All around the world

Vierenvijftig

Dinsdag, Brisbane, Australië

Lizzy's POV:

Het is een dikke week later als ik in een rolstoel het grote ziekenhuis uit wordt geduwd door Robert. De warme zonnestralen vallen op mijn gezicht en ik suit mijn ogen. Na 1,5 week ben ik weer buiten.

'It feels great to leave that hospital.' Lach ik zacht. 'I know right, the weather is so nice.' Bij de auto opent Katherine de deur en tilt Robert me voorzichtig op. Hij zet me op de bijrijdersstoel en doet mijn gordel om. Daarna klapt hij de rolstoel in en legt hem in de kofferbak. Katherine gaat op de achterbank zitten, Robert achter het stuur. Hij zet de radio aan en begint dan aan de rit naar het appartement.

'Katherine, help me.' Als we onderaan de trap staan tilt Robert me opnieuw op. Katherine pakt de rolstoel van de vloer en tilt hem de trap op. Bij elke stap die Robert zet gaat er een pijnscheut door mijn lichaam, maar ik geef geen kick.

Hij tilt me hun appartement in en ik zie dat Katherine de bank opgemaakt heeft als bed. 'You're sleeping here for a few days, so we can watch you and help you.' Robert legt me op de bank neer en Katherine trekt de zachte dekens goed over me heen. 'That's so sweet!' Antwoord ik. 'I feel so sorry for you guys, I really want to work..' 'Oh, honey, there is enough time to work.' Katherine gaat bij me zitten.

Gister zijn Nova en Feline helaas weer terug gegaan naar Nederland. Er is een tijd van komen en gaan. Zodra ik hier mijn twee maanden werken heb afgemaakt en nog wat rondgetrokken heb ga ik ook terug naar Nederland voor een tijdje. Het zal dan kerst zijn, en papa en Luna gaan trouwen.

'I've got you something to eat.' Robert komt aanlopen met een bord en bestek. Katherine helpt me overeind en Robert zet het bord op mijn schoot. Ik neem langzame happen van het heerlijke eten dat hij voor me gemaakt heeft. Ik geniet volop van hun aandacht, het voelt toch een beetje alsof ze mijn ouders zijn hier.

'Can I do something for you darling?' 'No, I'm totally fine, thank you.' Zeg ik glimlachend. Ik kom de dag door door te lezen, te slapen, televisie te kijken en met mijn vriendinnen te spreken. Ook praat ik al de hele dag door met Ethan. Hij stuurt me lieve berichten en foto's van hem en zijn dochters. Hij zit zelfs in de trein onderweg naar Brisbane, dat moet ik alleen nog tegen Katherine en Robert zeggen.

'Dinner!' Katherine en Robert gaan bij me in de woonkamer zitten. Katherine geeft me een bord met soep en we praten over van alles en nog wat tijdens het eten.

Na het eten trekken ze zich terug in de keuken en kijk ik naar mijn nieuwe, favoriete serie The Vampire Diaries. 'Katherine?!' Ik wacht af tot ze de woonkamer in komt. 'Yes, honey?' 'Can I invite someone?' 'Sure! Who is it?' 'Ethan.' Zeg ik en ik bloos. 'But we're just friends!' Zeg ik er snel achteraan. Ze grijnst. 'I know, I know.'

'She's in the livingroom.' De deur gaat open ik draai me voorzichtig om. 'Lizzy, hey.' Ethan glimlacht, sluit de deur achter zich dicht en komt bij me op de bank zitten. 'How are you?' 'Better, but the pain is still there.' 'I'm happy to see you.' 'Me too.' Er valt een stilte en we staren naar het televisie scherm.

'Lizzy, it's time to take care of your injuries.' Katerine komt de kamer binnen met een glazen kom met water, nieuwe gaasjes, ontsmettingsmiddel, een doek en pleisters. Ik kreun. 'No..'

De verwondingen op mijn buik zijn zo groot en kwetsbaar dat ze constant verschoond en verzorgd moeten worden om bacteriën te voorkomen. Één van de wonden is ontstoken, en doet verschrikkelijk veel pijn.

'I don't want to, it hurts.' Katherine kijkt me medelevend aan. 'I'm sorry, I have to.'

'I can do it.' Zegt Ethan dan. 'Come, Lizzy, take your shirt off.' Probeert hij. 'No!' Jammer ik. 'Please, Lizzy, you're not a child anymore.' Reageert hij streng. Hij trekt voorzichtig mijn wijde pyjama shirt over mijn hoofd en legt me op mijn rug neer. Hij gaat zitten en legt mijn hoofd in zijn schoot. 'You're so bossy.' Grijns ik zacht. 'You make me.' Hij knipoogt.

Ik slaak een harde gil als Katherine een van de grote pleisters van mijn buik trekt. 'It's still infected.' Mompelt Katherine en ze maakt de doek nat met ontsmettingsmiddel. 'No, no Kath, not that.' Ik geef een schop met mijn benen. 'I'm sorry Lizzy, it's for the best.' Ik knijp hard in Ethan zijn handen en sla mijn andere handen voor mijn mond als Katherine met de doek over mijn wond gaat. De tranen rollen over mijn wangen, het prikt verschrikkelijk.

'Ssssssh, it's okay.' Ethan streelt over mijn hoofd als Katherine de woonkamer verlaat. 'It hurts so much.' Huil ik. 'It's okay baby, I'm here. Relax.' Zegt hij lief. Ik veeg met mijn handen over mijn wangen. 'You're sweet.' Stotter ik zacht. Hij glimlacht. 'Let me help you in the shower, You're sweating.' 'Okay.' Hij tilt me voorzichtig op en houdt me stevig tegen zich aan gedrukt. In de badkamer zet hij me op de stoel neer in de douche cabine de Robert voor me neergezet heeft. Zorgvuldig helpt hij me met uitkleden en hij draait de kraan zacht aan.

Als ik weer warm onder de dekens lig met een schone pyjama aan gaap ik uitgebreid. Ethan ligt tegen me aan. 'Thank you, for everything.' 'It's no big deal, really.' Ethan knijpt even in mijn hand. 'I'm so tired.' Mompel ik. Ik nestel mijn hoofd tegen zijn borst. Zacht geeft hij me een kus.

'Sleep tight angel.'