All around the world

Vijfenzeventig

Zaterdag, Brisbane, Australië

Lizzy's POV:

Twee sterke armen dragen me. Ik mompel iets en wrijf met mijn voorhoofd tegen zijn blote borstkas. Al gauw word ik voorzichtig neergelegd. 'Liz, je bent in slaap gevallen.'  'Hmm?' Verward kijk ik in de mooiste ogen van de wereld. 'We waren televisie aan het kijken en toen ben je in slaap gevallen.' 'Maar ik ben helemaal niet moe.' Hij grijnst. 'Je valt in slaap tijdens je lievelingsfilm en jij bent niet moe? Ben je dronken?' Ik rol me op mijn buik en gaap.

'Hier, je medicijnen.' In zijn boxer gaat hij op de rand van het bed zitten, vlak naast me. 'Ik hoef ze niet.' Stribbel ik tegen. Kaj dwingt me het glas water te pakken. 'Je moet de kuur afmaken, je bent hartstikke ziek geweest.' 'Ik krijg er nachtmerries van.' 'Het is nog twee dagen.' Ik zucht ergerlijk en slik de grote pillen door.

'Nee, NEE! Pap!' Paniekerig sla ik om mezelf heen. Iemand pakt mijn arm vast. Ik deins gillend achteruit. 'Laat me los! Wie ben jij!?' Het licht wordt aangeknipt en ik zie Kaj midden in de slaapkamer staan. 'Jemig, je zweet helemaal.' Als Kaj naast me gaat zitten moet ik huilen. 'Ik zei het toch!' Jammer ik. 'Sorry, lieverd. Ik wou dat ik er iets aan kon doen. Ik zal een schone pyjama voor je pakken.' 

Zorgvuldig trekt hij het bezwete T-shirt over mijn hoofd. Met een neergeslagen blik laat ik mezelf door hem aankleden. Hij doet het licht weer uit en komt naast me in bed liggen. 'Ik ben bang.' Piep ik. Hij trekt me naar zich toe en slaat zijn armen stevig om mijn middel. Ik zucht opgelucht, bij Kaj ben ik veilig.

'Gaat het weer een beetje?' Hij streelt door mijn haren. Ik knik. 'Sorry dat het zo moet gaan.' Zeg ik met een brok in mijn keel. 'Hé, ik wil niet dat je dat zegt. Ups en downs, ik blijf bij je. Dat weet je toch?' Zijn vingers glijden over mijn wang. 'Jawel, maar..' 'Geen maar. Doe je ogen maar dicht, slapen is goed voor je.'

'Are you okay darling? I heard you screaming last night.' Bezorgd aait Katherine over mijn haren als we de volgende ochtend aan een verlaten ontbijt zitten. 'Yes, I'm fine, just a nightmare.' 'Another nightmare.' Vebetert Kaj me. Ik haal mijn schouders op en neem een paar slokken van mijn thee. 'You guys should go outside today, the weather is lovely.' Robert schenkt ons sinaasappelsap in. 'Great idea.' Glimlach ik. Ik weet niet hoe ik het vol ga houden om een hele dag te lopen, maar ik wil Kaj niet nog een dag binnen houden om voor me te zorgen. 

Een paar uren later lopen we in de zon door het centrum. Ik duw mijn zonnebril in mijn haren en loop de Victoria Secret binnen met Kaj op mijn hielen. 'Heb je hier nou nog steeds niet genoeg van?' Vraagt hij verbaast als we langs de rekken lopen en ik van alles pak. 'Hier kan je nooit genoeg van krijgen. Bovendien neem ik iets voor Feline en Nova mee.' Hij knikt, ook al zal hij het waarschijnlijk niet begrijpen.

 'Dioni houdt van rood, Samuel is meer van roze en wit.' Merkt Kaj wijs op. We kijken elkaar aan en moeten beide lachen. 'En jij?' Vraag ik op een speelse toon. 'Now we're talking.' Hij knipoogt naar me en haalt een setje van het rek. Het is zwart, wat ik had kunnen weten van te voren. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Leg terug, ik ga dit afrekenen.' 'Nee, ik koop dit voor je.' Eigenwijs baant hij een weg richting de kassa. 'Maar..' 

'Alsjeblieft.' Triomfantelijk drukt hij het roze gestreepte tasje in mijn handen. 'Je koopt veel te veel voor me.' Zucht ik als we op een terras gaan zitten. 'Dat vind ik leuk.' We zoeken een plek onder een parasol en Kaj bestelt 2 cola light. 'Dankje, in ieder geval.' 

'Trouwens.' Begint Kaj na een tijdje. 'Vertel.' Ik zet mijn glas neer en kijk hem aan. 'Terwijl jij in het ziekenhuis lag heb ik wat onderzoek gedaan naar de geheime liefde van je moeder.' 'Serieus?' Ik ga wat rechter op zitten. 'Wat weet je? Waar woont hij? Heb je zijn nummer?' 'Rustig maar, nee, ik weet niet waar hij woont en ik heb zijn nummer ook niet. Ik heb wel het bedrijf gevonden waar hij voor het laatst gewerkt heeft. Het is een grote bank hier vlakbij. We kunnen er zo heen lopen.' Met opengevallen mond kijk ik naar Kaj. 'Wat goed van je!' 'Ik moest toch iets doen. Ik hoop dat het iets oplevert, verder valt er niks over hem te vinden.' Lacht hij. 'Zullen we direct gaan?' 

Als we in de richting van de bank lopen knijp ik in Kaj zijn hand. 'Ik vind dit eng.' 'Waarom? Hij zelf zal er toch niet zijn.' Ik haal mijn schouders op. 'Jij mag het woord doen.' 'Prima.' Hij houdt de deur voor me open en ik stap naar binnen. De blazende lucht van de airco bezorgt me kippenvel. 

'Can I help you?' Een vrouw van middelbare leeftijd met bruin haar loopt direct op ons af.' 'Yes.' Kaj geeft haar een uitgeprinte mail die hij bij zich had. 'Je hebt echt een afspraak met iemand?' Fluister ik ongelovig. 'Oh, ik kan zoveel meer dan jij denkt.' Grijnst hij zacht terwijl we achter de vrouw aanlopen. Ze klopt op een grote bruine deur die na een tijdje met een zwaai open gaat. 'You must be Kaj.' Een stevige, typisch Australische man geeft Kaj een hand. 'Yes, thank you for your time.' Snel geef ik de man een hand. 'I'm Lizzy.' 'Take a seat.' Hij sluit de deur en wijst op de leren bank in zijn kantoor.

'So, you wanted to talk about someone, right?' Kaj knikt hevig. 'About Kyle. Kyle Neville. Her mother cheated on her dad with him.' Kaj wijst naar me. Ik bloos licht. De man schudt zijn hoofd. 'I'm not very surprised to hear that. Audrey is your mother?' Ik knik. 'You know her?' 'Kyle always carried a picture of her with him. You look a lot like her.'

 'And where is Kyle?' Vraagt Kaj dan. 'If I only knew.' Kaj kijkt de man niet begrijpend aan. 'He left one year ago. He just didn't show up anymore.' 'Why?' Vraag ik. Ik krijg een akelig gevoel bij Kyle, de grote liefde van mijn moeder. 'I have no idea darling, I wish I could tell you. I haven't heard from him since then.' 'That's weird, isn't it?' Vraag ik dan. 'It is, hell yes it is. He just disappeared.' 'Do you know where he lives?' 'I have his adress, but I'm not sure if he's still living there.' Hij krabbelt iets op een briefje en drukt het in mijn hand. 

'Thank you again, for your time and information.' Zegt Kaj als we weer klaar staan om te vertekken. 'Always, you guys can call me whenever you want. Let me know if I can help you with something.' Hij pakt mijn hand vast. 'Good luck, I truly hope you'll find her.' Ik slik moeizaam en knik glimlachend naar de man. 'Thank you so much.'

Als we weer buiten staan zucht ik diep uit. 'Gaat het?' Vraagt Kaj. 'Ja, ja het gaat. Ik kan het gewoon nog niet goed plaatsen. Ik weet zeker dat er iets niet klopt.' 'Dat gevoel heb ik ook, dus er zit maar 1 ding op. Voor dat we naar je oom en tante vertrekken gaan we naar het adres.'