Het gaat over Miley. Ze heeft een rot verleden gehad wat ze nog moet verwerken, daar helpen haar broers haar veel mee daarom zijn ze ook zo over bezorgd. Maar als ze naar een internaat gaat met haar 2 broers, omdat haar ouders niet voor hun kunnen z...
'Miles stop alsjeblieft' smeekt Jayden. Ik ben de hele tijd aan het tikken met mijn nagels op de tafel en kijk naar de klok. Over precies 30 seconden is Rick buiten.
'Sorry hoor, ik ben alleen heel erg bang dat alles fout gaat. Dat ik jou misschien nooit meer zie of mijn ouders of jij een van je vrienden of je ziet mij nooit meer' zeg ik en het laatste verluister ik bijna zo bang ben ik.
'Hè rustig rustig er gebeurd niks. Wij zien elkaar weer je ouders en mijn vrienden ook. Je moet je rustig houden, want als je piekerd dan gaat het niet goed' zegt hij en sluit me op in zijn armen. Het voelt zo vertrouwd en beschermend. Ik hoor getoeter buiten. Shit ik moet nu echt gaan. Jayden laat me los.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'Babe laat zien dat je het kan het komt goed wij rijden achter je aan het kan wat langer duren, maar laat niks merken' zegt hij en drukt een kus op mijn mond.
'Ik zal mijn best doen' zeg ik en sla mijn armen nog snel om zijn middel en loop naar beneden.
Beneden gekomen loop ik door de grote deuren naar buiten waar ik een zwarte audi tegenkom. Ik loop ernaar toe en stap in.
'Hey Miley' zegt Rick grijnzend.
'Hoi' zeg ik en kijk hem kort aan waarna ik naar buiten kijk. Ik zie Jayden vanaf een afstand zie toekijken en me een bemoedigde blik geeft.
'Gaan we nog naar mijn ouders of niet' zeg ik en kijk hem boos aan. Zijn gezichts uitdrukung word boos.
Pats
Ik voel mijn wang branden. Ik kijk hem met open mond aan en kijk dan naar buiten. Ik zie Jayden boos en bezorgd kijken. Ik laat een eenzame traan rollen. Ik zie hoe moeilijk Jayden het vind om zich in te houden.
'Ik hou van je' vormt hij met zijn lippen.
Ik stuur een zwakke glimlach terug en hij verdwijnt uit het zicht. Ik laat min hoofd tegen het raam aan vallen en kijk naar buiten.
'Uitstappen' word er gezegd. Ik open mijn ogen en zie daar Rick staan. Ik zucht en sta op. Ik geef hem geen blik. Ik kijk om me heen geen Jayden. Kom op alsjeblieft ik wil hier nu al weg. Ik voel in mijn BH en voel dat ik nog mijn pistool heb. Ja wat liever daar dan aan de binnenkant van mijn broek.
'Kom' zegt Rick en pakt me vast.
'Ik kan ook zelf lopen' zeg ik en trek me los. Hij kijkt me boos aan maar draait zich om. Hij loopt richting het huis en ik volg hem.
Aangekomen bij het huis lopen we naar binnen. Als we binnen zijn zie ik 2 mannen mij aan kijken.
'Waar zijn mijn ouders' vraag ik.
'Rustig we gaan eerst naar oude bekenden toe' zegt hij met een grijns. Ik slik en kijk strak voor me uit. Als we voor een deur staan opent Rick de deur en lopen we naar binnen. Er staat een grote tafel met allemaal stoelen waar mannen op zitten. Als ze zich omdraaien zie ik wie het zijn. De vrienden van Tyler die mij hebben mishandeld. Ik slik en kijk ze bang aan.
'Hè Miley hoe gaat het met jou?' Vraagt Mike 1 van zijn vrienden.
'Goed hoor' zeg ik zacht en kijk naar beneden.
'Oke we gaan naar je ouders' zegt Rick op een dwingende toon en loopt weg. Ik kijk alle jongens aan en loop achter Rick aan. We lopen door een gang waar allemaal deuren zijn. Als we aan het einde van de gang zijn doet hij een deur open.
'Mam pap' zeg ik en ze draaien zich om. Als ze mij zien komen ze naar me toe en knuffelen ze mij.
'Oke genoeg. Jullie' zegt Rick en wijst naar mijn ouders.
'Gaan weg en Miley gaat met mij mee' zegt hij. Mijn ouders kijken me schuldig aan en worden mee genomen door 2 mannen.
'Eindelijk alleen' zegt Rick en komt naar me toe lopen. Hij pakt me vast bij mijn heupen en begint me toe zoenen in mijn nek.
'Rick alsjeblieft stop dit wil ik niet' smeek ik hem om te stoppen.
'Liefste later smeek je me erom. Maar je bent jet vergeten van vroeger' zegt hij en gaat verder.
'Nee dit wil ik niet. Dus kan je alsjeblieft stoppen' vraag ik met tranen in mijn ogen. Jayden mag opschieten zometeen word het allemaal erger.
'Ik zou graag verder willen maar we moeten eten' zegt hij en stopt. Ik laat een zucht van opluchting horen. We lopen de gang weer op naar een grote eetzaal. Rick gaat zitten en duwt me naast hem in een stoel.
'Jij zit hier' zegt hij en begint met eten net als de rest. Na het eten brengt hij mij naar een kamer waar ik nog niet ben geweest. Hij zet me op een stoel en bind mijn polsen strak vast aan de stoel.
'Jullie hebben zo een groot probleem als Jayden erachter komt wat jullie me aandoen. Hij vermoord jullie allemaal' zeg ik boos.
Pats
Ik voel me wang branden. Hoeveel klappen heb ik gehad. Genoeg mijn wangen zijn helemaal rood en branden van de pijn. Hij heeft me mishandeld en misbruikt. 1 keer ben ik verkracht door hem. En ik heb overal blauwe plekken.
'Jayden weet niet waar wij zijn. Hij komt er ook niet achter. En hij vermoord ons niet wij vermoorden hem' zegt Rick bood maar grijnst alsnog.
'Niet waar. Hij is ons gevolgd en kan er ieder moment zijn' zeg ik vastberaden, maar weet het nog niet helemaal zeker, want hij had er al moeten zijn.
'Hij is wat!' Roept hij en weer voel ik mijn wang branden. Opdat moment gaat de deur open en stappen Jayden en Brent binnen. En achter hun aan Max, Olivier en Nathan.
'Jayden' zegt ik en krijg tranen in mijn ogen. Hij kijkt me aan en zijn blik verduisterd.
'Wat heb je gedaan met Miley' zegt hij boos. Rick begint te grijnzen.
'Ik heb gedaan waar ik zin in had en ze is nog steeds goed in bed' zegt hij en begint te lachen. Er komen allemaal mannen binnen stappen met geweren en ze beginnen te schieten. De mannen gaan stuk voor stuk dood. Even later zijn alleen: Max, Nathan, Olivier, Brent, Jayden, Rick en ik. Ik zit nog steeds vast gebonden. En voel me heel slap.
'Engel gaat het een beetje' vraagt Jayden bezorgd aan mij. Ik knik een beetje. Hij maakt mijn polsen los en ik voel dat ik voorover val. Opdat moment voel ik 2 sterke armen om me heen. Aan de sterke armen weet ik dat het Jayden is. Ik sla mijn armen stevig om hem heen en begraaf mijn gezicht in zijn shirt.
'Ik heb je gemist in die paar uur' zeg ik met tranen in mijn ogen en kijk hem aan. Hij glimlacht terug en slaat zijn armen om mij heen.
'We gaan voor het uit de hand gaat lopen' zegt Jayden en slaat een arm om mijn middel heen om mij te ondersteunen.
'Denk je dat ik je zo makkelijk laat gaan' hoor ik een stem achter ons zeggen ik draai me om en zie rick staan.
'Je denkt toch niet dat ze bij jou blijft hè' zegt jayden bespottenlijk.
'Nee eigenlijk niet maar hopen kan altijd' zegt hij met een grijns.
'Rick laat ons gewoon gaan. Je hebt me al genoeg pijn bezorgd' zeg ik en leun tegen Jayden aan. Jayden kijkt mij bezorgd aan en daarna boos naar Rick.
'Je moet blij zijn dat ik je niet vermoord' zegt Jayden boos.
'Ik voel me vereerd, daarom schiet ik jou neer' zegt Rick en richt zijn geweer op Jayden. Hij haalt de trekker over.
Boem
'Nee'
Sorry voor het hele slomme üpdaten maar heb niet heel veel inspiratie. Hier weer een hoofdstukje.
Wat vinden jullie tot nu toe van mijn boek laat het effe horen in de rea.
