All around the world

Zessenzestig

Vrijdag, Amsterdam

Lizzy's POV:

'Bedankt, dat zie ik je volgende week donderdag.' 'Ja, ik ga het in mijn agenda zetten. Bedankt voor uw tijd.' Ik geef de psycholoog die ik twee uur geleden voor het eerst ontmoet heb een hand en pak mijn tas van de leren bank. 'Dag Lizzy.' Ik glimlach nog even en verlaat de ruimte. In de centrale hal pak ik mijn jas en daarna ga ik naar buiten. Ik zucht even opgelucht en stap dan op mijn fiets richting huis.

Het is twee weken later, ik ben eerder van school vertrokken voor een afspraak die ik met veel aarzelen gemaakt heb. De kerstvakantie is vandaag begonnen, en papa en Luna gaan straks op Huwelijksreis naar Aruba. Gelukkig komen ze de dag voor kerst begint weer terug.

'Dag lieverd, hoe was het op school?' Ik zet mijn tas op tafel en geef mijn vader een kus. 'Hé pap. Prima, ik heb een 9 gehaald voor wiskunde.' Ik ga naast hem zitten. 'Natuurtalent.' Lacht hij als hij me een kop thee geeft. 'Heb je zin in de huwelijksreis?' 'Ja, ontzettend veel. Genieten met zijn tweeën. Op de huwelijksreis van je moeder en mij ben jij gemaakt.' 'Pap!' Lach ik.

'Rosely!' Ik negeer Annemay en Xavier die net binnen komen lopen en stort me op hun dochter. Ik pak haar uit haar maxicosy en ga met haar op de bank liggen. 'Ook een hele goede middag, Lizzy.' Grapt Xavier. 'Hoi jongens.' Lach ik. 'Jullie hoeven echt niet de hele week op mij te passen hoor.' Zeg ik als ze bij me op de bank gaan zitten. 'Het is toch niet leuk om de hele dag hier alleen te zijn?' Annemay pakt haar koffie van tafel. Ik haal mijn schouders op. 'Nova en Feline zullen hier vaak genoeg zijn. Daarnaast, Kaj kan hier gewoon slapen.' 'Is dat wel een goed idee? Je hebt nog steeds nachtmerries.' Merkt mijn vader op. 'Nachtmerries?' Annemay kijkt me niet begrijpend aan. Ik rol mijn ogen richting mijn vader. 'Daar hebben we het later nog wel over.'

'Nou, ik ga Luna ophalen en dan vertrekken we richting Schiphol.' Mijn vader staat met zijn koffer bij de deur. Ik omhels hem en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Veel plezier, geniet er van.' 'Komt goed jongedame, denk jij een beetje om jezelf? Wees niet bang om te bellen.' 'Het komt goed, ik ben 18 pap.' 'Maar je blijft mijn kind.'

'Pak je spullen Liz, je gaat met ons mee. Ik vind het geen fijn idee dat je hier in je eentje bent.' Zegt Annemay als papa de deur uit is. 'Wat? Nee, ik ben groot genoeg om voor mezelf te zorgen!' 'En ik ben je zus, en ik heb er geen goed gevoel over!' 'Dus? Ik heb toch gezegd dat mijn vriendinnen en Kaj vaak genoeg langs kunnen komen.' 'Dat kunnen ze ook bij ons, einde discussie.' Ik kijk haar kwaad aan en stamp dan naar mijn slaapkamer.

'Lizzy? Mag ik binnenkomen?' Xavier klopt op mijn deur. 'Je bent er nu toch al.' Mompel ik. Hij gaat naast me op mijn bed zitten. 'Waarom moet ik per se met jullie mee?' 'Annemay is gewoon bezorgd. Je bent kwetsbaarder dan je denkt.' 'Ik ben 18!' 'Dat maakt niks uit. Ik heb je gezien bij het psychologisch centrum vlakbij de stad, Lizzy. Wat is er met je aan de hand?' 'Achtervolg jij mij? Ik zit gewoon niet zo goed in mijn vel, dat is alles.' Zeg ik snel. 'En daarom kan je beter met ons mee gaan. In ieder geval voor vannacht. We wachten in de auto op je.' Hij geeft me een kus op mijn haren en loopt mijn slaapkamer uit. Chagrijnig pak ik mijn tas in en daarna slenter ik naar de auto van Xavier.

'Wil je iets drinken?' 'Doe maar iets.' Mompel ik tegen Annemay. Ik heb me afgezonderd op de grote stoel in de woonkamer en stop mijn oordopjes in mijn oren. Ze tikt me aan en geeft me een glas ijsthee. 'Wil je die oordopjes eens uit doen? Ik wil ergens over praten met je.' Boos kijk ik haar kant op. 'Maak je geen zorgen, Xavier is boodschappen aan het doen.' Met tegenzin stop ik mijn telefoon weg. 'Xavier zegt dat je niet goed in je vel zit, waarom vertel je dat niet aan mij? En waar heeft papa het over als hij zegt dat je nachtmerries hebt?' 'Moet ik jou alles vertellen dan?' Reageer ik nonchalant. 'Dat moet niet, maar in dit geval zou ik dat wel waarderen ja. Heb je nog problemen met Kaj?' 'We hebben geen ruzie meer.' 'Je hoeft geen ruzie te maken om problemen te hebben.' Ik rol met mijn ogen. 'Oké prima, we hebben wat problemen met intiem zijn. Nu je zin?' 'Ik bedoel het alleen maar goed hoor, je bent toch m'n kleine zusje?' Ik antwoord niet. 'Precies. Ik snap heus wel dat je dat niet met mij wil bespreken, maar ik wil niet dat je hier onderdoor gaat. Je kan me alles vertellen, ook daar over.' Ik slik moeizaam. Als ik nu ga huilen laat ik mezelf kennen.

'Kom eens.' Annemay klopt op de bank. Met tegenzin ga ik naast haar zitten. 'Ik weet heus wel dat het je raakt, hoor.' Ze slaat haar arm om me heen en ik begin zacht te huilen. 'Wil je er niet meer over kwijt?' Ik haal mijn schouders op. 'Lukt het niet?' 'Dat is het niet. Het gebeurt gewoon niet.' 'Dat gaat wel over, daar heb ik ook wel eens last van gehad. Je moet niet zo onzeker zijn.' Ze veegt mijn tranen weg. 'Dankje.' Zeg ik glimlachend. Ze geeft me een kus op mijn wang. 'Daar ben ik je soms vervelende maar altijd lieve zus voor.' 'Dag dames.' Xavier komt met 2 overvolle boodschappentassen thuis. 'Ik heb een bekende meegenomen.' Lacht hij. Kaj verschijnt in de deuropening. Ik sta op en laat me door hem omhelzen. 'Hé lieverd.' 'Wat leuk dat je hier bent. Blijf je hier?' 'Zolang als je maar wil.'