All around the world

Achtenzestig

Donderdag, Amsterdam, Prinsengracht

Lizzy's POV:

'En wat denk je dat andere mensen daar van vinden?' Enigszins onderuit gezakt in zijn grote, leren stoel kijkt de psycholoog me aandachtig aan. Ik haal mijn schouders op. 'Andere mensen weten het niet. Alleen mijn twee beste vriendinnen en mijn vriend.' 'En stel dat andere mensen het wel weten, wat denk je dat ze er van zullen vinden?' 'Dat ik goedkoop ben, dat ik makkelijk met me laat spelen.' Mijn stem trilt. 'Dat is dus hoe jij jezelf ziet, heb ik het goed?' Ik knik. 'Dat zou u kunnen zeggen.' 'En wat doet het met je, dat iemand die dierbaar voor je was, op zo'n manier met je om is gegaan?' 'Dat doet me pijn.' Ik pak een tissue uit de doos op tafel en droog mijn tranen. 'Wekt dat een hoop verdriet bij je op?' 'Redelijk.' 'En waar komt dat verdriet vandaan?' 'Omdat ik me gebruikt voel, ik voel me sinds dien minderwaardig.' 'Denk je dat de gebeurtenis, jouw trauma, invloed heeft op je omgeving?' 'Ja.' Ik neem een slok van mijn water dat naast me staat. 'In hoeverre dan? In welke zin?' Ik zucht diep. 'Ik ben bang. Ik durf geen geslachtsgemeenschap met mijn vriend te hebben, of iets wat in de richting van intiem zijn komt.' 'Waarom niet? Jouw vriend heeft je dit toch niet aangedaan?' 'Dat klopt. Ik ben bang voor pijn en voor de herinneringen.' 'Je denkt dat geslachtsgemeenschap met je vriend herinneringen opwekt over de verkrachting?' Ik knik huilend. 'Het is goed om te huilen.'

'Ben je er klaar voor om de sessie af te maken?' Na een korte break van een paar minuten herstelt de psycholoog zich. 'Ja, natuurlijk.' 'Goed. Ik denk dat het goed is om vertrouwensoefeningen met je vriend te doen. Wat mij betreft zou je hem een volgende keer mee mogen nemen. Het is belangrijk dat je je realiseert dat je vriend niet de persoon is die je pijn gedaan heeft.' 'Dat weet ik wel.' 'Ik snap dat het moeilijk is, het komt vanzelf. Het is ook belangrijk om je gevoelens tegen hem uit te spreken.' 'Oké.' 'De volgende keer gaan we het over je eigenwaarde hebben. Ik denk dat het voor vandaag goed is zo.' Hij schrijft een aantal dingen op en ik pak mijn tas. 'Ik zie volgende week, succes Lizzy.'

'Hee lieverd, hoe ging het?' Ik stap bij Kaj in de auto en begin meteen te huilen. 'Ach, kom eens.' Hij slaat zijn arm om me heen. 'Was het heftig?' 'Confronterend.' Snik ik. 'We praten er thuis wel over, vanaf hier wordt het alleen maar beter, geloof me.' Hij start de auto en rijdt ons richting de Albert Heijn om boodschappen te doen.

Als we een uur later thuis zijn tilt Kaj de zwarte tassen naar boven en helpt hij me om alles op zijn plek te zetten. Als we klaar zijn komt hij achter me staan. 'Ga anders maar even lekker in je bed liggen, dan ruim ik het hier een beetje op.' 'Dat hoeft echt niet.' Ik glimlach zwak. 'Ik wíl het.' Hij duwt me zacht in de richting van mijn slaapkamer. Met tegenzin ga ik in mijn bed liggen. Hij legt de dekens over me heen en gaat op de rand zitten. 'Rust maar even uit.' Hij geeft me een zachte kus op mijn voorhoofd en verlaat mijn slaapkamer. Ik gaap uitgebreid. Na een hele poos piekeren val ik in een lichte slaap.

'Lizzy, wakker worden.' Ik word voorzichtig wakker geschud. Verward kijk ik om me heen. 'Kom je even bij me liggen?' Vraag ik Kaj. 'Natuurlijk.' Hij gaat naast me liggen en rolt me op mijn buik. Hij gaat op zijn zij liggen en kriebelt over mijn rug. 'Wil je ergens over praten?' Vraagt hij. 'Wil jij ergens over praten? Het gaat al zo vaak om mij.' Zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Vind je het erg dat we geen seks hebben?' Vraag ik dan. 'Ja.' Antwoordt hij abrupt. 'Ik ben gek op intiem zijn met jou. Ik kijk er al naar uit sinds de dag dat je naar Australië vertrok. Maar je hoeft niet bang te zijn dat ik het bij een ander zoek, echt niet. Ik weet wel dat het weer komt.' 'Sorry.' Zucht ik. 'Geeft niks gekkie. Je bent mijn lieve, mooie en grappige meisje.' Hij heeft me een kus op mijn neus en ik glimlach. 'Zullen we Samuel, Feline, Dioni en Nova uitnodigen voor het eten of wil je liever alleen zijn?' Stelt hij voor. 'Nee, dat vind ik een goed idee. Bel jij ze? Dan ga ik douchen.'

'Ah, Liz!' Feline moet lachen om een opmerking die ik maak. We zitten met zijn allen aan tafel te drinken, we hebben net ons eten opgegeten. 'Zullen wij even afruimen?' Kaj kijkt Samuel en Dioni aan. 'Ja, is goed.' 'Kom, wij gaan voor zitten.' Ik pak mijn glas, net als Nova en Feline, en plof op de bank. 'Voel je je al wat beter?' Vraagt Nova. Ik haal mijn schouders op. 'Het gaat wel hoor.' 'We zijn er altijd voor je, hé.' Feline glimlacht en knijpt even in mijn schouder. 'Dank jullie wel.' Dioni, Kaj en Samuel komen er inmiddels weer bij zitten.

'Wanneer ga je eigenlijk weer terug naar Australië, Lizzy?' Vraagt Samuel me. 'Als ik weer wat beter in mijn vel zit, ik denk over een paar weken weer.' 'Moeten we je weer achter laten.' Jammert Nova. Kaj schudt zijn hoofd. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Deze keer gaat ze niet alleen, ik ga mee.'