Sadako's First Love

Chapter 28.

Chapter 28.

Amiko's POV

"Francis, pwede ka nang umuwi"

"Ah? Baliw ka ba? Bakit naman kita iiwan sa babang 'to? Eh di nga natin yan kilala eh, baka magnanakaw yan o di naman kaya anak ng killer"

"alam mo, aning aning ka din eh, osya bantayan mo na lang siya" naglakad ako paalis.

"Oh? Saan ka pupunta?" tanong naman nito. Tumalikod ako at tumingin sa kanya.

"Mr. Francis Mark Perez, magluluto po ako ng kakainin natin, so? Pwede na ba akong umalis?" sarcastic kong sabi ditto sabay snob sa kanya.

Pumunta na ako sa kusina para maghanda ng makakain namin. Habang naghuhugas ako ng kamay, bigla na lang bumalik sa isip ko ang mga nangyari kanina. Yung kay Rupert yung pagkakahawak ni Francis sa kamay ko yung pag-ngiti ni Francis. Teka? Bakit lamang si Francis?

Nagprepare na lang ako ng food for us. Pinipilit ang sarili na iwasang maisip ang mga nangyari kanina. Total totoo naman yun eh. Isa lang itong malaking pagkakamali. Bakit ko pa aatupagin? Pero...sana maayos man lang ang kinahantungan.

"Ang tagal mo naman Amiko!" sigaw ni Francis mula sa sala.

"Sandali lang"

Si Francis, bakit ba ganito siya. Nakakainis. Hindi ko alam kung ano bang dapat kong gawin. Hindi ko alam kung sino, kung ano, kung kailan. Parang lahat komplikado? Na parang isang maling disisyon ko lang masisira na ang lahat. At talaga namang nakakainis ang ganitong pakiramdam.

"Amiko" nagulat ako sa biglang tawag ni Francis. Nasa pinto siya ng kusina habang nakapamulsa at nakasandal.

Tinignan ko lang siya, nakatingin din siya sa akin. Seryoso at tila may sasabihing hindi ko gusto.

"Totoo bang, hindi mo minahal si Fortalejo?"

Nagulat ako sa biglang tanong nito. Natahimik at nanlaki ang mata. Nagiisip ng sasabihin sa kanya. Ano nga ba Amiko? Totoo nga ba? Eh bakit mo siya sinagot?

"Silence means yes." Napa-smirk na lang siya sabay iwas ng tingin sa akin.

"Alam mo bang naiinis na ako sayo"

"F-francis..." sa tono ni Francis, bakit parang galit siya. "Naiinis na ako sayo Amiko! Bakit ang tanga mo! Sinagot mo hindi mo naman pala mahal? Ang relasyon nabubuo dahil sa pagmamahalan, hindi dahil gusto mo lang i-try!" bigla niyang sinuntok ang pinto. "alam mo naming ayaw kitang nakikitang nasasaktan, kasi ganun din ang nararamdaman ko"

QoQ

"Francis...sorry" hindi ko alam, pero bumuhos nang kusa ang luha ko. Napaluhod na lang ako sa sahig sa sobrang iyak ko habang nakatakip ang mga kamay ko sa akin mukha. Sige lang ako iyak ng iyak.

"tumayo ka na nga jan" hinila niya ako patayo. Pero ang nakakagulat, niyakap niya ako ng mahigpit. Sobrang higpit.

"Wag ka nang iiyak, mas gugustuhin kong ako na lang ang masaktan kesa ikaw, kapag ikaw kasi parang doble ang sakit sa akin eh"

Habang nasa ganito kaming posisyon, pakiramdam ko, safe na safe ako sa piling niya. Feeling ko kahit hindi na ako kumain mamaya busog na ako. Feeling ko ang sarap matulog sa kandungan niya. Feeling ko ang landi ko. >///<

Napadilat ako at saktong pagdilat ko. O__O

*blink blink*

"Wahhh!" sigaw ko sabay ng pagkakahiwalay ko sa yakap ni Francis ng makita ko ang isang...teka? Sadako??? Nananalamin ba ako?