Horses and badboys

Hoofdstuk 40

Maandag

Ik zit bij het raam in de aula. Sam en Alex zitten naast me. Het is tien over acht en ik zie Ronaldo niet. Kan het dat hij gewoon spijbelt of dat hij is vertrokken? Ik weet het niet. Sam en Alex lachen. Zij hebben tenminste geen zorgen aan hun hoofd.

Vandaag is er een heleboel uitval, en heb ik maar vier uur les. Wel met het tweede een tussenuur. Dus heb ik tot het vijfde.

De bel gaat en we gaan naar het lokaal. Na een vermoeiende les ga ik naar beneden en ga ik zitten op het podium, waar er altijd bijzondere dingen worden gehouden, zoals de jaaropening. Ik zet mijn zwarte tas naast me neer en pak mijn broodtrommel. Ik eet een boterham, drink water en ga Hill Climb Racing 2 spelen.

Er wordt aan mijn voeten getrokken en ik kijk op. Ik zie Duncan staan. 'Hey, Sharon', zegt hij zwoel, een toon dat me niet aanstaat. 'Hoi Duncan', zeg ik ongeïnteresseerd en richt mijn aandacht weer op mijn mobiel. Duncan trekt nog harder aan mijn schoenen, rode Nikes, waardoor ik bijna onderuit vlieg. 'Doe eens normaal!' roep ik verontwaardigd. 'Kom mee', zegt Duncan. 'Ik moet niks', zeg ik chagrijnig. 'Kom mee'. 'Nee! Ga weg!' roep ik. Deze gast irriteert me. 'Even', smeekt hij. Ik zucht geïriteerd en hijs mezelf omhoog. Dan spring ik van het podium af en loop achter Duncan aan die zit te grijnzen. Vuile smiecht. Er is bijna niemand in de school, dus lopen we rustig naar buiten. Althans, Duncan. Ik niet. Duncan draait zich om. 'Waarom moeten we eigenlijk naar buiten? Er is toch niemand in de school?' vraag ik. 'Dat is zo, maar buiten is het fijner', zegt Duncan, zacht lachend. 'Fijner? Wat is fijner?' vraag ik. Hij negeert mijn opmerking totaal en draait zich om, pakt beide polsen van me en pint ze vast aan de muur. Meteen heb ik de neiging om hem in zijn kroonjuwelen te stampen maar dat kan al gauw niet meer. Ten eerste, de vraag wat hij gaat doen. Ten tweede, de vreemde angst die me verlamt. Ik wil hem wel een knie geven, maar het kan niet. Duncan gaat tegen mij aanstaan. 'Dit wilde ik doen', zegt hij zwoel. Mijn hart klopt in mijn keel en ik probeer mijn lef terug te krijgen. Het lukt niet. Machteloosheid heeft de macht over me.

'Wat wilde je doen?' vraag ik. Mijn stem trilt. 'Dit'. Hij drukt zijn lippen hardhandig op die van mij. Meteen wil ik kotsen van de sigarettensmaak van zijn mond. Ik weet niet wat ik moet doen.

'Hou jij je poten eens thuis!' Ik hoor een heel bekende stem. Ik hoor de voetstappen van Ronaldo dichterbij komen en nog de aantal meer. Ik voel Duncan van me afgetrokken worden en zie dat hij op de grond wordt gegooid door Ronaldo. Meteen zie ik Acid en Simon op hem springen en Ronaldo eraf komen. Acid draait zich om naar Ronaldo en houdt Duncan in een houdgreep bij zijn nek. Simon heeft beide armen beet. Hij heeft ze omhoog gedraaid, zodat als Duncan zou bewegen, hij zichzelf alleen maar pijn zou doen. Ik zie Ronaldo knikken en hij komt naar me toe. 'Gaat het?' vraagt hij bezorgd. Ik knik. 'Viezerd', zeg ik. Ronaldo knikt. Over zijn brede schouder zie ik dat Duncan in elkaar wordt geslagen. 'Waarom doen jullie dat?' vraag ik. 'Omdat hij jou zoende', zegt Ronaldo. Ik zucht. 'Helpt slaan dan?' vraag ik. Ronaldo wiebelt met zijn wenkbrauwen. 'Ja, hij moet leren om van je af te blijven', zegt hij. Ik kijk hem recht aan. Diep in zijn groene ogen. 'Dit is de eerste keer dat ik je dankbaar ben dat je op kwam dagen', zeg ik blozen. 'Hopelijk ook niet de laatste', zegt Ronaldo glimlachend. Ik lach terug. 'Gaan we nog wat nuttigs doen?' Ronaldo draait zich om om mij ook uitzicht te geven. Ik zie Duncan op zijn buik op de harde straatstenen liggen. 'Hij redt zich wel hoor', zegt Ronaldo sussend. 'Jullie hebben hem toch niet..', 'Nee', zegt Jack. 'Alleen bewusteloos', zegt hij. Ik bijt op mijn onderlip en loop naar Duncan toe. Ook al is hij mijn grootste vijand, ik wil niet dat de jongens hem bewusteloos hier laten liggen. Ik schud aan zijn schouders. Geen reactie.

'Jullie laten hem toch niet als een zak aardappelen liggen?' zeg ik verontwaardigd en kijk om me heen. 'Dat waren we wel van plan', zegt Justin. Ik zucht overdreven en kijk weer naar Duncan. Ik zie dat hij zijn ogen langzaam opendoet en meteen sta ik op. 'Nou, hij komt bij, wat ga je nu doen?' vraagt Simon sarcastisch. Ik geef hem een dodelijke blik. 'Hem als een aardappel zak laten liggen', zeg ik sarcastisch. Simon weet hierop niks terug te zeggen. 'Jongens, ga maar naar binnen', zegt Ronaldo en tegelijk ben ik hem dankbaar dat hij me uit deze akward situatie verlost. De jongens lopen naar binnen. 'Ik vertrek morgen voor je, tot die tijd moet je oppassen voor hem', zegt Ronaldo, waarschuwend op Duncan wijzend. Ik knik. 'Anders kun je wel bij de jongens gaan zitten', zegt hij. 'Bij de jongens?' vraag ik verbaasd. 'Ja, ze moeten je wel een beetje leren kennen', zegt Ronaldo glimlachend en met blosjes op zijn wangen. 'Heb je het dan verteld?' vraag ik. 'Nee, daar komen ze vanzelf achter, geloof me', zegt hij. Ik lach zacht. 'Op welke manier?' vraag ik. 'Kom je vanzelf achter', zegt hij lachend.

Samen lopen we naar binnen, na nog een blik geworpen te hebben op Duncan. Duncan lag er nog als een halve aardappel zak bij, dus die komt vanzelf wel overeind. We gaan naar de grote aula van de school en ik ga weer bij mijn tas zitten en Ronaldo bij Jack, Justin, Simon en Acid.

Na een tijd gaat de bel weer en ga ik naar het derde lesuur. Nadat deze is afgelopen, is het pauze en gaan we naar buiten. Sam en Alex zijn in de bibliotheek, wat ze me bij het begin van de dag al verteld hadden, dus zit ik alleen.

Na een saaie pauze volgen er nog twee lesuren waarbij ik bijna in slaap val, vooral omdat Ronaldo en zijn crew er niet zijn. Logisch, er zijn ook geen toetsen.

Aan het einde van de dag ga ik naar huis. 

Ik gooi mijn tas in de gang op de grond en doe mijn Nikes uit. Dan pak ik wat kippensoep voor mezelf en warm het op. Nadat het water heeft gekookt, doe ik de kippensoep in een grote mok en pak een pak chocoladekoekjes uit de kelder. Dan ga ik met soep en al op de bank zitten. Ik peuter mijn oordopjes in mijn oren en ga Reclames Get Rekt kijken. Als er een grappig stukje komt waarin Leaux 'broden' zegt, valt de mok met soep bijna op mijn kleren. Gelukkig gebeurt dat niet, want anders had ik een heleboel brandwonden en daar heb ik geen zin in.

Nadat ik vol ben van de soep en chocoladekoekjes kijk ik nog meer filmpjes, alleen dan van Bramos, Joost, de Knieperts en Gladjakkers. Nadat ik alle filmpjes van hen heb gekeken is het al weer tijd om te gaan eten. Ik besluit om eens lekker luxe te doen en ga met mijn BMW naar een drie sterren restaurant.

Nadat ik van een lange maaltijd terugkom, zet ik mezelf op de bank en ga wat Netflix kijken om het plofkip-gevoel weg te krijgen.
Laat in de avond duik ik mijn warme bed in na een verfrissend en ontspannend bad genomen te hebben.

Heerlijk om je bed in te duiken na een dag vol stress. Eigenlijk was de dag niet zo heel stressvol, maar het is alsnog heerlijk.

Hai, drie deeltjes in een week! *voelt zich trots*

900 reads!!!!!! WOEHOEHOE

*eet nog meer taart en heeft er ook één voor spellenspeeltjoost en erikaaatje gekocht die hem samen met me opeten*

Ik was aan het stuiteren, letterlijk!

Bedankt aan alle mensen die dit boek lezen!

1342 woorden