naar haar toe', zeg ik. Ik sta op en loop naar de verzuim. Al gauw is het geregeld. Buiten kom ik gelukkig Ronaldo niet tegen.

Als ik weg scheur van school is de enige die mij nakijkt Acid. 'Dat zal wat worden als Duncan erbij komt', mompelt hij.