Sadako's First Love

Chapter 40.

Chapter 40.

Francis POV

Since then, Amiko is really important to me. Mawala na lahat wag lamang siya. Noong una pa lang, minahal ko na siya. Mula noong nasa grade school pa lang kami. I don't even know why, pero that is my heart saying. She's weird, she's so scary. Pero masaya ako eh, tuwing nanjan siya sa tabi ko. Hindi ko ma-explain why, pero isa lang ang alam ko. I love her. More than ever.

Ano nga ba si ba si Amiko sa paningin ko? Given na, nakakatakot siya sa mata ng mga tao. Mahabang buhok na walang shampoo-shampoo, long bangs na nagtatakip sa mukha niya, maputing balat na parang wala nang dugo. And her faded uniform, of course her horrific aura. Pero para sa akin. She's beautiful. Hahaha walang halong biro. Her eyes full of confusion, her thin dry-lips. Her rosy cheeks, her so soft palm, her shiny skin. Lahat gusto ko sa kanya. Her attitude. She's loyal, kind, understanding, deep-thinker, futuristic. Lahat na nasa kanya. Pero, akala ko magbabago pa ang nararamdaman ko. I didn't easily accept to myself that I loved her. Malay ko bang ginayuma ako ng Sadako na yun. Pero, I was wrong. Kasi ako na din ang nakaalam sa sarili ko na, importante siya sa akin. Noong pumasok si Rupert sa kwento.

Dahil nga sa kakaibang itsura ni Amiko. Mailap ang mga tao sa kanya. She don't even have a friends. Hindi nga nagsasalita sa klase yan. Tanging teacher lang ang nakakausap jan. May iba pa ngang teacher na takot din sa kanya. Sabi nga nila, magiging kampante lang ang puso ko hanggang single si Crush. But in my case, Amiko is not just a crush for me. I love her. Kaya naman nag-worry ako nung makita kong may malapit na lalaki kay Amiko aside from me. Siguro may time na nagselos ako. Like noong naging sila. I keep my feelings, pero nasaktan ako nun. I just find a another way to forget Amiko. Kaya naman pumayag ako sa gusto ni Elaine. Sabi sa akin ni Elaine, bakit daw hindi kami magpanggap na kami. Para mapagselos si Amiko. I guess it works, pero noong iniwan siya ni Rupert. I feel so self-fish. Kaya naman nangako ako sa sarili ko na sasabihin ko na kanya ang nararamdaman ko. Aalagaan ko siya at babantayan. Hindi hahayaang masaktan pang muli siya.

Pero mali, siya pala ang mananakit sa akin sa hindi ko alam na dahilan. Ayo slang yung sampal niya sa akin. Pero without knowing why? That was so unfair.

"Hindi" napalingon ako pabalik sa bahay nila Amiko "Dapat maayos ito" Naglakad ako pabalik kila Amiko nang may tumawag sa akin.

"Francis" nilingon ko kung sino. Siya si Trish. Member siya ng council.

"Oh? Trish? Bakit?" napansin ko, balisa siya. Lumapit siya sa akin. "Pupunta ka kila Amiko?" Nagtaka ako paano niya nalaman.

"Oo bakit?" nakikita kong may gusto siyang sabihin sa akin. Hindi siya makatingin ng derecho sa akin. "Trish tell me, may problema ba?" dahan-dahan siyang tumingin sa akin.

"May ibibigay sana si Amiko na note sayo, p-pero--" napayuko siya

"Tell me, anong nangyari—"

"Kinuha ni Elaine tapos tinapon niya" Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Trish.

"anong laman ng note? Alam mo ba?" medyo napataas ang boses ko sa sobrang pagkabigla.

Napatingin si Trish sa akin na may takot sa mga mata.

"Sorry Trish..sabihin mo sa akin"

"Francis, hindi ko alam. Sinubukan kong sabihin kay Amiko, pero natatakot ako, nahihiya. Hindi ko alam ang gagawin ko."

"Sige salamat" tinapik ko ang balikat niya at dali-daling tumakbo.

Pabalik ng school. Pagdating ko sa school. Hingal na hingal. Naghahanda na ang buong school staff at council para bukas.