Het internaat

hoofdstuk 13

Pov Miley
We zitten aan tafel in onze kamer. We zijn allemaal aan het praten. Jayden geeft een arm om me heen geslagen en is aan het praten. Ik ben zenuwachtig naar mijn telefoon aan het staren. Bamg voor wat er gaat gebeuren.

'Weet je zeker dat je dit wilt doen' fluisterd Jayden in mijn oor. Ik knik. Ik leg mijn mobiel op tafel. Iedereen is meteen stil en kijkt mij aan. Ik open watsapp en ga naar Rick.

Hoi Rick, doe niet stom en geef mijn ouders terug.

Ik twijfel maar druk op verzenden. Niet veel later word ik gebeld. Ik schrik me dood en nesm om.

Met Miley.

Hey Miley met Rick. Hoe gaat het met je.

Rick ik heb geen zin in je smoesjes. Geef mij mijn ouders terug.

Ja, maar je komt ze persoonlijk halen alleen.

Oke waar en wanneer.

Uhhm. Ik haal je wel op. En morgen haal ik je op om 7uur s'avonds dus sta klaar.

Piep piep piep.

Opgehangen gewoon opgehangen. Ik zucht en leg mijn telefoon neer. Ze kijken me allemaal afwachtend aan.

'Hij haalt me morgen om 7uur s'avonds op en moet alleen komen' zeg ik en kijk ze stuk voor stuk aan.

'Oke goed zo precies volgens plan. Nu moet jij gewoon doen net of er niks aan de hand is. Wij doen de rest' zegt Jayden en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

'Oke wij gaan maar weer eens. Tot morgen Miles' zegt Nathan en geeft me een aai op mijn hoofd dat mijn haar door de war is.

'Dank je Nathan' ik ren naar hem toe en doe bij hem precies het zelfde. Het ziet er heel grappig uit.

'Miles dat deed je net niet hè' zegt hij met een verbaasd gezicht. Ik knik en ren naar Jayden hij slaat meteen zijn armen beschermd om mij heen en trekt mij naar zich toe. Ik steek mijn tong naar Nathan uit Nathan kijkt me nep-boos aan en loopt weg net als de rest. Ik zucht en leun tegen Jayden aan.

'Wat is er babe' vraagt hij.

'Ik ben bang. Wat als het fout gaat en het net als vroeger word' zeg ik en krijg tranen in mijn ogen bij alleen het idee al. Jayden trekt me mee naar een stoel en trekt me om zijn schoot. Hij draait me om zodat ik hem aan kan kijken.

'Miley geloof me er gebeurd niks. En als er wat gebeurd zorg ik ervoor dat je terug komt. En er word niks meer zoals vroeger, want je bent bij mij en je hebt je vrienden. En als hij maar probeerd om je aan te raken zou hij gewenst hebben je nooit gekend te hebben. Dat beloof ik je' zegt hij en drukt zijn lippen op de mijne. Ik ga erin mee. Ik trek even later terug en kijk hem aan.

'Bedankt, bedankt voor alles. Het verbeteren van mijn leven. Het ontbrekende stuk uit mijn leven opvullen. Dat kan ik nooit vergeten. Ik kan je nooit iets terug geven voor wat jij mij gegeven hebt, maar ik kan je wel mijn liefde geven' zeg ik en druk mijn lippen weer op de zijne.

'Miley je hebt mij al iets gegeven je hebt namelijk mijn leven verbeterd . Ik geloofde niet meer in liefde, ik dacht dat het onzin was. Ik sloot mijn emoties op bouwde een muur. Door jou is het veranderd. Ik heb weer emoties die ik laat zien. Niet tegen iedereen maar sowieso tegen jou. Mijn hart klopt weer eerst was ik een harteloos type door jou ben ik veranderd. Jij hebt er niet veel van mee gekregen maar geloof me. Ik was slecht niet goed. Mensen die ik niet mocht vermoorde ik. Ieder meisje hier heb ik in mijn bed gekregen met gemak. Ik kan het nu nog. Iedereen is bang voor me. Behalve jij, mijn vrienden, jou broers,Jill en mijn ouders. Ik spreek mijn ouders nooit omdat ik ze nog steeds niet vergeven heb van mijn zusje. Iedere dag denk ik aan mijn zusje en had ik verdriet. Ik sloot me zelf af van de wereld. Door jou niet meer. Je hebt me veranderd positief veranderd. Miley ik hou van je met heel mijn hart' zegt hij. Ik heb tranen in mijn ogen en sla mijn armen om hem heen.