Sadako's First Love

Chapter 17.

Hello! Yan na po ah, 3x hits combo ang update ko... >.< Please dont hesitate to give comments and feedbacks, it will help me more about the story sequence. Ja ne! ^_^

Chapter 17.

Amiko's POV

Hinila ako ni Francis palabas ng school gate. Hawak niya ang kamay ko habang tumatakbo kami. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mokong na 'to, pero, hindi ko magawang mag-object sa paghila niya sa akin. Habang hawak niya ang kamay ko, pakiramdam ko, may kuryente na dumadaloy sa buo kong katawan. Nauuna siya sa aking maglakad habang nasa likod niya ako. Pinagmamasdan ko lamang ang likuran niya. Halata ang kagwapuhan niya kahit nakatalikod siya.

O///o ano bang pinagsasabi ko. Pakiramdam ko, pulang-pula na ang kamay ko.

"F-francis, saan b-ba t-tayo p-pupunta?" di ko alam, pero nauutal ako sa kanya ngayon.

"malapit na tayo Amiko" lumingon siya sa akin sabay ngiti.

O///o parang mas lalo akong namula doon.

Malayo na kami sa school. Ang alam ko, malayo na kami sa city. Nandito na kasi kami sa isang way na walang tao. Parang paanan ng bundok.

"Madilim na?" huminto siya at binitawan ang kamay ko.

T^T No, hold mo ulit. Hehehe. >_<

"Ito" nilabas niya ang flashlight at binuksan at naglakad kami ulit. Hindi ko ini-expect pero tama ang hiling ko. He get my hand and hold on it so tight.

Paakyat na kami ng bundok. Hindi naman ito yata bundok, kasi parang sementado yung way, para bang mataas na lugar lang. Basta nandito kami kung saan kita na min ang buong city.

Maya-maya pa...

"We're here Amiko" binitawan niya ang kamay ko at naupo sa isang bench.

"Francis? Nasaan tayo?" tanong ko dito sabay upo sa bench.

"Hindi mo na naalala?" lumingon ito sa akin at tanong nito. He looks a little disappointed pero hindi ko talaga alam ang ibig niyang sabihin.

"hmmmm ano nga ba?"

-_____-

"Ano ba yan Amiko, hindi mo naalala? Ngayon yung anniversary ng favorite nating fast food and every year, nag—"

Hindi na natapos ni Francis matapos nitong mag-react ng OA at napatayo pa habang pinapagalitan ako dahil nga nakalimutan ko ang araw na 'to. Kaya pala siya nagmamadali kanina.

Nagsilabas na sa langit ang mga makukulay na fireworks. Naalala ko na, every year nga kaming nandito ni Francis para panuorin yung mga firewoks. Bakit ko ba nakalimutan ang importanteng araw na 'to kay Francis? Ang sama mo naman Amiko. T^T

Pinanuod lang namin ni Francis ang mga makukulay at romantikong fireworks sa langit. Ang ganda, nakakawala ng bigat sa pakiramdam. Pakiramdam ko, Masaya ang puso ko habang pinapanuod ang mga fireworks sa langit. Hindi lang yon, dahil kasama ko din si Francis.

Napalingon ako dito, at saktong paglingon ko. Nakatingin siya sa akin.

O///o agad kong binaling ang mata ko sa panunuod muli ng fireworks. GOSH! Nakakahiya ka Amiko, baka kung anong isipin niya.

"Ang ganda talaga nito." Malungkot nitong sabi. "Pero, nakalimutan mo" medyo bumigat ang pakiramdam ko. "Amiko, gusto mo ba talaga yung Rupert Fortalejo na yun?"

Naging seryoso ang tono ng boses nito sabay tingin sa akin. Alam kong may lungkot mula sa seryosong mukha nito. Nakatitig siya sa akin, at ganon din ako, nakikita ko ang mga repleksyon ng makukulay na fireworks sa mata ni Francis. Hindi ko alam, pero pakiramdam ko, nakakasakit ako ng tao sa mga oras na ito. At bakit hindi ko masagot agad ang tanong niya? Ano nga ba si Rupert sa akin?