Het internaat

hoofdstuk 17

Pov Jayden

Hier zit ik dan in het ziekenhuis. Wachtend tot een dokter de kamer uitloopt waar Miley in ligt mijn Miley die voor me sprong met haar laatste krachten die ze had. Ze ving de kogel voor me op. De kogel raakte bij haar in haar schouder. Ze zal niet dood gaan hoop ik. Ze was heel zwak verloor veel bloed. Ik zit hier in de wachtkamer met mijn vrienden. Ze ving de kogel voor mij op. Ik knielde bij haar neer en mijn vrienden kwamen erbij staan. Rick was weg gerend. Ik zit hier al 2 uur lang te wachten. Als er snel geen dokter komt dan loop ik gewoon die kamer binnen. Op dat moment komt er een dokter uit de kamer lopen.

'Familie van mevrouw Grey' ik sta meteen recht net zoals de andere en lopen naar de dokter.

'Ik ben haar vriendje en dit zijn mijn en haar vrienden' zeg ik en wijs ons allemaal aan. Hij knikt.

'Volg mij maar' hij draait zich om en loopt naar een kamer. Daar opent hij de deur. Als ik naar binnen loop zie ik Miley aan allemaal slangetjes liggen die aan allemaal apparaten vast zitten. Ik had hier moeten liggen niet Miley. Een eenzame traan rolt via mijn wang naar beneden.

'Miley is stabiel ze moet alleen nog uit coma komen. Ik weet niet wanneer en hoelang het kan duren' zegt de dokter tegen ons. Ik knik. De dokter loopt weg en ik ga ga op een stoel zitten naast Miley

'Het spijt me Miles, ik had hier moeten liggen. Die kogel had mij moeten raken. Ik heb je naar Rick laten gaan terwijl dat niet moest. Dan was dit allemaal niet gebeurd' zeg ik en pak haar hand vast. Ik kijk haar aan.

'Ik ben het slechste vriendje die er bestaat' zeg ik en laat de tranen de vrije loop. Ik voel hoe een hand op mijn schouder beland. Het is de hand van Brent.

'Dat ben je niet. Je bent het beste wat haar is overkomen. Je beschermt haar en houd van haar. Je maakt haar gelukkig en veilig' zegt hij en kijkt me aan. Ik kijk hem aan en knik.

'Misschien heb je gelijk, maar als nog ze ligt hier dankzij mij. En misschien word ze wel helemaal niet meer wakker' zeg ik en ik raak in paniek. Miley is mijn alles. Ze is mijn alles geworden. Ik kan niet meer zonder haar. Ze moet wakker worden. Ze moet.

'Ze moet wakker worden. Ik heb haar nodig' zeg ik en kijk naar Brent. Hij zit wat te neergeslagen voor zich uit te kijken. Hij voelt zich ook zo somber. Miley was net een zusje voor hem geworden.

'Het bezoek uur is om. Ik wil jullie vriendelijk verzoeken om deze ruimte te verlaten' zegt een dokter die binnen is gekomen. Iedereen staat op en loopt naar de deur. Blijf eigenwijs zitten.

'Jayden kom. Maak het niet erger dan dat het al is' zegt Olivier. Volgens mij heeft Olivier geen idee hoe dit voelt. Hij wilde haar alleen voor 1x in zijn bed hebben. Ik kijk hem boos aan. Hij houd zijn handen omhoog van overgave.

'Ik blijf hier' zeg ik kalm en pak Miley haar hand vast. Ze zuchten. Brent komt met een betraand gezicht naar me toe lopen.

'Jayden we moeten gaan. Morgen uit school gaan we hier weer heen. Deal?' Ik kijk hem aan en zie dat hij het ook moeilijk heeft. Ik zucht maar knik toch. Ik kijk de jongens even aan en ze begrijpen me om even buiten te wachten. Ze gaan 1 voor 1 naar buiten en laten Miley en mij even alleen achter. Ik kijk naar Miley en laat een traan vallen. Ik pak haar hand vast.

'Miles word alsjeblieft wakker. Ik heb je nodig in mijn leven. Je bent mijn reden om te blijven leven. Je bent mijn alles geworden. Word wakker please ik smeek het je' zeg ik en ik laat mijn tranen in de vrije loop. Ik kijk haar aan en zie dat ze er vredig uitziet. Ik sta op en druk een kus op haar voorhoofd. Ik laat haar hand los en loop naar de deur. Bij de deur draai ik nog 1x op en kijk naar Miley daarna sluit ik de deur en loop naar mijn vrienden. Brent geeft me een schouderklopje.