All around the world

Éenenvijftig

Zaterdag, Brisbane, Australië

Lizzy's POV:

Het is midden in de nacht als ik van angst overeind schiet. Een nachtmerrie, again.

'Liz?' Mompelt Nova en ze wrijft in haar ogen. 'Ja, het is niks, ga maar slapen.' Hijg ik terwijl ik uit bed stap om een ander shirt te pakken. Daarna kruip ik rillend terug onder de dekens. Ik kijk over mijn schouder en zie dat Nova en Feline beide weer met gesloten ogen naast me liggen. Zacht begin ik te huilen, hoe ellendig kan een mens zich voelen?

'Lizzy.' Ik voel een arm om me heen. Ik haal mijn neus op en draai me om. Ik kijk in de slaperige ogen van Nova. Ze slaat haar ogen neer en trekt mijn hoofd tegen haar borst. Luidkeels begin ik te huilen, en ook Feline wordt wakker.

'Liz, rustig.' Mijn ademhaling gaat met horten en stoten en ik kan mezelf niet stoppen. Feline trekt me overeind en houdt mijn gezicht tussen haar handen. 'Rustig aan. Haal gewoon rustig adem, we zijn er voor je.' Nova gaat uit bed en komt terug met een glas water. Ik pak het aan en neem een paar slokken, mijn tanden klapperen tegen het glas.

'Waarom ben je zo overstuur? Ik heb het idee dat je ons niet alles gezegd hebt.' Zegt Feline dan. Ik schud mijn hoofd. 'Dat heb ik ook niet.' 'Dan is het daar nu tijd voor, ik heb je nog nooit zo gezien.' 'Kom, we gaan een blokje lopen.' Zegt Nova dan. 'Nu? Het is half 4.' 'Frisse lucht doet de mens goed.' Ze stapt uit bed en hijst zich in haar trainingspak. Feline en ik volgen haar en stilletjes lopen we de 2 trappen af naar beneden. Ik laat ons naar buiten via de zijdeuren en steek de sleutel in mijn zak.

Aan het eind van de straat gaan we op een stuk rotsen zitten, waar we over het centrum kijken. 'Echt een wereld van verschil vergeleken met Nederland, hé?' Vraagt Feline na een tijdje. Ik knik. 'Een totaal ander leven.' Het is weer lang stil, alle drie kijken we voor ons uit.

'Wat is toch aan de hand, Liz? Je bent de Lizzy niet meer die we in Nederland hebben gezien.' Zegt Nova na een tijdje. 'Ik, ik voel me ongelukkig, er zijn dingen gebeurd.. Ik weet het niet, echt niet.' 'Wat is er gebeurd? Vertel het aan ons, alsjeblieft.' Ik kijk ze aan en zucht diep.

'Jullie weten het toch? Van die leraar, Ethan?' Beide knikken ze. 'En ik had toch ook verteld dat hij mee ging naar Dubai?' 'Ja, klopt, maar voor maar 1 of 2 dagen, toch?' Ik sla mijn ogen neer. 'Ik kon het hem niet vertellen, ik kon het echt niet. Hij was zo lief voor me, hij was zo verliefd, hij behandelde me als een ware prinses. Dus ik heb het hem niet verteld, althans niet tijdens Dubai.' Feline rolt met haar ogen. 'Hoelang zijn jullie nog samen geweest?' Ik haal mijn schouders op. '10 dagen denk ik, misschien 2 weken. Het was echt geweldig, maar daarna heb ik aan hem verteld dat ik terug zou gaan naar Australië, naar mijn oma, en daar was hij niet blij mee. Hij flipte hem compleet op me, en ik ben de volgende ochtend vroeg naar Australië gegaan.' Zucht ik. 'En toen?' 

'Nou, ik voelde me zo schuldig, hij belde me de hele dag door, maar ik negeerde het en bracht gewoon veel tijd met mijn oma door. Op een dag sprak ik met een vriendin af, Macy, ze is het buurmeisje van mijn oom en tante en we zijn hechte vriendinnen geworden. We waren in Sydney aan het winkelen, en toen ik haar op de tram gezet had en naar mijn taxi wou lopen was hij daar ineens.' 'Dat meen je niet! Stalking level 1000.' Zucht Nova.

'Hij zei dat ik met hem mee moest komen, en we zijn naar het hotel gegaan waar hij overnachtte. Hij werd zo boos op me, ik.. ' Mijn lip begint te trillen. 'Ik was zo onder de indruk, ik herkende hem gewoon niet meer. Van die lieve, zorgzame man was echt niets meer over.' 'En?' 'Hij heeft me verkracht.'

Het is de eerste keer dat ik het luid op zeg. Ik schrik van mijn eigen woorden en sla mijn hand voor mijn mond waarna ik hard begin te huilen.

'Wát?' Als een bang vogeltje kruip ik op Nova haar schoot. 'Lizzy, dit kan je niet menen!' Feline begint te ijsberen op de straat. 'Feline, rustig aan alsjeblieft.' Sist Nova. 'Lieverd, waarom heb je het niet eerder aan ons verteld? Dit is ernstig, ik hoop dat je dat begrepen hebt.' Nova streelt over mijn rug. 

'En Kaj..' Begin ik stotterend. Nova kijkt me aan. 'Wat is er met hem?' 'Ik, ik was zo eenzaam en, en..' 'Rustig.' 'Ik belde hem op, en hij, een meisje nam zijn telefoon op met de vraag wie ik was..' Terwijl ik mijn tranen opnieuw laat gaan kijken Nova en Feline elkaar ernstig aan.

'Wat weten jullie?' Vraag ik zacht. 'Lizzy..' Ik maak me los uit Nova haar armen en ga staan.

'WAT WETEN JULLIE!' Schreeuw ik. 'Lizzy, we kunnen het uitleggen!' Zegt Feline smekend. 'Wat moeten jullie uitleggen? Hij heeft een ander, hé?' 'Nee, kom op nou, Lizzy! Luister naar ons, alsjeblieft.' 

Verslagen ga ik weer zitten. 'Weet je zeker dat je hem geen kans wil geven om het zelf te vertellen?' Ik schud driftig mijn hoofd. 'Daar heeft hij de tijd al voor gehad. Wie was het en WAT is er gebeurd?' 'Jij vertelt het, het is jouw broer.' Mompelt Nova tegen Feline. Feline zucht.

'Het was zijn introductiebegeleider van zijn nieuwe studie, ze heet Rosie. Ze zijn met de opleiding met zijn allen op een introductiekamp gegaan, en daar heeft Kaj Rosie leren kennen, ze was mee als begeleider. Op dat kamp is er verder niks gebeurd, Kaj voelde zich nog zo verdrietig om je. Maar een paar weken later, thuis, hij zat er zo doorheen, toen heeft hij Rosie opgebeld. Hij dacht dat ik weg was, naar de sportschool, maar ik zat op mijn kamer. Ze kwam bij ons thuis, en ik heb ze heel lang horen praten. Ze hebben gezoend..' Zegt ze zacht. Ik slik moeizaam. 'Hebben ze seks met elkaar gehad?' Feline schudt haar hoofd. 'Nee. Nadat Rosie weg was ben ik naar Kaj toe gegaan. Hij schrok toen hij me zag, hij zat huilend op zijn bed. Hij heeft me alles verteld, ze hebben gezoend en Rosie wou graag, nou dat kun je zelf wel invullen, maar Kaj kon het niet, hij houdt veel te veel van je.' 'Hij verdient mij niet.' Huil ik. Zowel Nova als Feline slaan hun armen om me heen. 'Wat heb ik mezelf aangedaan?' 'Het komt wel goed, Liz, als jullie elkaar weer zien.' Zucht Nova. Ik schud mijn hoofd.

'Ik kan hem niet langer voorliegen, ik doe hem veel te veel pijn, ik moet het uit maken.'