Enchanted Series 4: This Is It!

Chapter 13

(Ivan)

"Grabe, thirty minutes na tayo dito," saad ko. Tindi ng trapik sa Ortigas. "Kung alam kong matrapik dito nag-iba ako ng daan." Gitgitan ang mga sasakyan. Lintek, gagabihin na kami sa Sampaloc. Tahimik yata kasama ko. Ayun, tulog pala ang mokong. Pero, fuck!

Ang amo ng mukha niya. Nakanganga pa siya, o. Shit, h'wag ka ngumanga nang ganyan, may naiimagine ako, eh. Nakatiko ang ulo niya sa gilid. Dinampi ko ang likod ng mga daliri ko sa pisngi niya. Pero imbis ayusin ko ang posisyon niya, hinimas ko lang ang pisngi ng asawa ko. Baby, ang cute mo. Nilaro ko ang gilid ng lips niya gamit ang thumb ko. Fuck! Kung wala lang kami sa daan...

Di ko alam kung alam niyang natu-turn on ako kapag nakikita ko ang maamo niyang mukha. Yun na nga, tang ina! Gumalaw junior ko sa loob kasabay ng paggalaw ni Errol.

"Nandito na ba tayo?" Nagkusot ng mata ang asawa ko.

"Ah." Napalunok ako. "Wala pa." Wala akong pangtakip sa bukol sa harapan ko.

Hinawakan niya ang kamay ko. "Bakit?"

"Gusto ko lang ayusin ang ulo mo. Baka kasi ma-stiff neck ka."

Kumunot ang noo niya. Sumimangot siya. Dumako ang tingin niya sa pundilyo ko. Tumawa siya.

Natawa rin ako. "Bakit?"

"Pinagnanasaan mo ako habang nakaidlip ako?" Lintek, ngumingisi ang mokong.

Gumalaw na naman ang ahem. Shit! "H'wag mo akong ngingisihan nang ganyan," halos pabulong ko ng sabi sabay ngiti at ngiwi. Pasimple kong inayos ang ratbu ko.

Pero nahuli niya ako. "Sabi na, eh."

Habang natatawa siya, ngumingisi na lang ako, sabay kurot sa pisngi niya.

"Palautog ka talaga."

"Ano nga ulit ibig sabihin niyan?"

"Nakuha ko yan sa kasama ko noon sa trabaho na taga-Cebu."

"Ano yun?"

"Palautog, yung laging tinitigasan."

Sinabayan ko ang tawa niya. Tinitigan ko siya.

"Bakit?" muli niyang tanong.

"Ang sarap mong tingnan na masaya ka."

Ilang segundo kaming nagtitigan. Hanggang titigan na lang ba? Ewan ko ba, pero kusang gumalaw mga kamay ko. Niluwagan ko ang seat belt para makalapit ako sa kanya. Halikan ulit. Tama lang ang lambot ng lips niya. Habang tumatagal ay lumalaban na rin siya. Sinasabayan niya ang galaw ng lips ko. Tang ina! Sorry, pero tinigisan ako lalo. Nilayo ko ang mukha ko at ngumiwi sabay hawak sa pundilyo ko.

Muli siyang tumawa. "Gusto yata makalabas," bulong niya. Lumakas pa ang tawa ng mokong.

"Grabe ka. Tinatawanan mo lang ako. Masakit kaya, naiipit."

"Ilabas mo na lang."

"Okay lang?"

Ngumiti siya. Tumango ba siya? Hindi ako sigurado. Umiwas siya ng tingin nang luwagan ko ang sinturon ko. "Huy."

"Ano?" Nakatingin ang loko-loko sa labas.

"Ilalabas ko na." Binuksan ko ang pantalon ko. Fuck, sana alam niya kung ga'no ako ka-horny ngayon. Baby! Lumingon ka! Sa isip ko lang nagawang sumigaw.

Umigtad si Errol nang sundutin ko.

"Di ko ilalabas kung di mo titingnan." Ngumisi ako. Hinawakan ko braso niya.

Nagpapa-virgin na naman ang asawa ko. Tiningnan niya ang pundilyo ko. Nahuli ko ang paglunok niya nang tuluyan kong ilabas ang ari ko. Sinulyapan niya ako. Parang awkward ang ngiti niya. Umiwas siya ng tingin sabay himas sa batok.

Mas lalong tumigas ang lucky charm ko. "Psst."

"Ivan, ang libog mo." Ang bilis ng sulyap ng asawa ko.

"Tingnan mo naman ang junior natin." Muli ko siyang sinundot.

"Ano ba?"

"Pag di mo'to titingnan, di ko na 'to papakita." Tumawa ako. Sumimangot siya at sinulyapan ang boner ko. Kumislot tuloy.

"Ang libog mo, Ivan." Hala, nainis yata.

"Sorry, baby."

Di na lumingon, o. Di rin sumagot.

"Uy." Hinawakan ko balikat niya. "Sorry na." Sinarado ko na lang pantalon ko. Kilitiin ko kaya.

"Ano ba!" Uy, nakita ko yun. Pinipigilan ng mokong tumawa.

"Baby, sorry na. Di na mauulit." Hinalikan ko siya sa pisngi. "Uy..." Kiniskis ko ang noo ko sa braso niya.

"Ssshhh. H'wag ka maingay." Seryoso ang mukha.

"Bakit?"

Nilagay niya ang hintuturo sa tapat ng mga labi.

"Bakit?" Sumimangot ako. Ano na naman kaya ito?

"Parang may something sa ilalim ng kotse."

"Seryoso?"

"Check mo nga."

Lumabas ako ng kotse. Di pa rin gumagalaw ang mga sasakyan. Napakamot ako sa ulo bago yumukod at sumilip sa ilalim. Bahagyang gumalaw ang kotse. "Baby?" Binuksan ko ulit ang pinto para pumasok. "Errol!" Bigla akong kinabahan.

Nasa'n siya? Wala siya sa loob ng kotse. Wala siya sa paligid. Puro mga kotse lang nakikita ko. Palingun-lingon ako. Wala talaga. Dinial ko ang number niya. Pero namatay ang cellphone ko bago ako makatawag. "Errol!" Ginala ko ang tingin ko. Palakad-lakad ako sa paligid.

"May nakita ba kayong lalaking medyo maputi, naka-blue, na dumaan dito?" tanong ko sa babae sa isang kotse. Bukas kasi salamin niya. Umiling lang siya. Nasapo ko ang noo ko. Bilis na ng paghinga ko. "Pwede makigamit ng phone? Emergency lang. Babayaran ko load mo."

"Low bat ako." Pinakita niya. Low bat nga. "Ewan ba't na-low bat agad."

Mas kinabahan ako. Akala ko ba wala na yung panget na kalaban nila na parang isa sa mga dementors ng Harry Potter? "Sige, salamat." Nagpatuloy ako sa paghahanap. Ilang minuto na. Wala pa rin. Lakas ng kabog sa dibdib ko. Di ko alam kung sisigaw ako o ano. Di pwede! Tang ina, hindi pwede!