Gescheiden

Hoofdstuk 2

POV Dyla

Ik word wakker en meteen haal ik diep adem, het lijkt alsof ik al een paar minuten niet geademd heb. Zodra ik in adem stik ik bijna. Zout water vult me mond en longen. Ik trek mijn gezicht omhoog uit het kleine laagje zand met water en hoest al het water er weer uit. Ik snak naar adem en blijf een paar minuten zo half in het water zitten.dan kijk ik pas rond. Ik lig op een strand, met achter me alleen maar zee en voor me in de verte grote muren. Ik kruip het strand op en zodra ik opsta begin ik weer te hoesten. Ik val op mijn knieën en zout water komt uit mijn mond. Ik kokhals meerdere keren en geef over. Langzaam sta ik op, met de vieze gal smaak nog in mijn mond. Ik probeer een stukje te lopen, maar het duizelt in mijn hoofd. Op eens hoor ik twee stemmen. Eerst komen ze achter een duin vandaan maar dan zie ik twee personen. Twee personen, een man en een vrouw, alle bij met een harnas en zwaarden. 'Hey!' Roep ik. Ze kijken mijn kant op en hun ogen worden groot als ze mij zien. Ze rennen mijn kant op en trekken hun zwaarden. Ik strompel achteruit en struikel. Ik beland in het harde zand. De soldaten (ik denk dat het soldaten zijn) zijn ondertussen van de duinen afgerend en zijn bijna bij me. Ze stoppen naast me en de man richt zijn zwaard op me 'Wie ben je?' Snauwt de man. Angstig kijk ik hem aan 'Finn, doe normaal!' Zegt de vrouw boos terwijl ze naast mij neer knielt. 'Gaat het?' Vraagt ze bezorgd aan mij. Ik knik beduusd. 'Straks is ze een spion!' Zegt de man, die dus Finn heet. De vrouw draait zich om naar Finn. 'Natuurlijk! Een meisje! Want dat klinkt logisch! Ze is een kind, Finn!' Finn zucht 'Zelfs al is ze een kind, we moeten haar sowieso meenemen' zegt Finn als hij naar me toeloopt en me aan m'n arm omhoog trekt. Ik probeer op m'n benen te staan maar wankel eerst een paar passen voordat ik mijn evenwicht vind. 'Rustig!' Zegt de vrouw tegen Finn. Finn rolt met zijn ogen.  'Niet doen!' Zegt de vrouw, en dan beginnen ze te kibbelen. Ik kijk rond en verstijf als ik verderop nog iemand in het water zie liggen. Ik begin er moeizaam naar toe te rennen. 'Hey!' Hoor ik Finn roepen, en ik hoor hun voetstappen achter me. Ik ga naast de gedaante in het water zitten en draai het meisje met haar gezicht naar boven. Ik schrik me rot als ik zie dat het Laura is. 'Laura...' Zeg ik eerst zacht. Dan begin ik te schreeuwen 'LAURA, LAURA!' Ik trek haar het water uit en probeer haar half op te tillen en haar van achter vast te pakken en druk dan hard op de plek waar haar buik zit, denk ik. Finn en de vrouw kijken mensen alsof ik gek ven. Ik doe het nog een keer, en nog een keer. Dan kom er een vloedgolf van water uit Laura haar mond en ze begint te hoesten. Ik laat haar los en ze valt op haar knieën, kokhalzend spuugt ze nog meer water uit. Bezorgd ga ik naast haar zitten 'Gaat het?' Vraag ik. Ze kijkt verbaasd naar me 'Dyla?' Ik knik. Ze kijkt verbaasd om zich heen en begint weer te kokhalzen. Als ze klaar is vraagt ze 'Wat doen we hier?' Ik haal mij schouders op, als teken dat ik het ook niet weet. Langzaam staat Laura op, snel leg ik haar arm rond mijn schouder als ondersteuning. Dan ziet ze pas Finn en de vrouw. 'En wie zijn jullie?' Vraagt ze verbaasd 'Ik ben Femke' zegt de vrouw meteen. Nou weet ik dat ook weer. 'Finn' bromt Finn. Laura kijkt me vragend aan. Ik beantwoord haar blik met een tjaikweethetallemaalookniet blik. 'In elke geval moeten we jullie nu meenemen' zegt Finn. Femke kijkt hem boos aan. 'Het is zo!' Zegt Finn boos. Laura kijkt weer rond. Ik ook. We zien niets dan zand, een stukje groen en de grote muur. War zijn we überhaupt? Zodra ik dat denk zegt Laura 'Waar zijn we überhaupt?' En mensen zeggen dat toeval niet bestaat...... 'Weten jullie dat dan niet?!' Zegt Finn verbaasd. Femke geeft hem een duw en antwoord
'Jullie zijn op Atla'

Hoe vonden jullie dit hoofdstuk? Het begin was misschien verwarrend, maar dat word later uitgelegd. Als jullie nog suggesties hebben voor kingdoms die er in voor moeten komen, zeg het maar.