Sadako's First Love

Chapter 15.

Chapter 15.

Amiko's POV

Bakit ba hindi ako makatulog, urhg! Nakakainis naman kasi talaga eh. Bakit niya pa pinaalala sa akin yung bagay na yun. Pilit ko na ngang kinalimutan yun eh. Kasi naman, nakakahiya. Bata pa ako nun pero inatake na ako ng kalandian ko. Urhg! Nakakahiya, bakit hindi niya pa din yun nakakalimutan yun.

Ano bang tinutukoy ko? Niyakap ko ng mahigpit ang unan ko. Sabay mulat ng mata, agad naman na bungad sa akin ng malaking hello kitty kong stuff toy.

"Hello kitty, sa tingin mo? Bakit kaya hindi pa niya yun nakakalimutan?"

-____-" ewan, para akong timang. Bakit ko naman tinatanong ang isang stuff toy, as if naman sumagot siya.

Napatulala na lang ako sa taas at pinagmasdan ang kisame. Unti-unting bumalik sa isipan ko ang nangyari noong nasa elementary pa kami. Noong field demonstration namin. Dahil nga field demo namin that time at kamalasan pang swing an gaming sasayawin. Medyo kinabahan ako, dahil hindi nga naman ako ganun kagaling sumayaw. Parehong kaliwa ang paa ko at natatakot akong maapakan ang paa niya. Noong una, hindi talaga si Francis ang partner ko. Hindi ko na maalala ang name niya pero bully siya, ang taba niya at ang bango pa. (sarcasm mode) Tapos one time sa practice pa lang ng sayaw namin, natapakan ko na ang paa niya.

"Ouch! You hurt my feet!" sabi ni partner ko. Galit siya, kala mo naman ang liit ng paa, eh halos sakop niya na ang space ng sinasayawan namin. Ako na nga nag-aadjust eh.

"So-sorry" sabi ko sa kanya. Alam ko naman kasi na kasalanan ko. And my mom taught me na always apologize if you know that it is your fault. Sabi sa akin ng mom ko, lahat daw ng apology ay i-aaccept if you'll say this sincerely.

Pero iba ang ginawa sa akin ng baho na 'to ( ang mean ko hehehe . He push me that cause na mapaupo ako sa sahig. And that was so hurt. I was there in the floor at kung ano ano pang sinasabi ni Baho. (second time around) Hindi ko alam pero, my tears begin to shed.

Nagulat na lang ako, noong may lumapit sa amin na teacher. Umalis na si Baho (third time na lait) kasama si teacher. May nag-offer naman ng kamay niya sa akin. And my bangs was automatically open and I saw the worried face of Francis. I was in the state of shock or better to say amazed because I didn't expect him to help me that time.

"Tara, tayo ka na jan, pinaalis na ni teacher si Baho haha" yon, sa kanya ko nakuha ang term or namesung nay un sa mataba kong partner.

I get his hand at tumayo.

"Ako na ang partner mo Amiko." He said happily. Noong time nay un habang nakikita ko ang smiling face ni Francis. Para akong ewan na natatae.

Noong naumpisa na kami mag-practice ulit, Nakatingin lang ako sa kanya. Kahit na humaharang ang bangs ko, ay nakikita ko pa din ng maayos ang mukha niya. He is so graceful, he is so handsome while our foot are automatically dance by the sound of the music.

"Oh? Baka naman matunaw ako, Sadako" -_____-" oh, hindi ko makakalimutan, tinatawag niya din pala akong Sadako.

Napakunot na lang ang nook o nun. Tapos napabalik ang tingin ko sa kanya. At bago ko pa ma-realize, papalapit ito ng papalapit sa mukha ko. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. Noong papalapit na siya sa mukha ko. Dahan-dahan kong pinikit ang mga mata ko. Habang sumasabay kami sa tunog ng musika, hindi ko akalaing makakasayaw ako. Hindi naman kasi ako ang nagdadala. Si Francis, siya ang nagdadala sa akin sa pagsayaw. Noong ipinikit ko ang mata ko. Muli ko itong minulat. At pag mulat ko, nasa harap na ng mukha ko si Francis.