Sadako's First Love

Chapter 25.

Chapter 25.

Amiko's POV

Pumunta kami ni Francis sa cemetery. Since na wala naman daw siyang gagawin sa office ng student comselect. He also bought a flowers para sa Mom ko. Lagi na niya yang ginagawa simula noong una kaming pumunta dito. Minsan nga siya pa ang nagpapa-alala sa akin na death anniversary pala ang Mama ko.

"Alam mo Amiko, kahit na si Rupert ang kasama mong pumunta dito? Pupunta pa din ako dito" sabi nito pagpasok naming sa gate ng cemetery.

"Bakit naman?"

"Wala lang para kasing hindi kumpleto ang taon ko tuwing di ako dadalaw dito sa mama mo. Di ko alam, baka nga—" hindi niya tinuloy ang sasabihin niya at ngumit ng nakakaloko sa akin.

"Hoy! Anong ngiting aso nanaman yan Francis Mark" -_-

"hahahaha wala lang naisip ko lang, baka ako talaga ang gusto ng mama mo para sayo hahaha"

Nanlaki naman ang mata ko habang naglalakad kami papunt sa pwesto ng puntod ng mama ko. Leche talaga siya, yung mga banat niya nakakainis.

"Kapal mo naman, at kung ganun? Ano naman saken aber?" pagtataray ko dito.

"Oy oy oy! Ikaw Sadako ah, naka-buypren ka lang ganyan ka na saken, if I know Amiko, ako talaga ang first love mo"

O///o

"Bwisit ka! Pano mo naman nasabi yan!" himinto ako sa paglalakad at napayuko habang diretso naka-close fist ang mga braso ko habang hawak ang palda ko.

"Huh? Ang OA mo naman Amiko, di ba ako ang nakahanap sayo dun sa booth natin? So? Ako ang first love mo."

O___O *Blink-blink*

"Ah, ganun ba? Oo nga noh! Hahaha" nauna na ako sa kanya sa paglalakad bago ko pa harapin ang kahihiyan at tanungin niya ak—

"Bakit? Ano bang akala mo Amiko?"

Err! =___=

Napahinto ako sa paglakad at parang bato na nanigas sa biglang tanong nito. Bakit ba tuwing maiisip ko ang bagay nay an lagi niya ding sasabihin. Mind reader nab a si Francis?

Dahan-dahan akong lumingon sa mokong at pagkakita ko sa mukha nito. Parang wala lang sa kanya at parang hindi niya na-gets kung bakit ako ganito.

"AH EH, Akala ko kasi—"

"Akala mo ano? Akala mo na totoo yung sinabi ko?" naglakad naman ito at ngumiti ng parang nang-aakit. "Bakit Amiko? Totoo ba? Na-in love ka din ba sa akin?"

O///o err. Bakit parang nagliliwanag si Francis, bakit parang anghel ang tingin ko sa kanya. Yung buhok niya bakit parang biglang kuminang? Bakit parang ang ganda ng ngiti niya tignan? At ang mga mata niya. /*u*\ Bakit parang aakit ako at gusto ko siyang—

*toink*

Oppss

-_- "Amiko, nakakatakot ka pala akitin, daig mo pa ang asong nakakita ng buto."

O///o "Leche ka!"

Tumalikod ako dahil pinitik ako sa noo ko. Ouch! Ang sakit nun ah. Nakarating na kami sa grave ng mama ko. Nilinis namin ni Rupert ito at tinanggal ang mga makukulit na damong humaharang sa magandang mukha ng mama ko. Tapos nag-dasal kami at nag-alay ng food at flowers sa mama ko.

"Francis, nag-prepare ako ng food, tara kain tayo" niyaya ko si Francis na kumain pero nandun pa din siya sa tapat ng grave ni Mama habang nakaluhod. Pinuntahan ko siya, at pag harap ko dito. Nagdadasal pala siya. Nakapikit ang mga mata niya at tahimik na nagdadasal sa isip niya. Ngayon la 'to ginawa ni Francis, I mean yung tahimik siyang nagdasal? Kadalasan kasi, verbal siya mag-pray sa harap ng mama ko. At lagi niya akong sinusumbong dito, lahat ng kapalpakan kong nagagawa at kung ano-ano pa, pero ngayon? He's serious. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na tumitig sa kanya.

"Amen."

O___O

/*u*\

"Hoy Amiko! Ano bang ginagawa mo sa harap ko?" huh!? Nagulat ako at nagising sa panaginip ko ng bigla niya akong sigawan.

"Bakit Francis?" tanong ko dito, joke patay malisya lang. ^_^

-_- "para kang baliw na nakatulala saken! Ang lapit mo pa saken! Feeling ko nanunuod ako ng 3D ng The Ring! Grabe ka! Ganyan ka na ba kahumaling saken?"

O///o"Hoy Francis Mark Perez! Ang kapal mo ah! Tara na! kain tayo!"

"sus, binabago ang usapan hahahah"

-_- "hmp, isa pa."

"hahahaha pikon naman neto geh na hindi na"

Kumain na kami ni Francis, habang nagkwekwentuhan ng mga nangyari dati. Lahat ng mga kapalkapan ko nirereveal at nirereminisce nanaman niya. Ganyan siya, Masaya siyang balika ang mga embarrassing moment ko. Grabe. -_-

"ahm, Amiko?! Akala ko si Rupert ang kasama mo? Bakit? Wala siya?"

Natahimik naman ako sa tanong nito. Bigla nalang kasing bumalik yung sakit na naramdaman ko kanina. Para bang, there is something wrong with him. Para bang isang malaking pagkakamali lang, I mean, parang nabigla lang kami, or ako? T^T ano ba talaga.

"Amiko? You're crying!"

"huh!" napalingon ako sa kanya na puno na pala ng luha ang mga mata ko. Tumingin lang ako sa kanya ta ganun din siya, yung itsura niya para siyang nasasaktan din tulad ko.

"Amiko, is there something wrong with you and that stupid weird guy?" he asked, and based sa tone niya, feeling ko galit siya. Parang anytime, susugurin niya si Rupert at sasaktan.

"Nothing Francis"

Tinalukuran ko siya at pinunasan ang luha ko. Nakakainis naman, bakit naman ako biglang umiyak.

"Amiko" nagulat ako sa pagtawag niya sa akin at biglaang lumingon dito at paglingon ko. Niyakap niya ako. Ang higpit ng yakap niya, nanlaki ang mga mata ko sa gulat kung bakit niya ako niyakap. Ramdam na ramdam ko ang init ng katawan niya at ang paghinga niya.

"Amiko...you will not cry...if you have me"

Mas lalo akong nagulat sa sinabi niya sakto sa tenga ko. At hindi ako doon maaring magkamali. Muli, naipon ang luha ko sa gilid ng mga mata ko.

"Francis... *sobs* ang sakiiitt *sobs*"

"I know...sige iiyak mo lang." sabi nito.

"Hindi, ang sakit...hindi na ako makahinga."

.___.

>__<

Bigla naman siyang humiwalay sa akin at napaubo ako at inhale sa ginawa niya.

"hahaha sorry Amiko ah, im just trying to comfort you"

"comfort? Eh papatayin mo na ako! Baliw ka"

"hahahah at least, nawala na ang lonely mood mo look, namumula ka nanaman sa galit."

-_- tignan mo siya baliw talaga.

Inayos ko ang sarili ko at nagligpit na ng gamit para umuwi.

"pero Amiko...totoo lahat ng sinabi ko"

Nagsalita nanaman siya, at ngayon seryoso naman ang tono niya, bipolar yata ang taong 'to, minsan tawa ng tawa minsan naman nagiging seryoso. -__-

"Oo na Francis" -_- sarcastic kong sabi dito.

"You wanna know kung anong pinagdasal ko sa mama mo kanina?"

"Ano naman aber?" -__-

"ang maging Masaya ka sa piling ng iba, pero base sa nakita ko, hindi effective eh, buti na lang may kasunod pa."

"ano naman?" this time nagging interesado na ako sa kanya.

Tumingala siya sa langit at sinabing...

"na kapag sinaktan ka niya, yayakapin lang kita at handing makinig sayo. Hindi ako magdadalawang agawin ka sa kanya kapag nangyari yon"

O___O

Hindi ko alam, pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Bigla akong nawala sa mundong ito at napunta sa kalangitan ng sabihin niya yon. Biglang gumaan ang pakiramdam ko ng marinig ko yon.

Sana nga, si Francis na lang.